Everything Has Changed

CHAPTER 5

Lea's POV

"Hey Mariz! Wake up!!!" Tumalon-talon ako sa kama niya gaya nung ginagawa ko dati. Ito lang naman yung paraan para gumising siya except na lang kung si Tita Cynthia na ang nanggising sa kanya. Haplos palang kasi ni Tita, fully energized na si Mariz.

Pinagpatuloy ko lang ang pagtalon ko hanggang sa magmareklamo na siya. "Lea! It's early in the morning tapos nambubulabog ka?! For Pete's sake! Stop it! I'm still sleepy! Get out," she said but her eyes are still close.

I jumped off of her bed then I stood up near her windows then I crossed my arms. "Ms. Camille Mariz Dy! It's already 7:45 am! Today is our first day! 'Wag mo naman akong isama sa pagiging late mo! Nakakahiya tuloy kay Tito!"

Napabalikwas naman siya sa kama niya dahilan para mahulog siya tapos bumangon naman siya at tinignan niya yung orasan niya. "Sh*t! Ba't 'di mo ako ginising kanina?!" Tumakbo na siya papunta sa CR dala yung tuwalya niya kaya naglakad na lang din ako na napapailling palabas sa kwarto niya pero bago pa man ako makalabas sa kwarto niya ay bigla siyang nagsalita.

"Don't you dare call me again by my full name. It irritates me like I wanna curse the person behind it, Lea." Nilingon ko siya pero nakapasok na pala siya kaya pinagpatuloy ko na lang ang paglalakad ko pababa.

Hay... Ang laki talaga ng galit niya sa Dad niya. Sa sobrang galit niya dito pati sa mga Tito namin at sa Daddy ko galit siya. Parang sinisisi niya yung kasalanan ng Daddy niya sa lahat ng lalakeng kakilala niya. Bukod nga lang kay Christian kasi alam na...

Pagkababa ko ay hinanda ko na yung kakainin niya. Pasalamat siya dahil kahit may kaya ako, kaya kong magluto. I'm not like her. There is a big difference between us pero kahit tamad siya, siya pa rin ang the best para sa akin. Teka nga lang... Ilang beses ko ba sinabi yun? Oh... Okay... Never mind.

Pagkatapos kong ihanda yung kakainin niya, tinawagan ko muna si Tito Frank para sabihin na medyo malelate kami.

*Kring...* *Kring kring...* *Kring kring...* "Hello? Lea?"

"Tito, magpapaalam lang po sana ako na medyo malelate kami ni Mariz. Late na po kasi siyang nagising eh..." Napakamot naman ako sa kilay ko habang sinasabi ko yun.

"You don't need to say that hija. It's okay na ma-late kayo. Nasabihan ko naman na ang mga prof niyo na kung pwede e hindi kayo ipitin or pahirapan."

"Oh my gosh Tito! You shouldn't do that! Nakakahiya po tuloy sa iba."

"No no... It's okay. Pamangkin ko kayo at ako ang may ari ng pinapasukan niyo kaya okay lang."

"But--"

"No but's Lea. Enjoy your stay at our university." Then he already ended the call. Ugh... Ini-ispoil naman kami ni Tito. Baka mamaya masanay na kami niyan lalo na si Mariz. I'm sure that she'll take that for granted. Hay...

FAST FORWARD

"Bye Mariz! Kita na lang tayo sa Starbucks mamaya! 3 pm sharp okay?!" Sunigaw ako habang nakaharap ako kay Mariz na ngayon ay naglalakad papalayo sa akin. Hindi niya ako nilingon but I saw her waived. Sigh...

Nagpatuloy pa rin ako sa paglalakad ko patalikod. Feel ko eh. Feel kong ma-late. Feeling ko tuloy kayang kong kontrolin ang mga tao dito sa university ni Tito. Feeling ko makukuha ko lahat ng gus-- *BOOOOGHS*

Bigla naman akong may nabangga kaya napalingon ako sa kanya. "Sorry sorry." Napaatras naman ako sa nabangga ko at nakita ko yung namang tulala siya nung napaharap ako so I decided to just walked away. Gwapo nga kaso tulo-laway naman. Sigh...

Pumunta na ako papunta sa building namin at agad ko.jamang nahanap yung room ko kaya pumasok na ako agad at tama nga ako. Naunahan pa ako ng prof namin. Ugh... Parang kanina lang feel ko ang ma-late pero ngayon parang nagsisisi na ako dahil mukhang galit yung prof namin pagkapasok ko.

Yumuko na lang ako saka ako nagsalita. "I'm sorry Miss. I'm late."

"Ms. Lea Dy right? The niece of Mr. Franklin Dy?" Tumango lang ako habang nakatayo pa rin ako sa kinatatayuan ko. Kilala na pala ako bilang pamangkin ni Tito. Mas lalo tuloy nakakahiya dahil akong pamangkin niya e nagbibigay na kahihiyan sa pamilya namin.

"It's okay Miss. You may now take a sit. You are free to choose. Kung saan gusto mo dun ka. Feel free to approach me my dear..." Kinindatan niya naman ako. Napailing na lang ako sa isip ko. Si Tito talaga o... Sigh...

Roderick's POV

Naglalakad na ako papunta sa building ko but suddenly, a dumbfounded lady bumped at me. Ugh... Sino ba naman kasing tanga ang maglalakad na nakatalikod? Tsk...

Lumingon naman siya sa akin tapos medyo umatras siya. "Sorry sorry."

My eyes widened in disbelief and my jaw just dropped on the floor. Is she really a human? Damn! She's so impossible! Parang bigla akong napasilip sa langit sa sobrang ganda niya. Gusto ko siyang kausapin kaso umalis na siya agad. Ako naman ay naiwan lang na nakatulala.

Wait wait... What time is it? I looked at my wrist watch.

8:15 am. Sh*t I'm already 15 minutes late! Argh... I'm so dead. Kumaripas na ako ng takbo papunta sa building then when I arrived, nasa harap na yung prof namin. Argh... Badtrip. Mukha pa namang masungit!

"Good Morning Mister....." Tumingin naman siya sa papel na.hawak niya. Attendance siguro. "Good Morning Mr. Roderick Cristobal. You are 15 minutes late. What happened? Give me an acceptable reason before you take your sit."

I gulp. Anong sasabihin ko? Sasabihin ko na ilang minuto akong natulala sa ganda ng isang diwata? Tss... Yun naman yung totoo eh. "Sir, nakakita po kasi ako ng diwata."

I heard laughters from the class kaya napakamot na lang ako.ng ulobat yumuko. Ugh... You are so stupid Rhod! Stupid!

"Oh Mister... Next time, magpacheck ka na sa isang Psychiatrist ha? Mukhang may depekto ka na yata sa pag-iisip." Well wow... Thank you Sir for insulting me. Siguro kung ikaw ang nakakita sa kanya eh mas malala pa ang masasabi mo sa sobrabg talino mo. Baka nga maihalintulad mo pa siya sa isang planeta.

"Take a sit Mister. Sa tabi ni...." Tumingin naman siya sa paligid tapos tumigil siya sa malapit sa may bintana. "Ms. Camille Mariz Dy."

Biglang lumakas ang tibok ng puso ko. I dunno why pero sinunod ko na lang ang iniutos sa akin at naglakad papunta sa may bintana. Nakatalikod yung katabi ko. Sa bintana siya nakaharap pero parang kilala ko na 'to eh. Familliaryung likod niya.

Umupo na ako then I glanced at her tapos iniabot ko yung kamay ko sa kanya kahit nakatalikod pa rin siya. "Miss, I'm Roderick Cristobal. Rhod for short." Tinignan niya lang yung kamay ko.pero hindi niya inabot. Humarap siya sa akin at dun lang nabigyan ng kasagutan ang mga iniisip ko. Fvck sh*t!

She gave me a death glare so I gulped at tumingin na lang sa harap. Sa dinami-rami ng university dito sa mundo, bakit dito pa?! Ugh... This can't be.