"Çevresi ışıklarla dolu olan bir karanlıkta, kendini ıssızlaştırmış, derin bir kuyunun dibindeymiş gibi yaşanılan birçok hayatın içinde, göremediğimiz derinliklerde, beraber olalım mı?"
-Damra
Duyuyor musunuz sessiz çığlıkları, sessizliğin içindeki...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba, çok yorgun olduğum bir dönemdeyim.Kafamı toplayıp yazabilsem çok şey yazardım.
Yeni bölüm için iyi okumalar dilerim.
🌹
Ege Can Sal - Başa Sar
Vb vb vb vb vb vb vb vb vb Vb
Etrafım kalabalıklaştı. Ben boğuldum.
Bir hafta sonra
"Sima artık aç şu kapıyı. Bir günde zorla yeme şu yemeği." diye söylenen kişi Buse'ydi.
Bir haftadır bitik durumdaydım. Bitip tükenmek bu demekse ben bitip tükenmiştim. Kanım çekiliyordu ve ben yaşamdan bir tat alamıyordum. Ruhum bir kasırgaya dönüşmüştü. Savrulup savrulup bedenimden uzaklaşıyordu. Ben ise izlemekle yetiniyordum.
"Sima."
"Kapıya bırak Buse, alacağım."
"Tamam, bıraktım ben."
"Teşekkür ederim."
"Ne demek, sen yeterki iyi ol."
Ben yeterki iyi olayım öyle mi? Keşke olabilsem. Bunu hepinizden çok istiyorum. Buse'nin ayak sesi gelmeye başlayınca uzaklaştığını anladım. Kapıyı açtım ve karşımda gördüğüm kişiyle bir süre hareket etmeden durdum.
Bakışlarındaki derinliğe bir anlam yükleyemiyordum. Ama orada bir nefret görmemek birazda olsa içimi rahatlatmıştı. Anın şaşkınlığıyla açtığım kapıyı yemeği almadan geri kapattım. Sırtımı kapıya yasladım ve derin derin nefes almaya başladım. Kamer'in gözlerinde nefret görmemek beni mutlu mu etmişti?
Hayır Sima hayır. Kandırma kendini lütfen.
Kendimi sakinleştirmeye çalıştığım süre zarfında Kamer geçip gitmişti. Tekrar birini görmeme dileğiyle kapıyı açtım ve yemeğimi aldım. Masaya doğru ilerledim ve tepsiyi bıraktım. Bir süre boşluğa daldım.
O dalgınlık hissi var ya ne düşündüğünü bile anlamama durumu. Bu histen nefret ediyordum. O an geldiğinde dünya beni dışarı atıyor, aklım geri geldiğinde içine çekiyordu sanki. Çok farklı duygular.
Önümdeki yemeğe odaklandım. Daha öğle saatleri olduğu için Buse bana çorba getirmişti. Zaten daha fazlasını yiyebilecek durumda değildim. Kaşığı elime aldım ve çorbadan içmeye başladım. Kaçıncı olduğunu bilmediğim bir yudumda kulağıma çınlama geldi. Baş edebileceğim türden değildi. Kaşığı bıraktım ve ellerimle kulaklarımı kapadım. Karşıma baktığımda kulaklığımı gördüm. Başka bir şey duymadan geçmeyecekti. Telefonuma bağlayıp müziği açtığımda rahat bir nefes çektim içime.
