"Çevresi ışıklarla dolu olan bir karanlıkta, kendini ıssızlaştırmış, derin bir kuyunun dibindeymiş gibi yaşanılan birçok hayatın içinde, göremediğimiz derinliklerde, beraber olalım mı?"
-Damra
Duyuyor musunuz sessiz çığlıkları, sessizliğin içindeki...
Yeni bölümden herkese merhaba. İyi okumalar dilerim.❤️
Şarkıyı seslendiren kişinin Damra olduğunu düşünün🦋.
Ve kesinlikle daha güzel hissedebilmeniz için şarkıyı açmanızı istiyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌹
Onur Can Özcan- Yalnızlığın Ezgisi
Vb vb vb vb vb vb vb vb vb vb vb vb vb Vb
Mutluluk bir tarif değildir, yaşayan bilir. Bir neden veya sebep bulamazsın. O an gelip kapına çattığı zaman tüm güzelliklerin seninle olduğunun farkına varırsın. İçindeki duyguların hepsi bir yöne evrilir ve sen sadece mutluluğa odaklanırsın. O anların kıymetini yaşadığımız kötü anlardan sonra fark ediyorduk.
Çok duygusal süreçlerden geçiyor olmak beni yıpratıyordu. Gördüğüm manzara karşısında yaşadığım mutluluğun gözlerime yansıdığına emindim. Hep bir yandan yankılanan ismin bana ait olması çok özeldi. Çocukların sesini o kadar çok özlemiştim ki. Bu sekiz katlı binayı kendimize yuva yaptığımız zamanlarda kendimiz çocuktuk. Haluk Abinin o güzel kalbi sayesinde birbirimize yuva olmuştuk. Birbirinden habersiz bu altı çocuk hiç ummadıkları bir zamanda bir araya geldiler. Birbirlerine abi-kardeş, kimi zamanda bir sevgili oldular. Bu çocuklar büyüdü, büyüdükçe güzelleşti. Biz kurtulduk, neden başka çocukları kurtarmayalım o zaman dediler ve karşımdaki manzara ortaya çıktı.
Kimsesiz çocuklar, kimsesiz değillerdir. Kenarda kıyıda bir yerlerde bir kahramanı vardır. Bizim kahramanımız olduğu gibi onların da kahramanı bizdik.
Sessizlik oluştu.
Bütün sesler dindi. Haluk Abi yanıma geldi. "Uzun bir aradan sonra sen ve Onur'a hoşgeldin partisi." dedi. Sadece benim değil herkesin yüzünde bir sevinç vardı. Geç gelen sevinçler.
"Haluk Abi burası çok güzel olmuş."dedim. Bir heyecanla kurduğum cümleden sonra gülmeye başladı.
"Beğeneceğini biliyorduk."dedi.
"Çok beğendim." diyerek kelimeleri uzattım. Şaşkın ve sevinçli olmam sanırım herkes tarafından hissediliyordu.
"Hoş geldiniz Sima." diyen kişi Elçin'di.
Yüzümdeki gülümsemeyle "Hoşbulduk."dedim.
Onur yanıma geldi ve kolunu omzuma attı. "Tabi bana pek sürpriz olmadı ama neyse. Bu kadar akıllı olmak benim suçum." dedi ve hep birlikte onun bu söylemine güldük.
Buse "O senin akıllılığından değil. Senden gizlenen bir şey yoktu." dedi. Cenk'ten bir "Oooo!" sesi yükseldi. Her grubun bir şakşakçısı vardır.
Daha fazla zaman kaybetmeden minik yavrucukların yanına gittim. Öyle bir bakıyorlardı ki onları içime almak istiyordum. Hepsine birer yuva ve kanat açmak istiyordum. Belki yetemezdim ama sığınacakları bir liman olduğunu bilmek iyi hissettirirdi. Aslında ben onlarda kendimi görüyordum, bu çok doğaldı. Bizim yaşadıklarımızın benzerini onlar yaşıyordu.
