Baskıcı annesinin sözlerini dinlemekten başka şansı olmayan minik Lixie'nin iç dünyasından dış dünyaya atlamayı denerken arkadaş hayatına o gelmesiyle dünya ona aydınlanmıştı...
note:angst değildir.
Selamlar bebislerrimm Çok mutluyum çünkü fic okunmaya başlıyor. Bazıları fici okuma listesine falan kaydetmişçok mutluyum. Oy verip bol yorum yaparsanız dahada mutlu olurum<3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♡
Hani sabah insanlar kuş sesleriyle güzelce uyanır ya, işte ben o seslerden maruz kalıp her gün annemin bağırtıları ve araba sesleriyle uyanıyordum. Sabah uyandığımda başım ağrıyordu. Galiba hava soğuk olduğu içindi. Yataktan kalkmak istemiyordum. Üstümde olan yorgana daha çok sarıldım fakat annemin bilmem kaçıncı bağırışıyla yataktan yavaşça kalktım. Yatağın içinden çıkmamla anlık olarak titredim.
Hergün resmen aynı şeyler yaşanıyordu. Yat, kalk, okula git, eve gel, annenin bağırışını dinle, yanlış bir şey yaptığında dayak ye, hiç bir şey yapmasan bile ceza al, ağlamamak için kendini tuttuğun zamanlar ödev yap, ders çalış... Her zaman ödevlerimde göz yaşı olmak zorunda mıydı?..
Sıkılmıştım...Hemde çok...
Ayağa kalktıgımda bileğimin fazla acımadığını fark ettim.
Dolabımdan okula ait olan bir gömleği ve üstüne giymek için kahverengi bir kazak aldım. Altıma ise siyah bir pantolan alıp giyindim.
Tuvalete gidip saçlarımı düzelttim, yüzümü yıkadım, dişimi fırçaladım ve günlük bakımımı yaptıktan sonra odama geçtim. Soğuktan kurumuş olan dudaklarıma kirazlı dudak nemlendiricimden sürdüm. Çantamı aldım ve aşağıya indim. Annem kahvaltıyı hazırlamış beni bekliyordu(?)
Felix:"Anne?"
Anne:"Gel kahvaltını yap"
Annemin sözüyle gözlerimi şaşırmışcasına açtım. Annemin tekrar "Gelsene" sözüyle masaya oturdum. Ağzıma bir kaç lokma aldıktan sonra masadan kalkacaktım ki annem bana garip bir şekilde baktı.
Anne:"Yesene?"
Felix:"Doydum."
Anne:"Okulda akıllı oluyorsun değil mi?"
Annem birşey ima edermiş gibi konuşmuştu. Bu beni fazla germişti.
Felix:"E...evet, akıllı oluyorum.."
Anne:"Umarım."
Arkamı döndüm. Kapıdan çıkana kadar nefes bile almamıştım. Evden çıktığım zaman derin bir şekilde nefes verdim.
Felix:"Bu da neydi şimdi?..Hyunjin'in kavga ettiği görüntüler yayılmış olamaz değil mi? Annem görmüş olamaz?"
Düşünceli bir şekilde yolda yürüyordum. Okul yolunda bir pastane gördüm ve girdim. Kalp şeklindeki kurabiyeler çok tatlıydı. 4 adet kurabiye aldım ve çıktım. Okula geldiğimde gözüme çarpan ilk şey bahçede bankta oturan, elmacık kemiği morarmış olan Tae'ydi. Hyunjin çok sert vurmuştu...
