" චූටි. චූටි "
" ඕ අප්පච්චි "
" ඇයි අතන සමන් පිච්ච මල් කැඩුවේ නැත්තේ ? දැන් එදා සතියක් කන් කෙඳිරි ගාලා සමන් පිච්ච මල් තියෙන පැත්ත සුද්ධ කරලා ඕන කිව්වා. ඒක කරාට පස්සේ දැන් මල් කඩලා නෑ. "
" කෑගහන්න එපා අප්පච්චි. එයාලා බයවෙයි. "
" හෑ ? කවුද බයවෙන්නේ ? "
" කෝ එන්නකු මම පෙන්නන්න "
" කොහෙද චූටි මේ මාව ඇඳන් යන්නේ ? "
" ආන් අර තුන්වෙනි සමන් පිච්ච වැල දිහා බලන්න. "
" ඉතින් ? "
" එතන චූටි කුරුළු කූඩුවක් තියෙනවා අප්පච්චි. මම ඊයේ උදේත් මල් කඩන්න යද්දි එයාලා කෑගැහුවා. පව් අප්පච්චි. බයවෙන්න ඇති. එයාලා චූටිනේ. ඒ නිසා මම ඒ පැත්තේ මල් කැඩුවේ නෑ. මල් පරවෙලා වැටෙයි. දුකයි. ඒත් ඒ දෙන්නා ගිරිය කඩාගෙන බයට කෑගහද්දි ඊටවඩා දුකයි අප්පච්චි. "
" හ්ම්ම්. බලන් ගියාම මගේ චූටි වැඩියෙන්ම හිතන්නේ හැඟීම් ගැනනේ. "
" අපි එහෙම නෙවේද අප්පච්චි වෙන්න ඕන ? අපි ටික වේලාවකට හරි අනිත් අයගේ හැඟීම් ගැනත් හිතන්න ඕන. ඒ්ත් අපි අපේ හැඟීම් ගැනත් හිතන්න ඕන. නැත්තම් අපි සමහරක්විට අපිටම රිද්දගෙන නවතී. "
" ම්ම්ම්. යන්න චූටි. මතක තියාගන්න හැඟීම් කියන්නේ නිකන්ම අකුරු තුනක් නෙමේ කියලා. "
" හරි අප්පච්චි "
( සත්‍ය සිදුවීමක් ඇසුරින් ලියන ලද්දකි. )
- මම වයිට් රෝස් ප්‍රින්ස් ❤️
YOU ARE READING
Heart to Heart
Poetryඑන්න අපි අපේ හැඟීම් බෙදාගමු. ( මෙම පොතේ ඇතුළත් සිතුවිලි මගේ කතාවලද ඇතුළත් විය හැකියි. )
