Heart to Heart

❤️ සංවේදි අයවලුන්ට ❤️

#Only the poem below is Copied and the rest is my work.

#පහත සඳහන් කවිය පමණක් මා උපුටා ගත් අතර පහත දැක්වෙන්නේ මගේ අදහස්ය.

අනේ මම ඒ කවිය කියවලා
ෆෝන් එක තියලා
නර්ස් ඊළඟ ලෙඩාට එන්න කියන්න කිව්වා
ඒත් ආවේ සංවේදි හිතක්ම වෙද්දී
මට කියන්න පුළුවන් මෙච්චරයි

සංවේදි සිත් ඇත්තන්ගේ
අවසානේට රිදුණ තැන් වලට
සහනයක් ගෙනත් දෙන්න
රෝහලෙන් බෙහෙත්වත් ප්ලාස්ටර්වත් ,
මැහුමුත් නැති බව දැන දැනම
එහෙට යන්නේ
මට නිදි පෙත්තක්වත්
ලියලාදෙයි කියලා

ඒත් උනුන් දන්නේ නෑ
අර කැරකෙන පුටුවේ
ඉන්න දොස්තරගේ කරේ එල්ලිලා
අනිත් අයවලුන්ගේ
හදවත් ගැස්ම බැලුවට
උන්ගේ හදවතේ ගැස්ම බලන්න
ඒ ස්ටෙතස්කෝප් එකවත් තියන්නේ
නැති විත්තිය

මොකද ඒ කැරකෙන පුටුවේ ඉඳලත්
දොස්තර දන්නවා
ස්ටෙතස්කෝප් එකට
මේ සංවේදි එකාගේ හදවතේ ගැස්ම
දරන්න බැරි බව

අන්න ඒ නිසයි
අලුත් පොතක් අරන්
ක්ලිනික් ආවත්
දොස්තර මොනාත් නොකියා
ඒ පොතේ වැකි දෙකක් ලියලා
ආය එන්න එපා කියලා
සීල් එක තදට ගහනවා

අන්තිමට සංවේදි හිත් ඇත්තා
යන්න යද්දි
දොස්තර මොනවත් නොකියාම
හිමීට ඒ පිටට තට්ටුවක් දානවා

අන්තිමට නිදි පෙත්තකුත් නැතුව
මැහුමකුත් නැතුව උනුන් ගෙදර එනවා
අවසානේට හැමදාම වගේ රෑට
ආදරණියන් ගැන හිතද්දි
පපුව හිරවෙනවා වගේ දැනෙද්දි
හොඳ හුස්මක් උන් ගන්නේ
ඊළඟට උන්වම පිච්චෙනවා කියලා
දන්න නිසා

ඇස් කෙවෙනි දවාගෙන
කම්මුල් තෙමාගෙන යන
රෑ දෙගොඩ ජාමේට යන
උණු කඳුළු වලට ඉඩ දෙනවා
ඇරෙන්න උනුන් මොනවා කරන්නද

මොකද සංවේදි හිත් ඇත්තන්
දන්නවා දොස්තර ලියාපු දේ
අච්චර බෙහෙත් දීලා
ප්ලාස්ටර් ගහලා මැහුම් දාලා
මිනිස්සු හොඳ කරලා
⁣ඒ මිනිස්සුන්ට දෙවියන් වෙද්දී
ඒ දොස්තරටම සංවේදි ඇත්තන්ට
ලියන්න පුළුවන් වෙන්නේ
හිතේ දුක තුනී වෙනකං අඬපන්
කියලා විතරක්ම වුණත්
සංවේදි උනුන් දන්නවා
මේ දුකට තුනී වීමක්
නැතිම විත්තිය

- මම වයිට් රෝස් ප්‍රින්ස් ❤️