1. BÖLÜM

139 65 80
                                    

-"Ela hadi uyan artık kızım."
-"Hm hm saat kaç ya."
-"Saat 10:30 kızım geç kalacaksın." dedi annem. O güzel rüyamın ortasında ayağa fırlamama sebep olan cümleydi. Bir panikle ayağı doğruldum ve kendimi banyo ya attım. Yaklaşık 10 dakika sonra işim bitmişti, ve mutfağa doğru ilerledim. Gelen mis gibi menemen kokusu ve annemin sabah programı her sabah olduğu gibi yine huzur doluydu. Masaya oturup annemle sohbetimize başlamış bulunduk.
-"Ay bu adamda iki aydır burda bulamadı hâla karısını."
-"Anne, bu adam kızını aramıyormuydu?"
-"Aman bulamadı sonuçta."
Tam bir cümle kuracaktım ki telefonum çalmaya başladı. Annemin meraklı gözlerine karşılık, arayan kişinin Ömer olduğunu söyledim ve telefonu açtım.
"Aloo efendim Ömer."
"Ela günaydın sen soru sormadan ben hemen ne diyeceğimi söyleyim." dedi. Ay aman bunlarda beni iyice çenesi düşük yaptı.
"Söyle bakalım."
"Benim şehir dışından kuzenim geldi de bugün ki gezimize gelmesinde bir sorun olur mu?" dedi. Nerden çıktı şimdi bu müstakbel kuzen.

"Hım olur buyursun gelsin de nasıl tırmanıcak?"

"Kuzenim Alpinist Elacım." Cım kısmını bastırması sinir katsayımı yükseltti. Ama neyse ki ben iyi bir arkadaş olduğum için ters bir cevap vermemeliyim.(bir defalık)

"Bahsetmedin ki kuzeninden. Her neyse 13:00 gibi dağın önünde buluşuruz."

"Tamam görüşürüz."dedi Ömer.

-15 dakika sonra-
Anneme masayı toplaması için yardım edip hazırlanmak için odama geçtim.
Dolaptan lila rengi tişörtümü giyip, altına da tırmanış için uygun bir pantolon giyip dolabı kapattım. Çantamı dün akşam kontrol ettiğim için rahat bir şekilde aynaya doğru ilerledim. Beyaz pufun üstüne oturup saçımı taradım ve sıkı bir at kuyruğu yaptım. Böğürtlen aromalı dudak kremimden sürüp masadan kalktım.
Hazır sayılırdım ama sanki bir eksik var gibiydi. Gözümü etrafımda gezdiriyordum, fakat bulamıyordum.
Gözüm kitaplığımın yanında duran çantama ilişti. O an eksik şey aklıma geldi. Kitaplığa doğru ilerleyip alt çekmecesini açıp içinden bir sürü yiyecek alıp çantama doldurdum. Çanta kapanmayacak kadar dolmuştu fakat açlık benim için katlanılmaz bir olaydır. Artık hazırdım, çıkabilirdim.
Çantamı alıp odaya son kez bakıp, yavaşça kapıyı kapattım.

-"Anne! ben çıkıyorum."
-"Tamam kızım çok dikkatli olun"
-"Tamamm! görüşürüz."

Saat 12:10 du on dakikadır yürüyordum taksi durağı eve çok uzak olduğu için yürümek gerekiyordu.

-20 dakika sonra-
Taksiye bineli yirmi dakika geçmişti gideceğimiz dağ yarım saatlik mesafedeydi, on dakika kalmıştı. Zaman çok hızlı bir kavram. Bakmışsın hop ordasın, hop buradasın. Ben bu yüzden her anımı son zamanlarımı yaşıyormuş gibi yaşayan biriyimdir. Ee şimdi diceksiniz sen kimsin ben
; Ela AKSOY...

💫Merhabaaa gençler bu benim yazmaya başladığım ilk kurgu. Aşırı heyecanlıyım yiah ve de mutluyum. Aklımda baya bir kurdum yazmadan önce karakter planlaması oydu şuydu derken kendimi yazarken buldum. Size birkaç bir şey söylemek istiyorum 💞
Eğer denk geldiyseniz ve hoşunuza gittiyse benim için gerçekten değerli, eğer yorum yapıp oy verirseniz gerçekten sevinirim💜 Umarım beğenirsiniz. Devamı efsane bir şekilde gelicek 🤗💗

BİR ARADA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin