BİR ARADA

7. BÖLÜM

-YAZARDAN-

Bu gizemli mağaraya hapis olmaları ile çocukların hepsi psikolojik bir tranva geçirmekteydiler. Hepsi içlerinde veya dış kısma yansıtan sorunlar yaşıyorlardı.

Ela psikolojik destek alarak geçirdiği çocukluğuna tekrardan iniyordu. Ve bu onun başa çıkamayacağı tek gerçekti.

-KEREM'DEN-

Ela uyanalı bir saat olmuştu. Kucağımda yatarak etrafı izliyordu. Uyandığından beri tek bir cümle , kelime dahi söylemedi. Onun için çok endişe ediyordum fakat elimden teselli etmekten başka bir şey gelmiyordu. Daha doğrusu Ela buna izin vermiyordu.
Onun bu hali beni çok üzüyordu. Adeta iki günde yıkılmıştı. Evet hepimiz mental olarak çökmüştük. Elayı ilk gördüğüm anda gücüne, enerjisini ve de güzelliğine tutulmuştum. Onun çok çabuk yıkılmayacağını direneceğini adım gibi emindim.
Elaya çok çabuk bağlandım. Sadece altı günde hayatımın merkezine koyduğum biri haline geldi.
Ben Kerem KANIK olarak hayatımda ilk defa bir kıza tam anlamıyla her şeyimle yenildim.

-"Kerem!"

-"Söyle güzelim."

-"Ben çok korkuyorum."

-"Neyden?"

-"Seni kaybetmekten."

-"Öyle bir şey olmayacak Ela hanım."

-"Söz mü."

-"Ölene dek hatta ölümden sonra bile seni bırakmayacağım."

Ela hiçbir şey demeden bana sıkıca sarıldı. Bu ufak dokunuşlar , sarılışlar ona daha da bağlanmama sebep oluyordu. Ve ben bu sebebe sonuç ne olursa olsun razıydım.

-ELA-

Gözlerimi yavaşça aralayıp uykumdan uyandım. Kerem'in kollarında yatıyordum. Onu uyandırmamak için kıpırdamadan uzanmaya devam ettim.
Tam anlamıyla uyanmış hissediyordum. Uzun bir zaman sonra.

-"Eloşum uyanmışsın. Acıktın mi?"dedi
İnci.

-"Uyandım İncim. Evet açıktım. Biraz sessiz olalım da Kerem uyusun."

-"Geç kaldın Ela AKSOY."dedi Kerem.
İnci'den cevap beklerken Kerem uyanmıştı.

-"Çok mu ses yaptık Keremcim?"dedi İnci.

-"Merak etme İnci uyanalı çok olmuştu
Ela'yı izliyordum."

-"Öyle miiii hm iyi ben sizi yanlız bırakayım o zaman."dedi İnci. Kalpten gitmek üzereydim. Aşkı çok hızlı yaşıyorduk ve ben daha önce böyle şeyler yaşamadığım için heyecandan, utançtan, mutluluktan geberiyordum.
Belkide Kerem buradan çıkamayacağımızı hissedip işleri hızlandırmak istiyordur bilemiyorum.
Sadece yedi gündür tanıdığım bir adamın benim için bu kadar değer taşıyacağını tahmin edemezdim.

-"Bizim ne biçim ailelerimiz var be tamam bir gezimiz olduğunu biliyorlardı. Fakat insan kaç gün çocuğunu aramaz mı? ne biliyim polise kayıp ihbarı falan yapmaz mı?"dedi Kardelen.

-"Belki yapmışlardır."dedim.

-"Ela sen bu dediğine inanıyormusun?"
dedi Kardelen.

Aslında dediği gibi inanmamıştım. Hadi annemi geçtim Kardelenin ailesi üzerine çok titrerler bu gezi için bile çok zor izin verdiklerini söylemişti. Onlar bile izimizi sürmüyorlarsa burada öldük demektir.

-"İnanmıyorum tamam ama ümidimizi yitirmeyelim. En kötü ihtimalde bile yitirmemeliyiz."

-"Bencede Ela doğru söylüyor. Belki sizi arıyorlardır. Hatta şuan şu kayaların dışındalardır. Bizlere ulaşmaya çalışıyor olabilirler."dedi Sevim.