မောင်ပျော်ရဲ့လား အပိုင်း(12)
🐰
အကိုယွန်းဂီ က
အကိုဂျီမင်းကို အခုချိန်ထိမမေ့နိုင်သေးဘူးလား စိတ်ထဲမှာ မေ့လောက်ပြီလို့ထင်နေခဲ့တာ
အခုကြည့်ပါဥိး ဘယ်လောက်တောင် ခံစားနေရလို့ ဒီလောက်တောင်ဖြစ်ရလဲ အချစ်နဲ့တွေ့ရင် ကို့ကိုယ်ကိုတောင် မသနားကြတော့ဘူးလား
စာအုပ်နှစ်အုပ်ကိုထုပ်ပြိး ထယ်စာအုပ်ကိုအရင်ပြန်ဖတ်လိုက်သည်
အကို့ကို ဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်းနဲ့ဘယ်လောက်လှကြောင်း တင်စားပြိးရေးထားတာ ကျနော်ဖတ်ပြိး
ပြုံးလိုက်မိပြန်သည်
တောင်းပန်ပါတယ် ထယ်
ထို့နောက်အကို့ရဲ့စာအုပ်လေးကိုဖွင့်ဖတ်မိပြန်သည်
ငါလုပ်သင့်လား မလုပ်သင့်ဘူးလား
ငါကိုယ်တိုင်ကလဲခုလိုတွေဝေနေတာ ချစ်လို့ပဲမဟုတ်လား
နှလုံးသား နဲ့ဥိးနှောက်ယှဥ်လိုက်တဲ့အခါမှာ ငါက
သူ့နားကို အကိုယွန်းဂီကြောင့်ရောက်လာတယ်ဆိုတဲ့အသိပဲဝင်ခဲ့သည်
အတွေးတွေ ဖျော်ဖျက်ပစ်ကာ မနက်ဖန်အတွက်
ကို့ရဲ့အကိုတစ်ယောက်လုံးကို လူတွေအရှေ့မှာ
ပါးရိုက်ပြိး အရှက်ခွဲခဲ့လူတစ်ယောက်ကို ပြန်ပြိးအရှက်ခွဲရဖို့သာ စိတ်ထဲ ထည့်ထားလိုက်သည်
🐥
ပြန်မလာတော့မှန်းသိသိကြိးနဲ့ ပြန်လာဥိးမလားဆိုပြိး မျော်လင့်ချက်လေးနဲ့ထိုင်စောင့်ခဲ့တဲ့ လူကလဲ ဒန်းလေးပေါ်မှာ
...ဂျီမင်း...
...ဟင် ဆော့ မင်းလာတယ်...
...အေးပေါ့ကွ...
ခုချိန်မှာ ဂျောင်ကုနဲ့ပတ်သက်ပြိး ရင်ထဲအမျိုးအမည်မသိ ခံစားချက်ကြိးခံစားနေရတာကို ဖွင့်ချချင်နေပြီ ဒါကြောင့် ဂျောင်ဟိုဆော့ ရောက်လာတော့ အားရပါးရ ဖက်ပြိး ငိုချလိုက်သည်
...ဘာဖြစ်လို့လဲ ဂျီမင်း ထယ်လေးနဲ့စကားများလို့လား...
...ဟင်အင်း...
...ထယ်လေးနေမကောင်းဆို ဟုတ်လား...
...အင်း...မင်းဘယ်လိုသိလဲ...
...အန်တီဖုန်းထိုးလာခဲ့လို့...
...ဟုတ်တယ် ယောင်းနေမကောင်းဘူး ပြိးတော့ ဂျောင်ကုကလဲ ပြန်သွားပြီ...
