Bratinella Series 1: Gladiolus

15

After that umalis na rin si Luke kasama si Nikkella. Napabuntong hininga na lamang ako at napasandal sa aking swiveling chair at ipinikit ang aking mga mata habang bahagyang nagswa-sway sa swiveling chair. 

Tama naman itong ginagawa ko hindi ba? The more na maglalapit kasi kami ni Luke, the more I get drown to the deepest of my overflowing emotions that even myself cannot name. I'm not sure of what I am feeling for him, or I am simply in denial because I cannot accept that I can fall in love either like someone else in a romantic way. Or maybe I am misunderstanding my own emotions because I never had a boy friend and even boyfriend as it is. Or maybe... I'm scared because I don't want to feel how the loved that my dad has for my mom fades in her absence. 

I don't know what to feel but I don't want to dwell in my dilemma right now with Luke. I'm just seventeen, maybe I am thinking too much. But how will you know if you like someone, or you are already in love? Is that really possible to like someone or even fall in love in a short period of time? Oh, wait!  Masasabi ba nating love natin ang tao sa tagal ng pagkakakilala natin dito? 

I sighed... 

Oras na para umuwi sa casa pero wala pa rin akong sagot sa nararamdaman ko para sa kaniya at kung tama ba itong ginagawa kong paglayo? 

Pagkatapos ko sa mabagal kong pag half bath at sa pag-aayos ay bumaba na rin ako sa wakas para sa dinner na kasama si Mamita. 

Humalik lamang ako sa pisnge ni Mamita pagkatapos ko rin syang batiin ng isang magandang gabi. Tahimik lang naman kami sa hapag kainan habang ang utak ko ay ang ingay-ingay sa mga katanungan at sa mga iniisip. 

Sa huli hindi ko na nakayanan at sinabi na lang din kay Mamita ang desisyon ko patungkol sa pag tulong sa akin ni Luke sa aming kumpanya, since na sabi ko na rin naman kay Luke ito kanina sa opisina at tingin ko ay dapat din namang malaman ito agad ni Mamita at baka pag tumagal pa ay mag tanong na ito bakit hindi na bumibisita si Luke at bakit hindi na ako nito tinuturuan sa negosyo. 

"Mamita" agaran naman ang pag lingon sa akin ni Mamita na tila ba hinihintay lang nito na mag salita ako. Napatikhim ako at napa-ayos sa pagkaka-upo. "I think, I am knowledgeable enough about our business here, also I have learned enough about farming so, I don't think we still need Luke to look out for me and guide me with how our factory work when I have already Mrs. Hernandez to guide me with it" lintaya ko at hindi ko alam kung tama ba ang mga pinagsasabi ko. 

Napaayos si Mamita sa pagkaka-upo at hindi inaasahan ang ganitong balita mula sa akin. Napatikhim ito at hindi makapag salita. Napabuntong hininga ako at tipid na ngumiti kay Mamita. 

"Mamita, it is already enough. Luke have been working so hard and patient enough to teach me everything that I need to know" bulalas ko at nakikinig lamang sa akin si Mamita. "And I think, it is right to compensate the effort and the work he has done over the month that he is helping me with the business. Lastly, Mamita he needs to focus on his studies because he's almost a graduating student who also have a work and a responsibility, he needs to attend especially that his Lola is at the hospital, he needs to priorities it" ani ko at sa huli ay tumango na rin si Mamita sa aking sinabi. 

"Sure, hija" sang-ayon ni Mamita. "If that's what you want as you have already decided and already have a word with Luke, I think that's enough. I will talk to my secretary for his salary, and I'll visit Carol tomorrow" tipid akong ngumiti at tumango sa sinabi ni Mamita. 

Hindi ko alam kung natutuwa ba ako dahil hindi ko maintindihan ang aking sarili! Sa pag sang-ayon ni Mamita ay parang nabuhusan ako ng malamig na tubig na nag pa gising sa akin, tila isa iyong sampal na gumising sa aking mga emosyon at ngayon ay nag kalat at sinasakal ang aking puso.