🔥🐉The Eclipse🔥🐉🌒 ❤️ ZY 💚 Complete

44.🍁 සඳ මුදුන් උණු දෙවොල 🍁

පන්දම් වල එළිය අවස්‍ය නොවන තරමට හඳ එළිය දීප්තිමත් උණේ අන්ධකාරයෙන් පිරුණු රාත්‍රිය සුන්දරත්වයෙන් පුරවමින් උනත් ඒ හඳ එළියට යටින් අහස දිහා බලන් හිටි කාගෙවත් මනසට ඒ සුන්දර විදගන්න තරම් ඉස්පාසුවක් තිබුණෙ නෑ.දැනටමත් දෙවොලට ඉහලින් බැබළෙන හඳ හැමෝටම පෙනුණේ ඔවුන්ට අවඤ්ඤා කරනවා වගේ වෙද්දී වට පිටාව පුරාම පැතිර ගිය පාළු මූසල නිහඬ බව එක් වරම බිදි ගියේ ෆාජිගෙ කටහඬත් එක්ක.

"වෙලාව උදා වෙලා....!!"

තැනින් තැන කසු කුසුවක් පැතිර ගියත් සැණෙකින් වට පිටාවම ආයිමත් නිශ්ශබ්ද වෙද්දී සිය ගණනකගේ හදවත් එකට ගැහෙන හඩ පිටටත් ඇහෙන තරම් උණා.මේ තරම් වෙලා ෆාජිගේ උකුළේ හිස තියන් හිටපු යීබෝ හිස පුරා දුවන ෆාජිගේ ඇගිලි පහස එක්ක හදිසියේ හිතට ආපු අතීත මතකෙක අතරමං වෙලා හිටියා.ෆාජිගේ හඬත් සමග මතකයෙන් මිදුණු ඔහු හිස් බැල්මෙන් හඳ දිහා බලන් හිටි ඉරියව්වෙන්ම මොහොතක් ගත කරලා ඇස් අග එකතු උණු කදුළු බිදු ඇගිලි තුඩු වලින් පිහ ගන්න ගමන් හිටි තැනින් නැගිට්ටා.

බිම ඇන තියන් හිස් බැල්මෙන් බලන් ඉන්න මූණු අතර යීබෝගේ ඇස් එහෙ මෙහෙ ගියා.මොහොතකින් මහා බරට සුසුමක් හෙළපු යීබෝ තමන්ගෙ හඬ අවදිකරා.

"කවුරු ආවත් නැතත්....අපි පටන් ගත්තු වැඩෙ ඉවර කරමු...."

තමන්ගෙ වචනත් එක්ක යමක් සිහියට ආපු යිිබෝ කලබලෙන් වට පිට බැලුවා.නෙත් දල්වන් බලන් ඉන්න පිරිස අතර ඔහු යමෙක් හෙව්වා.

'මින්ෂු...! ඔහු නෑ...ඔහු පේන්න නෑ...'

තමන්ටම කියා ගත්තු යීබෝගේ දෑස් මොහොතකින් හිස් බැල්මෙන් බලන් ඉන්න මින්ෂුගේ පෙම්වතිය ළඟ නැවතුණා.ඉටු නොවුණ බලාපොරොත්තු එක්ක මරණයේ නිම්නයේ සැඟව ගිය පෙම්වතුන් ගැන බින්ගෙන් වගේම මිංශුගෙන් අහලා දැන ගත්ත කතා දහසක් හිත තුල එහා මෙහා යද්දී හිතට ආපු නරක සිතුවිල්ලක් එක්ක යීබෝගේ පපුව හිරවෙන්න උණා.

'නෑ ඔහු ඇති කොහෙ හරි...ඔහු කිව්වා මාව විස්වාස බව..'

තමන්වම සනසා ගන්න උත්සාහ කරපු යීබෝ ආයීම කතා කරන්න ගත්තත් ඔහුගෙ කටහඬ බිදිලා ගියා.