His Dangerous Obsession

PROLOGUE

MAAGA AKONG nag ayos sa sarili. It's my first day in my new work place at ayuko na ma late. Matapos plantsa-hin ang coat ay mabilis ko kaagad na sinuklay ang aking buhok, I am glad na maiksi itong buhok ko dahil mabilis ko lang itong nasusuklay. Tinignan muna ang sarili sa salamin.

I am wearing a high heels, sinuot ko na rin ang ID ko. Subrang linis ko tignan because of my white coat with my white mini skirt. I am a Psychiatric nurse. I am working today in a XXX Mental Hospital.

Naglagay muna ako ng lipbalm sa labi bago lumabas sa kwarto. I sigh before wearing my brightest smile, kahit nakakangalay ay kailangan ko pa ring gawin ito.

"Good morning, Mom!" maligayang bati ko, my Mom look at me head to toe. Kinakabahang inantay ko ang kaniyang reaction, when she smiled ay doon lang ako nakahinga ng maluwag.

"Good morning, Ysana. You look so beautiful today." Sambit nito, muntik ko ng burahin ang aking ngiti sa labi buti at napigilan ko pa. Wow naman, ngayon lang ba ako maganda?

"Thank you, Mom." Pinaupo na ako nito to have breakfast. Kahit ayuko sa ulam na gulay na nakahain kasama ang toasted bread ay kinain ko pa rin. Minsan lang din naman ito dahil dito ako mag s-stay sa bahay namin kapag weekdays pero kapag weekend doon na ako uuwi sa apartment ko.

I want to look so perfect in my Mom's eyes.

Pagkatapos kumain ay dumeritso na kaagad ako sa bagong location na pagtatrabahuan ko. Kanina pa nangangalay ang labi ko kakangiti at bumabati sa mga co-workers ko. The mental hospital looks fine for me, magaganahan ka talagang magpatuloy dahil sa paligid. I am glad I'll be working here.

My first day here is fun, friendly ang mga tao, at lalo na ang ibang pasyente nu'ng pinalabas sila para makalasap ng magandang simoy ng hangin. Everything was running smoothly, and I like it here. The patients looks okay to me but I know, some of them I can read their eyes, they are sad. Behind those beautiful smile, some tragic past happened.

IT'S ALREADY 7pm, it's my first day pero mukhang mag oovertime pa ata ako rito. Ayukong umuwi na hindi pa tapos ang trabaho kaya dapat dito ko ito tapusin, I was typing in my laptop, sinusulat ko doon tungkol sa isang pasyente, she's so kind to me, nalaman kong may DID ito, Dissociative Identity Disorder. Sa ngayon ay iyong isa pa lamang nito ang nakikilala ko.

"Nurse Lavende, hindi pa po ba kayo uuwi?" One of my co-worker asked. Well, I didn't remember his name at hindi naman siya importante saakin kaya hindi na ako nag abalang alalahanin pa.

"Hmm... Sorry tatapusin ko lang po 'to saglit, maybe later, uuwi rin ako don't worry po, ako na mag lolock dito." I sweetly smiled to him na kaagad naman niyang sinuklian ng ngiti, he nodded at ipinaalam saakin na dapat i-double check iyong pinto pagkatapos i-lock dahil minsan daw itong bumubukas kapag hindi masyadong nailock. Sira ata ang pinto? It's not actually scary here, beside hindi naman talaga umuuwi ang iba dito, we can't just leave our patients here behind, naka assign ako sa morning shift, supposedly 6 am hanggang 6pm ako rito, dalawa ang office rito para sa mga morning shift at night shift.

Ilang segundo pa ang ginugol ko sa laptop, quietly typing when I heard the door's open.

"May nakalimutan po ba kayo?" tanong ko habang hindi inaalis ang tingin sa screen ng laptop, segundo kong inantay ang sagot niya ngunit wala akong marinig na boses.

"Hmm..." Nilingon ko ang pinto at napaawang ang aking bibig nu'ng makita ang isang lalaki. He's handsome... Unang napansin ko sa kaniya ang mole nito sa pisnge, malapit sa mata. He's also tall habang nakapamulsa ito. He was leaning against the door, napatingin ako sa kaniyang suot at mas lalo pang namangha nu'ng makita ang kaniyang suot. He's wearing a white coat habang may suot na ID kagaya ko.