His Dangerous Obsession

CHAPTER 1

NAHIHILO NA ata ako kakaisip sa nangyari nu'ng nakaraang gabi. I don't know kung paano ako nakauwi, myself was trembling that time, hindi ko alam kung bakit, pati sarili kong nararamdaman ay hindi ko malaman.

"Geez..." Napaangat ang aking tingin nu'ng pumasok ang isa sa mga doctor. I am here sa office, parang nag ka trust issue na ata ako. I'm starting to think hindi talaga ito ang mga ka trabaho ko.

"Ang hirap talaga alagaan ng isang iyon."

Gusto kong matawa dahil sa itsura niya, his head is full of foods. Para ba itong tinapunan ng pagkain. "Oh my gosh! Are you okay, doc?"

"Nah... Muntikan pa akong masuntok ng lalaking iyon."

Hindi ko alam kung magpapasalamat ba akong morning ang shift ko, o dapat ba akong maging malas dahil kapag umaga gising ang mga pasyente lalo na ang lalaking iyon. I sighed at hinayaan na lamang silang mag usap doon. Kilala ko ang pinagusapan nila. That man.

It's already lunch time at hindi pa ako kumakain. Lumabas ako ng office, some patients were in the garden kasama ang mga nurse nila, I smiled as I saw how their eyes where full of emotions, may iba ay nakikipag laro sa kanilang mga nurse.

I open my lunch bag. Wala ako sa mood kumain doon sa food area kaya dito na lamang ako, mas maganda kasi tignan ang mga pasyente, nakakagalak makita ang mga kasiyahan sa mga mata nila.

This is one of my reasons kaya ko pinili ang trabaho nato. Gusto kong matulungan sila, I want them to heal from their trauma, from the cruel past. Kahit sila man lang ay matulungan ko. At isa pa, I want to read people, I studied for a year about human behavior, lalong lalo na si Mommy, ever since iniwan kami ni Dad, naging malamig siya saakin but I still can feel na concern pa rin siya, she wants me to be a perfect woman na hindi niya nagawa sa sarili, she keeps saying na dahil hindi niya sinubukang maging perfect kaya siya iniwan ni Dad.

Nobody's perfect yet my mother believe I can be perfect.

I already knew why Dad left us. He love someone else at nagkapamilya siya sa iba, it was so painful but I'm slowly accepting the fact. But Mom is... she's still stuck in her past and I am the one who is suffering.

"Nurse Lavende, right?" napatalon ako sa gulat noong may kumalabit saakin. Tinignan ko ito at nakita si Miss Tania.

"Bakit po kayo dito kumakain?"

"Sorry, mas comfortable kasi ditong kumain, bawal po ba?" I asked sweetly.

Nahihiyang kumamot naman siya sa kaniyang batok. "Hindi naman po. Ano, free ka po ba after niyong kumain?"

"Yes po, why?" I nodded, tapos ko na rin naman pakainin iyong inaalagaan ko ngayon, she's so sweet kaya mabilis lamang ang naging trabaho ko.

"Well... Kasi ano, Mr. Harstorm, keep saying na ikaw daw po dapat mag alaga sa kaniya. I mean, ilang beses na po kasi niyang tinapon ang mga pagkaing binibigay sa kaniya, hindi pa po siya kumakain hanggang ngayon. Hindi naman po pwedeng hayaan nalang natin siyang gano'n." Mahabang usal niya, napaisip naman ako sa sinabi niya.

That man wants me to feed him? The man who act so crazy the other night?

"Mr. Nicolai already decided. Ang sabi niya ikaw daw po ang mag-aalaga sa kaniya mag mula ngayon." Nanlaki ang aking mata, what akala ko ba papakainin ko lang siya?! What the heck, hindi man lang inayos nitong babaeng 'to.

Ilang proseso pa ang aming ginawad bago napagpasyahang pati iyong lalaki ang aalagaan ko, that Mr. Nicolai a.k.a si panot was the one who decided it. He's the owner here pala. Well... it's rude but he looks like shriek.