His Dangerous Obsession

CHAPTER 2

"SEVEN!?" Nanlaki ang aking mata habang hindi makapaniwalang nakatitig sa kaniya. Lumapit siya saakin at inilapit ang kaniyang hintuturo sa aking bibig. Naguguluhang napatitig ako rito.

"Hush... Stop shouting,"

Kaagad kong tinanggal ang kamay nito. "T-Teka... Bakit ka nandito? What the heck! Paano mo nalaman ang bahay ko?" impit kong usal, I want to shout pero baka magising lang si mom. Shit paano niya inakyat yung gate namin? Napakataas nu'n!

"Duh... I read your resume." He rolled his eyes. What the? Para itong ibang tao, ibang iba sa nakilala ko kanina.

"W-Well... Anong ginagawa mo rito? Tumakas ka na naman."

"Fuck. You made me do it, Yna." Paninisi nito saakin.

"Huh?! Paano ko naman iyon naging kasalanan, aber?"

"You didn't finish your sentences earlier! You want to ask something, right? Tell me."

Agad nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. What the hell? Tumakas lang talaga sya para lang itanong saakin iyon?

"What the hell! Pwede mo naman akong tanungin bukas, you don't have to---"

"I am curious, I want you to ask something. Please ask me." Desperado na ata siya.

"Okay okay." I sighed. Kinuha ko ang gatas ko at ininom iyon para makalma. He's staring at me at inaantay lang akong mag salita. Hindi pa rin kumakalma ang puso ko, sino bang kakalma sa ganitong sitwasyon?!

"I want to asked you, paano ka napunta sa lugar na iyon, okay? I change my mind since I can just ask you something else." Bumuntong hininga ulit ako at tinignan siya. I saw his lips forming into a smile, para bang sa isang iglap ay nag bagong tao na naman siya.

Is he really like this?

"So you're curious about me, huh?" he smirked. "Akala ko pa naman kung ano na..." he whispered na hindi masyadong narating sa aking tenga.

Dahan dahan siyang lumapit saakin, he cornered me, what the hell? He can just talk to me without doing this, my heart is beating insanely, dahil hindi ko alam kung ano ang kaya niyang gawin saakin ngayon. "I ended up there because of someone," panimula niya, namula naman ang pisnge ko sa lapit ng mukha nito. He's so freaking handsome, hindi ako masyadong nakaka focus! Pinag gitnaan nila ako ng refrigerator.

"They thought I was sick and insane, but believe me! I am not. I am normal, Yna." Emotional nitong usal, tinignan ko ng maigi ang kaniyang mga mata.

"I am not insane, may kung ano silang pinainom saakin, they injected something and I ended up there." Yumuko ito at dahan dahang niyakap ang bewang ko. Pinatong nito ang ulo sa aking balikat.

Ay hala siya! Tumatyansing!

Naawa naman ako kaya kusang yumakap pabalik ang mga kamay ko, I finally played with his hair na mukhang nagustuhan nito. "I'm sorry, did y-you also thought that I am sick?" Tinangala ako nito at medyo namumula ang gilid ng mata niya, para bang pinipigilan ang luha, na kanina pa gustong kumawala.

Umiling ako, "I didn't judge you, Seven." I said, naningkit naman ang mata ko nuong maalala ang una naming pagkikita, he just stab the real, doc. Cruz. "Oh, wait... I just remember, why did you do that to doc. Cruz, and why did you pretended as him?" 

Tinignan ko nang maigi ang mga ikikilos niya, he avoided my gaze na mas lalong ikina ningkit ng mga mata ko. "U--Uhm... Yna, I think masakit ang ulo ko," usal nito at umakto pa, lumayo siya saakin habang hawak ang ulo. I rolled my eyes.