His Dangerous Obsession

Chapter 12

NAKATITIG LAMANG ako sa sahig, hinahayaan ang mga luhang pumatak. My heart is so heavy, so heavy. I want to rest but I bet I can't even rest today dahil sa mga narinig kay Mommy.

She never saw me as herself, but she saw me as him. That's the worst thing, I hate him, I hate him so much but someone just saw me as him. How am I supposed to react?

"My... B-Baby..." I heard her walking towards me, napaluhod din ito sa harapan ko para mag pantay kami. I am crying like a child again, in front of her. I hate this, I really hate this, when it comes to her, hindi ko na talaga mapigilan ang sarili.

Hinawakan niya ang dalawang pisnge ko at pinunasan ang mga luha, she's also crying, this is my weakness. God... Please, I don't want to see her being like this.

"Babawi si mama ha... Babawi ako anak..."

Those words... I've been waiting for those words for how many years, but why... Bakit napaka bigat pa rin ng dibdib ko? Is it too late?

Napahawak ako sa kamay nito, niramdam ang init ng palad niya na ngayon ko lamang naramdaman. I was longing for this.

"Give mommy another chance, baby... I'll fix myself okay? Babawi ako sa mga lahat ng ginawa ko sayo, I.. I will give you the freedom you always wanted... Oh God..." Napahikbi muli ito na para bang may naalala. "I-I... I can't imagine how you felt those years I've been controlling you... Ano ba itong nagawa ko..."

Yes Mom... Ano ba iyong mga ginawa mo saakin, you made me feel like I am the worst child you ever had. You made me doubt myself, pati itong kinuha kong trabaho, I don't even want this. You were the one, who wanted this. Nabulag ako sa rason na kapag kinuha ko itong trabaho na ito, mababalik tayo sa dati, that I can fix you. Pero anong nangyari...? I exchange my freedom for your happiness, for your own.

"I-I..." ni hindi ko magawang makapagsalita, masakit na ang lalamunan ko.

Nakita kong tumango tango ito. "It's okay... Take your time, Ysana. Mommy's gonna wait for you... I'll do my best to be a good mother to--"

"W-Why now...? Why didn't you try this before..." My voice cracked, Mom cried even more. Yeah, bakit nga ba ngayon lang? Kung hindi ba siya nakapag therapy ulit hindi ito mangyayari?

"I-I'm sorry..." iyon lamang ang tanging tugon niya.

Napayuko ako bago humugot ng malakas para makatayo. My mind is too messy right now, hindi ko pa kayang makipag usap sa kaniya ng masinsinan, not now... Baka kung ano pang masabi ko sa kaniya napagsisihan ko rin.

Hinayaan ko itong umiyak ng umiyak, I was crying while walking away, nu'ng makasalubong ko pa si Manang Perla ay tinuro ko lamang ang kwarto ni Mommy para pumunta siya roon at samahan ito. I just really need to get out of here.

Kahit madilim na ang kalangitan ay nag drive pa rin ako, I tried fixing my vision dahil nahaharangan ito ng mga luha ko. Mahirap na at baka ma disgrasya pa ako ngayon.

Hindi ko alam kung saan ako pupunta, but I found myself stopping my car mismo sa napaka familiar na lugar.

The Beach.

Mabilis akong bumaba sa sasakyan at pumunta kaagad sa buhangin. I smiled when I smelled the air of the ocean. This is what I need. Niramdam ko ang simoy ng hangin at ingay ng alon.

Napalingon lingon ako sa paligid, walang ka tao tao... Nawala ang ngiti ko nu'ng makita ang isang malaking bato. This rock was here ages ago, nandito na ito nu'ng hindi pa ako pinanganak.