Depremin Sesi |yarı-texting|

| 8 |

🕸️ Züleyha Sönmez 🦋

Artık bilincim paslı ızgaralarda söndürülen izmarit gibi yavaşça soluyordu.

Yaşadığımı hissediyordum ama sanki aynı anda da ölüm hemen yanıbaşımda beni alıp götürmek istiyor gibi dikiliyordu.

Dakikaları saymayı bıraktığımda en son yirmi beş te kalmıştım. Şimdi ise kaç dakika geçmişti, inatçı kolonu bana zarar vermeden kaldıramamıştılar bilmiyordum.

Kolumda bir serum vardı, ve artık Aden'e asılmak için de dudaklarımı oynatamıyordum.

Halbu ki şimdi gözüme daha bir yakışıklı geliyordu Wolf bakışlarında baklava bulduğum

"Aden?"

"Söyle Fıstık"

Fıstık diye dillerini kokoreç yapıp yiyeyim emi...

"A-annemgil nasıl?" Aklıma getirmek istemediğim, aklıma getirdiğim an hıçkırıklar ile ağladığım soru

Annem

Babam

Bora

Gözlerimi kalıdramadığım için yüzüne bakamıyordum, odağımda enkazın içinde ki daha bebek olan Bora'nın zıbınına bakıyordum

Benim odamdaydı zıbını, annem kurusun diye benim peteğime asmıştı

Temizdi oysaki annem astığında, şimdi neden pislenmişti?

Aden niye cevap vermiyordu? Duymamışmıydı sesimi? "Aden" dedim tekrar sesimi duyurmak amaçlı

Tam kalbimde ki ateş harlanacağında o kelimeyi duydum "İyiler"

Kalbim ferahladı, paniğim söndü. O an şükrettim, onlar benim ailemdi. Onlar olmazsa ailemizin taşıyıcı çubukları olmazdı, o zaman ailemiz yıkılırdı tıpkı üzerimde ki bina gibi

"Gözlerimi biraz kapatsam olmaz mı? Acıyorlar artık"

"Olmaz Züleyha, bana bak" kafamı elleriyle tuttu ve yukarı doğru yavaşça kaldırdı. Boynum da ağrıyordu.

"Bak tam yüz dört saat kırk beş dakika savaştın. Şimdi kaybedersen olur mu?"

"O-olmaz"

Kelimelerin boynu büküktü, onlar bile kendilerine inanmıyordu artık. Ailemin iyi olduğunu biliyordum en azından.

Gözlerinde ki dipsiz kuyuya bakarken görevli amca bir hint dizisi çekmemize izin vermedi "Herkes çekilsin! Kolon kalkıyor!"