Katilin Kedisi

Noel Cinayeti

Oscar alışveriş için dışarı çıkmıştı. Tüm gün evi temizlediği için bende tüm gün koltukta yatmıştım. Alışveriş için dışarı çıktığında çoktan akşam olmuştu. Yarının noel olduğunu biliyorum ama noel ne zaman kutlanır bir fikrim yok. Filmlerde geceleri kutlanıyordu sanırsam. Kapı çaldığında yerimden kalktım. Belki yanında benim için yaş mama falan getirmiştir ha? Yaş mama yemesi kuru mama yemesinden bin kat daha iyi.

"Hop! Dur bakalım küçük adam. Ellerim dolu."

Sence göremeyecek kadar aptal mıyım? Ellerindeki poşetleri mutfağa koydu. Bende poşetin içine bakmak için poşetlerin içine girmeye çalıştım. O sırada beni tutup kucağına aldı. Bırak beni aptal katil. Can güvenliğim yok ve sadece yaş mama istiyorum!

"KHHHHH!!!!"

Elini bir güzel baştan aşağı çizdim ama o sanki kolu kanamıyormuş gibi beni sevmeye devam etti.

"Tırnaklarını kesme zamanı gelmiş anlaşılan."

Ne? Tırnak kesmek mi? Saçmalama! Kendimi savunabileceğim tek şey tırnaklarım ve onları kesecek misin? Sadece ben istediğimde beni seversen tırnaklarımı kesmene gerek kalmaz. Beni kafamdan öpüp yere koydu. Anlaşılan bana yaş mama yoktu. Mutfaktan salona geçtim ve camın önüne oturdum. Yağan karı ve saat geç olmasına rağmen kar oynayan çocukları izledim. Üşümem için dışarı çıkmama gerek yoktu. Sadece o çocukları izlerken bile üşüyordum. Yazları daha çok seviyordum. Yazlar bana biraz özgürlüğü hatırlatırdı. İnsanken yazları bunaltıcı ve sıkıcı işimden bir müddet uzaklaşabiliyordum. Kafamı dinlemek için yıllık izne çıkıyordum ve kendimi diğer herkese kapıyordum. Sahi ne zamandır kediydim? Saymayı bırakalı çok olmuştu. Gerçi artık insana dönmek istiyor muyum ondanda emin değildim. Köle gibi çalıştığım ve bir haftalık tatillerle kendimi şanslı saydığım o zamanlara geri dönsem alışabilir miydim? Kediyken çok büyük dertleri olmuyordu kişinin. Hele ev kedisiysen her şey ayağana geliyordu. Şimdi tekrar insan olursam birkaç kuruş kazanmak için on saat çalışmak ister miydim ki? Yaşadıklarımı diğerlerine anlatsam inanırlar mıydı ki? Ya da bunları gerçekten yaşıyor muyum? Belki de hep kediydim. İnsan olmak benim çok gerçekçi bir rüyamdı. Tam terside olabilirdi. Nasıl emin olabilirdim ki? Kaç insan hatırlamadığı bir günün ardından kedi olarak uyandı ki? Sanırsam tek benim. Nasıl emin olabilirim?

"Neye daldın Dominic? Sen yaşlı bir kedisin. İlk kar görüşün olmadığını düşünüyorum. Yoksa kötü anıların mı var?"

Hayır, benim yok ama bedenini aldığım bu yaşlı kedinin eminim kötü anıları vardır. Ben kısmen şanslıydım. Uyandığım ilk gün sahiplenildim. Tabii bu kişi bir katil ama her şeyde kusur vardır. Bu kadarı fazla olsada.

"Miuvv"

Dedim ve indim pencereden. Televizyon kumandasını masanın ucuna ittirdim. Bunu televizyon izlemek istediğimde yapıyordum. Oscar da anlayıp televizyonu açıyordu. Bu seferde öyle yaptı. Televizyonu açtı. Birkaç kanal gezdikten sonra bir kedigiller belgeselinde durdu. Normalde kendi koltuğumda ondan uzakta izlerdim televizyonu ama bu sefer garip hissediyordum. Kalbimde bir sıcaklık vardı ve bu bana huzur veriyordu. Nedense bu hissi Oscar ile paylaşmak istedim. Hak ediyor muydu emin değilim. Ne de olsa o bir katil. Gerçi bende bunu bilmeme rağmen onunla yaşayan bir kediyim. Ona ortaklık ettiğim bile olmuştu. Yani bende pek hak ediyor sayılmam sanırım. Üç kişilik koltuğunun tam ortasına kendini attı. Elindeki maden suyundan bir yudum alıp masaya koydu. Kalbimdeki sıcaklıkla önce koltuğa sonrada Oscar'ın kucağına geçtim. Kendimi onun kucağına bıraktım ve televizyonu izlemeye başladım. Tedirgin bir şekilde kafama elini uzattı Oscar. Neden bu kadar tedirgindi? Sanki daha önce yapmadığı bir şeymiş gibi. Kafamı ona çevirdim. Huzurlu bir bakışı vardı. Sanki dokunsa kırılacakmışım gibi bakıyordu. Daha önce bana böyle baktığını görmemiştim. Anlaşılan bu gün ikimizde biraz farklıydık. Havadaki eline kafamı değdirmek için ön patilerimden yardım aldım. Ona seve bileceğini bu şekilde söylemiş oldum ve tekrar uzandım bacaklarına. Ben belgeseli izlerken o da tüylerimi karıştırıyordu.