အလန့်တကြားပြောလိုက်တဲ့ ခန့်မင်းသက်တည်ကို ကြည့်ရင်း ရထာခေါင်းခါလိုက်ကာ သူ့မျက်နှာဆီလှမ်းလာနေတဲ့ လက်ဖြူဖြူတစ်ဖက်ကို ပုတ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
'' ဘာကိစ္စငါက ငိုရမှာလဲ ၊ ဒီမှာကြက်သွန်ခွာနေတာ မတွေ့ဘူးလား! ''
ရထာ့ရဲ့ ဘောက်ဆတ်ဆတ်စကားသံကြောင့် ခန့်မင်းသက်တည်က ထိုအခါမှ စိတ်သက်သာရာ ရသွားဟန်နဲ့ ပုတ်ထုတ်ခံလိုက်ရတာကြောင့်
အနည်းငယ်နီသွားတဲ့ လက်ကိုကိုင်ရင်း ပြုံးလိုက်သည်။
'' တော်ပါသေးရဲ့ ရထာရယ် ၊ ဒါနဲ့ ဘာလို့ကြက်သွန်တွေခွာနေရတာလဲ ၊ ပေး ကျွန်တော့်ကို ''
'' ကူလုပ်နေတာလေ ၊ မင်းမမြင်ဘူးလား ။ ''
'' ဟုတ်ပါပြီဗျာ ''
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ခန့်မင်းသက်တည်က ရထာခွာလက်စ ကြက်သွန်ဗန်းကိုယူကာ ဆက်ခွာနေလိုက်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း ရထာ စိတ်တိုနေပြီဆိုတာသိပေမယ့် ခန့်မင်းသက်တည်ကတော့ ဂရုမစိုက်စွာနဲ့ပဲ ကြက်သွန်တွေကိုသာ ခွာနေလိုက်၏ ။
'' ကျွေးမယ့်နေ့ကျ လာမှာလား ရထာ ''
'' အဲ့နေ့ အလုပ်ရှိတယ် ၊ မအားဘူး ''
'' ဟင် တကယ်မလာဘူးလား ၊ ရထာ ''
ရထာက ဘာမှပြန်မဖြေတော့ဘဲ ဘေးနားကအောင်တင့် ဘက်လှည့်လိုက်ကာ အောင်တင့်
နဲ့အတူတူ ငရုတ်သီးအညှာခြွေဖို့ ပြင်လိုက်သည်။
ထိုအခါ အောင်တင့်က ပြုံးစိစိနဲ့ ရထာ့ကို ကြည့်လာပြီး
'' ထူးထူးခြားခြား ငါ့ကိုလာကူညီနေပါ့လား ၊ ဘာတွေစိတ်ကူးပေါက်နေတာလဲ မင်း ''
'' နားညီးတယ် ''
ရထာနဲ့ အောင်တင့်က ရထာဒီရပ်ကွက်ထဲစရောက်ကထဲက မတည့်။ အကြောင်းအရင်းက အခြားမဟုတ် ။ ရပ်ကွက်လူမိုက် အောင်တင့်က ရပ်ကွက်ဇိုးတွေဖြစ်တဲ့ သားကြီးနဲ့သားငယ်နဲ့ ပြိုင်ဘက်တွေ ။ ထို့ကြောင့် သားကြီးနဲ့သားငယ်ရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ ရထာနဲ့ပါ မတည့်တော့ ။
ရထာကတော့ အောင်တင့်ကိုဖုတ်လေတဲ့ ငါးပိရှိတယ်လို့တောင် သဘောမထားပဲ အောင်တင့်ကတော့ တွေ့တဲ့နေရာတိုင်းမှာ ရထာ့ကို ရန်စလေ့ရှိ၏ ။ အခုလည်း ပြုံးစိစိနဲ့ ရထာ့ကို မထိတထိ လာပြောနေတာကြောင့် ရထာမျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ခပ်ဆတ်ဆတ် ပြန်ပြောလိုက်တာဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
A Tale of Two Hearts (Temporary Rest)
General Fiction𝑨 𝒎𝒆𝒎𝒐𝒓𝒂𝒃𝒍𝒆 𝒕𝒂𝒍𝒆 𝒐𝒇 𝒂 𝒔𝒊𝒎𝒑𝒍𝒆 𝒂𝒏𝒅 𝒓𝒆𝒇𝒓𝒆𝒔𝒉𝒇𝒖𝒍 𝒚𝒐𝒖𝒏𝒈 𝒎𝒂𝒏 𝒂𝒏𝒅 𝒂 𝒔𝒕𝒓𝒐𝒏𝒈 𝒃𝒐𝒚 𝒘𝒉𝒐 𝒊𝒔 𝒔𝒆𝒏𝒔𝒊𝒕𝒊𝒗𝒆𝒍𝒚 𝒄𝒂𝒓𝒓𝒚𝒊𝒏𝒈 𝒉𝒊𝒔 𝒇𝒂𝒎𝒊𝒍𝒚'𝒔 𝒃𝒖𝒓𝒅𝒆𝒏
