အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ သားႀကီးနဲ႔သားငယ္ဆီကို ရထာ ေရတခြက္စီသြားခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ေသာက္လိုက္ၾကတာ အငမ္းမရ။ အိမ္မွာလည္း ဘာမွမရွိတာေၾကာင့္ လာသမွ်လူကို ေရနဲ႔သာဧည့္ခံႏိုင္သည္။
လာတဲ့လူကလည္း ရထာ့အသိ သားႀကီးနဲ႔သားငယ္ သာရွိတာမလို႔ ဘာမွမေကြၽးႏိုင္လို႔အားနာစရာမလို။
'' ရထာေရာ့ ၊ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းကူေငြ ၅၀၀၀၀ ၊ သားငယ္က တေသာင္းခြဲပဲထည့္တာေနာ္ ၊ က်န္တာ ငါျဖည့္ေပးတာ ''
ထိုအခါသားငယ္က သားႀကီးကိုမၾကည္သလို ၾကည့္လိုက္ၿပီး
'' ေဟ့ေကာင္ အစ္ကို ၊ မင္းကငါ့ထက္ပိုက္ဆံပိုရွိတယ္ေလ ၊ ၿပီးေတာ့ ညီအကိုအခ်င္းခ်င္းကို ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္တြက္ေနစရာလားကြ ။ တမိသားစုထဲကလည္းေပးတာပဲေလ ''
'' အမေလး ၊ ဒါမင္းထည့္တာနည္းလို႔ ဒီစကားထြက္တာ ၊ မင္းသာပိုထည့္ရပါလား ၊ အေနာက္ကငါ့နာမည္ေတာင္ပါမွာမဟုတ္ဘူး ''
'' ေဟ့ေကာင္ ၊ မင္းကအစ္ကိုျဖစ္ၿပီး အငယ္ကိုနည္းနည္းမွအႏိုင္မေပးဘူး ''
'' မင္းကေရာအစ္ကိုကို ေလးစားလို႔လားကြ ''
ေျပာရင္းဆိုရင္း ညီအကိုႏွစ္ေယာက္က ရန္ထျဖစ္ေတာ့မလိုျဖစ္တာေၾကာင့္ ရထာကပဲ ႏွစ္ေယာက္
လုံး လက္ကိုဆြဲကာ ျဖန္ေျဖရသည္။ ၿပီးရင္မခ်စ္ၾကတာလည္းမဟုတ္ ၊ ေမြးကထဲက ေသြးအရင္းအခ်ာဆိုလို႔ ဒီညီအကိုႏွစ္ေယာက္ထဲရွိတာအျပင္ အႁမႊာလည္းျဖစ္တာေၾကာင့္ သားႀကီးနဲ႔သားငယ္ ရဲ႕သံေယာဇဥ္ကသူမတူပါ ။ သို႔ေသာ္ ရန္မျဖစ္တဲ့ေန႔ဆိုတာလည္းမရွိ ။ ျဖစ္ရင္လည္းႏွစ္ဖက္စလုံး ဘယ္သူကမွမေလွ်ာ့တာေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံး အနားကမေနႏိုင္တဲ့သူေတြက ထျဖန္ေျဖမွသာရပ္သည္။ အမ်ားဆုံးျဖန္ေျဖရတဲ့သူကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူရထာပင္။
'' ရပ္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး ၊ ကူေငြအတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္ ။ မင္းတို႔လက္ထဲမွာေရာေငြပိုလို႔လား ။ မေလာက္ရင္ျပန္ယူသြား ''
လက္လုပ္လက္စားေတြမလို႔ ရထာသူတို႔ဆီကေငြအမ်ားႀကီးလက္ခံမယူခ်င္ပါ ။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္လုံးက အတင္းထိုးေပးေနတာေၾကာင့္ လက္ခံယူထားလိုက္ရသည္။
VOCÊ ESTÁ LENDO
A Tale of Two Hearts (Temporary Rest)
Ficção Geral𝑨 𝒎𝒆𝒎𝒐𝒓𝒂𝒃𝒍𝒆 𝒕𝒂𝒍𝒆 𝒐𝒇 𝒂 𝒔𝒊𝒎𝒑𝒍𝒆 𝒂𝒏𝒅 𝒓𝒆𝒇𝒓𝒆𝒔𝒉𝒇𝒖𝒍 𝒚𝒐𝒖𝒏𝒈 𝒎𝒂𝒏 𝒂𝒏𝒅 𝒂 𝒔𝒕𝒓𝒐𝒏𝒈 𝒃𝒐𝒚 𝒘𝒉𝒐 𝒊𝒔 𝒔𝒆𝒏𝒔𝒊𝒕𝒊𝒗𝒆𝒍𝒚 𝒄𝒂𝒓𝒓𝒚𝒊𝒏𝒈 𝒉𝒊𝒔 𝒇𝒂𝒎𝒊𝒍𝒚'𝒔 𝒃𝒖𝒓𝒅𝒆𝒏
