ေဒၚေအးျမင့္ ညေနစာ စားဖို႔ျပင္ေနရင္း အေပၚထပ္ကေန ျပင္ဆင္ၿပီးဆင္းလာတဲ့သားျဖစ္သူေၾကာင့္ အံ့အားတသင့္ လွမ္းေမးလိုက္ရသည္။
'' ကိုခန္႔ ၊ ညေနေမွာင္ေတာ့မွာကို ဘယ္သြားမလို႔လဲ ။ ဒီမွာညစာျပင္တာေတာင္ ၿပီးေတာ့မယ္ ''
'' ဟုတ္ အေမ ၊ အသိတစ္ေယာက္က အေရးတႀကီးလွမ္းေခၚလို႔ ။ တစ္နာရီအတြင္းျပန္လာခဲ့မယ္ ေနာ္ ''
'' ဟဲ့ ၊ ေအာ္ ။ ဘာေတြမ်ား အဲ့ေလာက္အေရးႀကီးေနသလဲ ဒီေကာင္ေလး ''
အလ်င္စလိုေျပာၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားတဲ့ ခန္႔မင္းသက္တည္ေၾကာင့္ ေဒၚေအးျမင့္ကေတာ့ ဟင္းေမႊလက္စ ဇြန္းႀကီးကိုင္ကာ ခါးေထာက္လ်က္ က်န္ေနခဲ့ရေတာ့သည္။
ခန္႔မင္းသက္တည္ လမ္းထိပ္ေရာက္တာနဲ႔ ကားတစ္စီးကိုအျမန္ငွားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကားစထြက္မွ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူထံ ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
'' ေအး သူငယ္ခ်င္း ။ မင္းဘယ္မွာလဲ ''
ခန္႔မင္းသက္တည္ရဲ႕ အသံကိုၾကားေတာ့ တစ္ဖက္လူက အေလာတႀကီးနဲ႔ ျပန္ေျဖလာ၏ ။
'' ခန္႔မင္းလား ၊ ျပန္ဆက္သြယ္ေပးလို႔ ေက်းဇူးကြာ ၊ ငါတို႔အခု စမ္းေခ်ာင္းဘက္က တည္းခိုခန္းတစ္ခုမွာ ။ ငါအခုခ်က္ခ်င္း မင္းဆီ message ပို႔လိုက္မယ္ ။ ကူညီပါဦးကြာ ''
'' အခ်င္းခ်င္းေတြကိုေျပာစရာလား ၊ ငါအခုပဲ လာေနၿပီ ''
ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ ဝင္လာေသာ message ကို ကားသမားဦးေလးႀကီးထံ ျပၿပီး ထိုလိပ္စာဆီ လမ္းၫႊန္ရသည္။
ေနထြန္းဆီမွ ႐ုတ္တရက္အေလာတႀကီး ဝင္လာေသာ message ေၾကာင့္ အေမ့ကိုေတာင္ ဘာမွမေျပာႏိုင္ပဲ ထြက္လာခဲ့ရတာ ။ အခုက လူခ်င္းေတြ႕ၿပီးစီစဥ္မွရမယ့္ ကိစၥမလို႔ ခန္႔မင္းသက္တည္ ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
'' ေအး ၊ ေနထြန္း ငါေရာက္ေနၿပီ ေအာက္မွာ ''
တည္းခိုခန္းဆီ ေရာက္တာနဲ႔ ေနထြန္းဆီဖုန္းဆက္လိုက္ကာ အသိေပးလိုက္သည္။ ေအာက္ထပ္မွာ ခနထိုင္ေစာင့္ၿပီးအၾကာ ေနထြန္းက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လက္ကိုဆြဲကာ ေရာက္လာသည္။
KAMU SEDANG MEMBACA
A Tale of Two Hearts (Temporary Rest)
Fiksi Umum𝑨 𝒎𝒆𝒎𝒐𝒓𝒂𝒃𝒍𝒆 𝒕𝒂𝒍𝒆 𝒐𝒇 𝒂 𝒔𝒊𝒎𝒑𝒍𝒆 𝒂𝒏𝒅 𝒓𝒆𝒇𝒓𝒆𝒔𝒉𝒇𝒖𝒍 𝒚𝒐𝒖𝒏𝒈 𝒎𝒂𝒏 𝒂𝒏𝒅 𝒂 𝒔𝒕𝒓𝒐𝒏𝒈 𝒃𝒐𝒚 𝒘𝒉𝒐 𝒊𝒔 𝒔𝒆𝒏𝒔𝒊𝒕𝒊𝒗𝒆𝒍𝒚 𝒄𝒂𝒓𝒓𝒚𝒊𝒏𝒈 𝒉𝒊𝒔 𝒇𝒂𝒎𝒊𝒍𝒚'𝒔 𝒃𝒖𝒓𝒅𝒆𝒏
