Ο Κύκλος

Chapter 1

Άρης

2 χρόνια πριν

"Μου χρωστάς "

"Σε παρακαλώ χρειάζομαι λίγο χρόνο ακόμα. Θα σε ξεπληρώσω" λεει έντρομος. Κοιτάω τον Στέφανο και αμέσως ο μαλάκας μπροστά μου βρίσκεται στα γόνατα

"Δεν είμαι άνθρωπος της υπομονής Δελή. Τελος χρόνου. Σκοτώστε τον " λέω στους δικούς μου

"Όχι,όχι σε παρακαλώ περίμενε. Θα σου δώσω ότι θέλεις, σε παρακαλώ "

"Τι έχεις που θα μπορούσα να θελω;" Τον ρωτάω

Με κοιτάζει και προσπαθει να σκεφτεί. Αλλά εγώ δεν έχω ουτε την υπομονή, ούτε το χρόνο να τον περιμένω. Την στιγμή που είμαι έτοιμος να τελειώσω μαζί του το καταλαβαίνει και σπεύδει να μιλήσει

"Έχω μια κόρη, πάρε εκείνη σαν αντάλλαγμα για το χρέος μου." Λέει αμέσως  και ομολογώ ότι αυτό δεν το περιμενα

Τον κοιτάζω εξεταστικά και κάθομαι στην πολυθρόνα του γραφείου του. "Τι να την κάνω την κόρη σου Δελη;"

"Ότι θέλεις. Είναι όμορφη θα μπορούσες να την χρησιμοποιήσεις με κάποιον τρόπο " λέει τρέμοντας.

"Πόσο χρονών είναι;"  ρωτάω, αλλά η απάντηση του δεν ξέρω αν περισσοτερο με ξαφνιάζει η με εξοργίζει.

"Είναι 16" λεει και πάει να σηκωθεί αλλά η γροθιά του Στέφανου τον ξανά ρίχνει στα γόνατα.

"Τι να το κάνω ένα 16χρονο ακριβώς " λέω με τα νεύρα μου να έχουν φτάσει σε σημείο που δύσκολα τα ελέγχω

" Σου είπα είναι πολύ όμορφη θα μπορούσες να την βάλεις να δουλέψει σε ένα από τα μαγαζιά σου. Ξέρεις ως...." Δεν ολοκληρώνει την φράση του αλλά καταλαβαίνω πολύ καλά τι θέλει να πει. Αναρωτιέμαι τι πάει λάθος μαζί του.

Δεν μιλάω, τον κοιτάζω και τότε καταλαβαίνω ότι την πρόταση του την έκανε με μεγάλη ευκολία
Σηκώνομαι και τον πλησιάζω, δεν με κοιτάζει.

"Σε ποιον άλλον έχεις τάξει την κόρη σου;" Τον ρωτάω σοβαρά, αλλά εκείνος δεν τολμάει να σηκώσει το βλέμμα του πάνω μου. Ξέρει ότι θα το εκλάβω ως ασέβεια. Δεν μου απαντάει. Γυρνάω στον Στέφανο. "Σκότωσε τον " του λέω απλά και ετοιμάζομαι να φυγω

"Οχι , όχι περίμενε " λέει και με πλησιάζει γονατιστός "Στον Rex" συνεχιζει αμέσως μετά.

Κάνω νόημα με το χέρι μου στον Στέφανο να μην κάνει κίνηση. Γυρνάω σε εκείνον και του πιάνω το πρόσωπο αναγκάζοντας τον να με κοιτάξει. Το ύφος του είναι τρομοκρατημενο. "Σε παρακαλώ" Μου λέει ικετευτηκά. Σιχαίνομαι αυτούς που κλαίγονται