Ο Κύκλος

Chapter 35

Αστερόβη

Η Άννα επέστρεψε σπίτι εχθές το πρωί και ευτυχώς είναι μια χαρά. Σήμερα είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς και έχουμε την δεξίωση, οπότε σηκώθηκα νωρίς και αφού ετοίμασα πρωινό πίνουμε καφέ τώρα με την Κατερίνα μιας και όλοι οι άλλοι δεν έχουν ξυπνήσει

"Τι δώρο πήρες στον Άρη;" με ρωτάει

Χαμογελάω "Ένα μπρελόκ για τα κλειδιά του" απαντάω και με κοιτάζει περίεργα. Ξέρω ότι είναι μικρό, αλλά πραγματικά δεν ήξερα τι να του πάρω, έχει κυριολεκτικά τα πάντα. Εν τέλη κατέληξα στο μπρελόκ, αλλά φρόντισα να είναι κάτι ιδιαίτερο, το έκανα ειδική παραγγελία. "Εσύ στον Άγγελο;" ρωτάω και με κοιτάζει πονηρά

"Το φοράω " λέει και μου κλείνει το μάτι.

Ακούω βήματα και η Νικόλ με την Άννα κατεβαίνουν τις σκάλες, κοιτάζω την Άννα που φοράει μια στενή μπλούζα και για πρώτη φορά παρατηρώ την κοιλιά της που αρχίζει να φαίνεται, Χαμογελάω ασυναίσθητα και τις καλημερίζω. Τρώμε πρωινό και σιγά σιγά έρχονται και τα αγόρια. Αφού τελειώσουμε το πρωινό καθόμαστε στο σαλόνι με τα κορίτσια

"Που πάτε εσείς;" ρωτάει η Νικόλ τα αγόρια μόλις κατεβαίνουν ντυμένοι και ετοιμάζονται να φύγουν

"Θα σας αφήσουμε ήσυχες να ετοιμαστείτε και θα γυρίσουμε το βράδυ" λέει ο Στέφανος

"Καλύτερα να μην μας ενοχλείται κιόλας" απαντάει η Νικόλ

"Εσύ κοίτα μην έρθεις σαν κλόουν το βράδυ και άσε τα σχόλια " της λέει ο Άγγελος

"Δεν θα ερχόμουν ποτέ σαν κλόουν, γιατί τότε θα καταλαβαιναν όλοι την συγγένεια που έχουμε" ανταποδίδει εκείνη και γελάω

"Μην τολμήσεις " τον προλαβαίνει ο Άρης πριν της απαντήσει "Φεύγουμε " ανακοινώνει και με φιλάει

~~~

Ώρες μετά είμαστε έτοιμοι να φύγουμε, ο Άρης βγαίνει από το δωμάτιο του ντυμένος όπως πάντα στην τρίχα. Τον κοιτάζω για λίγο και τον φιλάω προσεκτικά για να μην τον λερώσω με το κραγιόν μου

"Οταν γυρίσουμε σε θέλω στα τέσσερα με αυτο το φόρεμα " λέει και τον κοιτάζω δήθεν σοκαρισμένη

Δεν απαντάω και τον προσπερνάω για να βρω τους άλλους στο σαλόνι. Με ακολουθεί από πίσω και λίγο πριν φτάσουμε στη σκάλα γυρνάω και τον κοιτάζω

"Ξέχασα να σου πω ότι με αυτό το φόρεμα δεν μπορούσα να βάλω εσώρουχα " λέω σαν να μην συμβαίνει τίποτα