KARANLIKTA GEZER ŞEYTANLAR

Bölüm 1

Buraya başladığınız tarihi bırakabilirsiniz.

Keyifli okumalar :)...
.
.
.
.
.
.
  Kadın elleri önünde kalın bir iple bağlanmış, gözlerinde yaşlar önündeki kalabalığa bakıyor. Bir de adam var yanında, kocası. Onunda elleri bağlanmış acılı gözlerle ona bakıyor. Askerler arkalarında beklemekte. İki küçük kız onlara bakıyor kalabalığın arasından. İkisinin de yanaklarından yaşlar süzülüyor. Büyük olan, küçüğünün elinden tutmuş kalabalığı yarmaya çalışıyor. Aklınca bu idamı durdurabileceğini düşünüyor. Bu sırada gözü yaşlı anne fark ediyor kızlarını. Onlara doğru yeltenirken son kez, askerlerden biri durduruyor onu. Sonra bir halat geçiriyorlar boyunlarından. Kızlar başlıyor ''Anne! Baba!'' diye bağırmaya lakin ne seslerini duyan var ne de onları dinleyen. Adamla kadın gitmeden önce son kez bakıyor kızlarına, o sırada küçük kız annesine doğru koşmaya çalışıyor lakin bir asker tarafından kafasına aldığı darbeyle oracığa yığılıp kalıyor. Kadın ne kendini kurtarabiliyor ne de çocuğunu. Ayaklarının altındaki tabure alınıyor. Kendi ölümünden önce kızının ölümünü görmek bu ipten daha öldürücü oluyor onun için. İkisi de sallanırken ölümün ucunda büyük kız bu dehşet verici sahne karşısında donup kalıyor. Kardeşi önünde yere yığılmış kafasından kanlar akıyor, annesi ile babası karşısında ipte sallanıyor. Kardeşini alıyor kucağına, ayıltmaya çalışsa da nafile, kız artık nefes almıyor, o yusyuvarlak gözleri açılmıyor. Jade kardeşinin ölü bedenini kucaklarken yitip giden ailesine ağlıyor. Ama ne sesini duyan var ne de onu dinleyen. Bütün kalabalık orta yerde çökmüş ağlayan bu kıza bakıp susuyor. Konuşmaya korkuyorlar. Çünkü konuşanların sonunu az önce izlediler.

  Gecenin geç saatlerinde elinde bir aşk romanıyla pencere pervazında oturan genç kız tepedeki aya baktı. Kalbi bugünlerde kederliydi. Yaşıtlarının aksine aşk acısı çekmiyor farklı düşünebilmenin üzüntüsünü, düzene ayak sağlayamamanın derdini çekiyordu. Elinde olsa da değiştiriverebilseydi her şeyi, hiç düşünmeden yapardı bunu. Romanlardaki gibi gözü pek, eli kılıç tutan bir şövalye olabilseydi de karşı çıkabilseydi bu düzene. Gidebilseydi diğer erkekler gibi üniversiteye, çok sevdiği edebiyat derslerine... Ah keşke... keşke demekten başka bir şey bilmez olmuştu bu diyarda. Keşke kadın olarak bir değerim olsaydı diye düşündü. Keşke sözüm erkeklerinki kadar önemsenseydi. Etrafında gördüğü bütün kadınlar bir hiçti- ne kadar zengin olsalar da- kendi gibi. Oysa o, bir şeyler olmak istiyordu. Belki bir öğretmen olurdu ya da gazeteci ya da bir yazar. Kadınlar için bir dünya olsaydı belki olabilirdi. Erkekler bu dünyayı çoktan işgal etmişlerdi.

  Jade gözünü aydan almadan önce son bir kez baktı. Ses çıkarmadan tekli yatağına girdi ve kitabı yanındaki konsola bırakıp uyumadan önceki hayallerini kurmaya başladı.

  Olsen ailesi güneşli bir güne uyanmış hep birlikte kahvaltı yapmaya başlamışlardı. Gloria ''Kahvaltınızı çabuk bitirin kızlar, bugün çok işimiz var.'' dedi. Larissa tabaktaki peynirden bir çatal alırken annesine sordu ''Ne işi?'' Gloria, sarı hafiften kabartılmış saçları omuzunun biraz üstünde bakımlı bir kadındı. Evin annesi ve hanımıydı. İki kızı ve bir oğlu vardı. Varlıklı olan Olsen ailesi halk tarafından saygı görür ve sevilirdi. Hector Olsen evin babasıydı. Kralla arkadaş olan Hector Olsen bankacıydı. Olsen ailesi uzun yıllardır bankacılık yapan bir aileydi. Bu sebeple zengin ve tanınmış bir aileydi. Jade ise onların arasındaki kara kedi gibiydi. Onlardan biri olmadığını her gün kendine hatırlatan biri vardı zaten. Gloria evindeki yetim kızı istemediğini belli etse de kimse aşırıya kaçılmadığı sürece ses çıkarmazdı. Dayısı ve yengesinin yanında büyüyen Jade kahvaltı masalarında hiç konuşmaz günün bütün çoğunluğunu da dışarda geçirirdi. Evdeki adı yengesi tarafından 'serseriye' çıkartılmıştı. Ama o sadece kırlara gider ve manzarayı resmeder ya da kafasında kurduğu dünyaları yazıya dökerdi.