KARANLIKTA GEZER ŞEYTANLAR

Bölüm 8

Yeni bölümle herkese merhabaaa.

Bu sefer daha uzun bir bölümle geldim. Umarım okurken keyif alırsınız. Ayrıca ilk okuyucularımdan olup her bölüm yorumlarını esirgemeyen nightreadingg adlı okuyucuma da teşekkürlerimi iletiyorum. Seni seviyorum🫶🏻

Hatırlatma! Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar :)

.

.

.

.

.

.

.

Nefesini tuttu.

''1,2,3,4,5...'' fısıldaması karalık odada yankılandı.

Korku öyle bir illetti ki; insanı adeta yiyip bitiriyor bazen geriye bir parça bile bırakmıyordu. Korkunun esiri olan insanlar her şeyleri için korkarlardı. Hiçbir şeyleri olmasa bile.

Jade hep cesur görünmeye çalışsa da aslında o kadar de cesur değildi. Krala baş kaldırmaktan korkmayan kız karanlıktan korkuyordu. Cesaret timsali gibi görünen her insanın irili ufaklı korkuları vardır çünkü. Bazıları büyük şeylerden korkar bazıları ise ufacık şeyleri gözünde büyütür ve ondan korkar. Çünkü korku insanı insan yapar. Korkmak o kadar da kötü bir şey değildir belki de. Bazen sınırı geçmemen için seni durdurur, bazen seni korur, ama kontrol edemezsen senin sonun olur. 

Jade, arkasını dönüp zifiri karanlık odaya göz gezdirdi. Ares' in geleceğini duyunca Elvis' in odasından çıkmış karşısındaki odaya girmişti. Burası bomboş bir odaydı. İçeride eski bir dolap dışında bir şey yoktu. 

Boş olması Jade' i daha da korkutuyordu. Sanki hayal görüyor gibiydi.

''Sana kaç defa diyeceğim yaramazlık yapma diye!'' Gloria küçük kızın kolundan tuttuğu gibi sürüklemiş ve kilerin kapısını açıp kızın küçük bedenini fırlatırcasına odanın içine atmıştı. Jade yalvarsa da yakarsa da yengesi bu karanlık odada onu yalnız bırakmış ve kapıyı kilitleyip gitmişti. Gitmeden önce de ''Yaptıklarını bir daha düşün küçük şeytan! Akıllanmadan çıkmayacaksın buradan!'' demişti. 

Jade sadece yengesinin rujunu merak edip gizlice biraz dudağına sürmeye çalışmış ama daha sadece alt dudağına sürebilmişken odaya yengesinin gelmesiyle ruju elinden alıp yaygara koparması bir olmuştu. ''Sen bu ruju o pis dudaklarına nasıl sürersin!'' deyip zavallı Jade' e yapmadığını bırakmamıştı. Jade hiçbir yeri göremiyor elleriyle etrafındaki nesnelere tutunarak duvar kenarına kadar sürünüyordu. Yengesinin onu korkutmak için anlattığı korku hikayelerindeki canavarlardan korunabilecekmiş gibi sırtını duvara yasladı ve dizlerini kendine çekip başını yasladı ve kollarını dizlerine dolayıp hıçkırarak ağlamaya devam etti. 

Bazen sanki hâlâ o kilere kilitliymiş gibi hissediyordu. Kendini ifade edemediği zamanlar, duygularını dile getirmekten korktuğu zamanlar hep o kilere kilitliydi. Karanlık, koyu kahve saçlarına yapışmış gibi takip ediyordu onu. Nereye gitse korkusu da onunla geliyormuş gibiydi. Büyüdükçe bu korkusunun azaldığını düşünse de gördüğü üzere pek de azalmışa benzemiyordu. Tıpkı Jade' de diğer insanlar gibi korkularıyla yüzleşmekten çekiniyordu.