Uçan Hayaller -Tom Felton

4.bölüm

Ki sen bu isen özür dilerim bilmeden sevdim...
Nerde kalmiştiiik .... ha evet en sonunda tomun testislerine sert bi tekme atarak ordan ayrildim yürüyerek yurda döndüm tek kuruş bile param kalmamişti çünkü para ne ki hiç haketmeyen insanlar için iyi niyetimi harcadim onlara güvendim sevdim hiç birini haketmiyorlardi hiç birini hemde karşiliksiz güvendim ben onlara hani derler ya hayat tam bi orospu diye bence külliyen yalan hayati orospulaştiran insanlarin ta kendisi bu yüzdendi belki bu kadar sert birisi olmam kendi başimin çaresine bakmayi öğrenmiştim artik eskiden olsa kiyameti koparacağim şeylere artik şaşirmiyordum bile ve susmayi öğrenmiştim kimseye güvenmemeyi işte böyle büyümüştüm başkalarinin hayatinin bahari saydiği bu yillari böyle geçirmiştim çabalayarak çabalayarak ve daha çok çabalayarak kimse yanimda olmadi hep tek başima geldim sorunlarimin üstesinden ailen de olmayinca arkanda hayat gerçekten çekilmez oluyor bazen gecenin bi yarisina kadar telefonun işiği ile ders çalişiyordum sürekli yazi yazmaktan ellerimin uyuştuğu hissedemediğim günler oluyordu ben böyle yaşamak zorunda değildim okulda her gün zorbaliğa uğrayarak aşağilanarak ezilerek hiç bi suçum olmadiği halde hem de bu hayatta yaşamayi ben seçmedim ben de herkes gibi eğlenmek isterdim yalniş anlamayin dertten yakinarak söylemiyorum bilin diye söylüyorum
Artik kimseden en ufak bişey beklemiyorum ki kimseyede ihtiyacim yok kendi başimin çaresine bakabilirim bu onlardan önce de böyleydi bundan sonra da böyle devam edecek tüm umudum kendimde
Yalan yok ilk zamanlarda intahar etmeyi düşündüğüm bile olmuştu hayir ama bunu asla yapmayacaktim hele ki işin içinde o karaktersizler varsa asla zira o beyinsiz toma
"bono olon oşkono doyonomodo gobordo" dedirtemezdim artik onlar umrumda bile değildi kimse umrumda değildi dediğim gibi sadece kendimi düşünecektim bundan sonra

10 sene sonra

Tom un anlatmindan :
Jade ile ayrilmamizin üstünden daha doğrusu aldatilmamin üstünden tami tamina 2 ay 4 gün geçmişti hala inanamiyordum bunu yaptiğina ben onun için herşeyi yapmaya hazirken onun... kendime gelemiyordum hala gözümün önünde olan şeyi nasil göremedim kendime bile inanamiyordum oyunculuğa biraz ara vermiştim psikoloğa gidiyordum o da işe yariyor mu yaramiyor mu bilmiyorum yaşadiğimdan bile emin değilim
Sabah erkenden kahvaltimi yapip willowu köpek parkina götürdüm psikologla geçen 1 saatin ardindan klinikten çiktim aşiri bunalmiştim arabayi bi kafe nin önünde park ettim kahve alip çikacaktim aslinda ama biraz oturup tatli yemeye karar verdim bi tarafdan telefon ile ilgileniyor bi taraftan da kahvemi içerken içeri alel acele telefonla konuşan bi kiz girdi o kadar acele ediyordu ki aldiği kahceyi nerdeyse adamin üzerine döküyordu sonra çarptiği adamdan özür bile dilemeden hizla kafenin bahçesine çikti "ne kadar da kaba bi kiz"diye geçirdim içimden sonra aniden durdu ve ayaklarini sinirle yere vurarak telefonunu kapatti hizla bulduğu ilk masaya oturdu ve ayağini sallamaya başladi gözüm istemsizce kizin olduğu yere takiliyordu yüzü ve hareketleri bana hiç de yabanci gelmiyordu sonra yanina uzun boylu bi adam geldi ve neşeli neşeli gülerek küstah kizin masasina oturdu ve sonra kiz sinirle elindeki kahveyi adamin kafasindan aşaği boşaltti sanirim sevgilisi buluşmaya geç geldiği için yapmiş olmali onlarin halini izlerken bu duruma istemsizce sirittim kizin bu hali çok komigime gidiyordu
derken kafeye gene magazinciler doluştu onlarin gelmesi ile hesabi masaya biraktiktan sonra kalktim saçma sapan sorular ile gene günümü bana zehir edeceklerdi kafe nin bahçesine doğru yürüdüm bahçeye geçmem ile birlikte bi kaç kiz ve deminki kafasindan aşaği kahve boşaltilan çocuk yanima geldi sanirim resim çekilmek istiyorlardi önce kizlar ile selfie çekildim fakat o küstah kiz aralarinda yoktu belki de beni tanimiyordu sonra o çocuk heyecanli heyecanli yanima geldi ona gülümseyerek
-çok göz korkutucu bi kiz gerçekten dedim
-efendim anlamadim dedi şaşkin bi ifade ile
-arkadaşindan bahsediyorum dedim gözlerim ile kizi işaret ederek arkasina dönmüş telefonu ile ilgileniyordu
-ha o mu dedi elini ensesine götürerek biraz ensesini kaşidi ve siritti sonra "evet biraz öyledir"dedi kisik bi sesle benim cevap vermeme kalmadan kiz hizla yerinden kalkti çocuğa bakarak sakince konuştu deminki halinden eser yoktu
-acele et geç kalacağiz dedi ve sonra bana döndü gözler bana bi yerden çok tanidik geliyordu bana bakmasi ile ifadesi birden değişti sinirle kaşlarini çatti