dong wookçocukları nezaketen de olsan bir kez aramam gerektiğinin farkındaydım ama aradığımda açmamışlardı ikiside taşınma konusundan dolayı müsait değillerdir diye düşünmüştüm ama 5 gündür hiçbir geri arama yada mesaj almamıştım
"patron telefonlarının sinyaline hiçbir şekilde ulaşamıyoruz aramalarıda açmıyorlar"
aklıma gelen en mantıklı şey beni umursamadan yeni bir hayata başlamış olmalarıydı birde kötü bir düşüncem vardı yakalanmış olabilirlerdi ve bu hiç iyi olmazdı
"şu peşlerindeki adamın ismi neydi ya"
"Lee Felix efendim"
"hah o adamı iyice bir araştırın"
umarım sadece çin de yeni bir hayat kurdukları için geri dönüş yapmamışlardır çünkü ne kadar gizli olsada onlarda benim çocuğumdu
___________________________________________
buradaki ikinci haftanın yarısına gelmiştik nerdeyse, zaman çok hızlı ilerliyordu ,artık Olivia yerine sevdiklerimi düşünüyordum
benim en son yaptığım kaçma girişiminden sonra vücutlarımıza birşey yerleştirmişlerdi amina koyayim biz bi hayvanmıyız sanki
çok az da olsa beomgyu ile görüşüyordum Felix beni onunla tehdit etmeyi bırakmıştı beomgyu ve taehyun ikisinide çok özlemiştim ama wooyoung dediği gibi yanlızlık hissettirmiyordu
birkaç gündür bizi eğitiyorlardı galiba, silah atışları yapıyorduk ama ben hiçbir şekilde onların lehine çalışmayacaktım
Dahyun u en son o gün görmüştüm ölmediğini biliyordum şimdi içinde geçerlimi ondan emin değildim wooyoung için o kızın ölmesini istemiyordum
ve artık bahçeye çıkabiliyorduk bu gerçekten harika birşeydi
"askeriyeye döndü burası resmen"
"eminim askeriye daha iyidir bu kadar berbat değildir"
wooyoung ile yine boş bir konu açıp konuşuyorduk her günümüz böyle geçiyordu
içeri bin in girmesiyle yine konuşmamız yarıda kaldı
"hepiniz bahçeye çıkıyorsunuz hemen"
bugün ki çalışmayı yapmıştık kimse neden şuan dışarı çıktığımızı bilmiyordu
"şimdi sizi uyarıyorum sadece olur ya bir durumda kaçmaya çalışırsanız çok düşük ihtimalle kaçabilirseniz sizi her yerde bulabiliriz bunu biliyorsunuz umarım şimdide asıl konuya geçelim size burada verdiğimiz eğitimler birbirinizi yaralayın diye değil bizimle çalışın diye öğretiyoruz birbirinizi yaralayıp bizim başımıza iş çıkartmayın birde, istemeyen varsa bir adım ileri gelsinde onun tüm hayatını bitirelim"
kimse ileri gitmeyince Felix gülümsedi onun kazanmasından nefret ediyordum
"güzel bende öyle sanmıştı- Hey bak sen hyunjine"
ben bir adım ileri gittiğimde yanıma yaklaştı yalan söylemiyordum gerçekten onunla çalışmak yerine ölmeyi tercih ederdim
"seninle özel olarak konuşacağız hwang"
kulağıma fısıldayıp benden uzaklaştı tekrar konuşmaya devam etti
"hyunjin iyimisin sen yürek mi yedin acaba bu cesaret nerden geliyor"
"bilmiyorum sadece yalan söylemek istemedim onunla çalışmak yerine ölmeyi tercih ederim"
wooyoung bana kızdığında Felixin neler dediğini tamamen kaçırmıştım fazlada umrumda değildi açıkçası
içeri girerken iki kişi sadece felixle gitmişti biz tekrar ilerlemiştik onların neden gittiğini bilmiyordum dinlemediğim içindi büyük ihtimalle
bir süre wooyoungun beni azarlamasını dinledim haklıydı ama yine aptal beynimdeki sesi dinlemiştim
"hyunjin benimle gel"
seung içeri girdiğinde anlamıştım Felixin beni çağırdığını
"Hyunjin tek parça halinde yanıma gelmezsen seni diriltir tekrar öldürürüm kendine dikkat et seni seviyorum"
wooyoung sanki tüm tuşlara basarak bölüm geçmeye çalışıyor gibiydi kapıdan çıkarken arkamdan bakan üç çift göz vardı
___________________________________________
hay bi dogru dur huncin gotun basin ayri oynuyor aaaaaa
bebisler dun bolum atamadim birazcik psikologum bozuldu gibi kzhsjghejysysgs
bunun icin uzgunum asklar
sizi cok seviyorum 💓💓💓
ŞİMDİ OKUDUĞUN
kafanmı güzel /hyunlix/
Fanfiction/ᐠ。ꞈ。ᐟ\ SEMELIXXX ilk semelix fic tutunca sansimi denicem yine kshdksjskskjd hyunjinin bindiği otobüsü bir mafyanın kızı yüzünden aptal birisi tarafından kaçırılmıştı ___________________________________________ "şuan beni sinirlendiriyorsun de...