Somewhere in the crowd

§25 de finales

Matthy's POV:
Het is 09:50 en Milo staat met een papiertje in het hoekje van de wachtkamer.
Hij moet over 10 minuten optreden, en over 5 minuten begint het meisje voor hem met zingen.

Zodra het meisje het podium oploopt, haal ik mijn telefoon uit mijn broekzak.
Ik moet de jongens binnenhalen, snel.
"Miel, ik ga heel snel naar de wc, goed?"
Milo kijkt op van zijn tekst. "Oh- ja, is goed."
Ik glimlach naar hem en loop met een versnelde pas de kamer uit, op weg naar buiten.
Ik moet dit in 2 minuten flikken, want ik wil Milo ook nog even spreken voordat hij moet zingen.
Als ik een stap buiten zet, zie ik ze al staan.
Rob, Koen en Raoul staan vlak voor de deur op me te wachten.
"Jezus." Ik stop abrupt met lopen. "Jullie staan op een goede plek, sjongejonge:"
Ze lachen allemaal om mijn uitspraak en lopen zonder na te denken naar binnen.
Ik loop verbaasd achter ze aan. "Hallo- jongens, straks ziet hij jullie nog!"
Koen stopt met lopen. "Natuurlijk niet, rustig aan."
Ik slik en loop snel voor de 3 jongens uit, naar hun plekken in de volle zaal.

Ik kijk op mijn horloge. Kut, nog 2 minuten.
"Oké, ik ga snel naar Milo, zie jullie zo."
Deze keer sprint ik naar de wachtkamer, waar ik hijgend binnenkom.
"Sorry, sorry." Ik loop snel naar Milo toe.
Hij staat al helemaal klaar, met zijn microfoon in zijn hand geklemd.
"Klaar voor?" Ik zet mijn handen in zijn zij.
Milo haalt zijn schouders op en haalt onzeker een hand door zijn haar.
"Ik weet het niet, Matt." Hij zucht.
Eigenlijk wilde ik nog met hem praten over lieve dingen, maar we hebben nog 30 seconden, dus ik maak er maar iets beters van. Praten doen we na de show wel.
Ik leg de zijkant van mijn hoofd op zijn borst en adem diep in en uit.
Milo haalt zijn hand door mijn haar en zucht nog een keer diep.
"Ik moet op." Zegt hij zachtjes.
Langzaam haal ik mijn hoofd van zijn borst af en ga ik op mijn tenen staan, om hem een kusje op zijn wang te geven.
"Succes, Mie. Ik geloof in jou, vergeet dat niet."
Milo gaat met zijn duim over mijn wang en loopt vervolgens de deur door, het grote podium op.

Milo's POV:
Ik ben zo ongelofelijk bang, maar ik ben ook echt heel erg moe, ik kan wel gaan staan janken.
Ik heb te weinig slaap gehad, teveel stress, en ik heb last minute een liedje gekozen.
Het felle licht schijnt in mijn ogen.
Bij The Voice mogen de kandidaten altijd zelf een soort 'achtergrond' kiezen als ze gaan zingen.
Ik heb een bijpassende achtergrond bij het liedje.
Het zijn Matt en ik, rennend op het strand, in slowmotion. Echt romantisch, zo lief.
Een paar mensen schreeuwen mijn naam, andere mensen fluiten op hun vingers, maar de meesten klappen en maken joelende geluidjes.
De muziek start, het is tijd.

*
I'm rolling down the river
My worries drown
They say that I'm a sinner
But I won't let you down

Matt, Matt, Matt, Matt, Matt

Long nights, chasing the stars 'til the sunrise
Out of the blue, under blue skies
I saw the shape of my heart

Mijn hart heeft nog nooit zo snel geklopt.
Daar, in de menigte, precies in het midden, zie ik ze.
De drie bloedzuigers: Koen, Raoul en Rob.
Gaan ze me uitlachen, vinden ze het leuk?
Stop met denken, Milo, zingen, denk aan Matt.

Every time I hear the music play
Every time I hear you say my name
When the air is filled with summer rain
I could feel the love
I could feel the love
I could feel the love

Al die dagen, al die nachten met de blonde jongen.
Matthyas het Lam
Nooit gedacht dat wij zo goed bij elkaar zouden passen, nooit gedacht dat ik ooit een vriend zou krijgen.

Every time I hear the music play
Every time I hear you say my name
I could feel the love
I could feel the love
I could feel the love

Het is een kort lied, maar het zegt zoveel.
Hijgend sta ik op het podium, in de spotlight, met het filmpje van Matt en mij achter me.
Mensen hebben de zaklamp op hun telefoon aangedaan en zwaaien ermee heen en weer, terwijl het lied allang voorbij is.
Wat de fuck, het lied is voorbij.
Ik ben er niet sterk van dat ik ga winnen, ik heb het echt volledig verkloot voor mezelf.
Te weinig slaap, niet geoefend, het is gewoon dom.

"Milo ter Reegen, dames en heren." Wendy komt naast me staan met een grote glimlach.
"Milo, hoe ging het?"
Ik haal mijn schouders op, dat heb ik vandaag ook al 300 keer gedaan, jezus.
"Prima, maar het kon beter, jammer genoeg."
Wendy richt zich tot de camera.
"De winnaar wordt bekend gemaakt door jullie, kijkers, jullie mogen stemmen op wie de beste zanger was. Er komt later vandaag een code ergens in beeld, die je kunt sms'en. Wie dan de meeste sms'jes heeft, die heeft gewonnen."
Wendy kijkt me nog één keer aan en leidt me dan van het podium af.
Het gejoel en gejuich wordt één vage, gedempte stem.
"Hey, ster."

Altijd als Matt en ik knuffelen en ik een kut dag heb gehad, barst ik uit.
Dit is zo'n dag. Alles is kut, ik ben zo moe.
De tranen lopen over mijn wangen, mijn ogen vallen bijna dicht. Ik kan niet meer, ik ben op.
"Hey, hey, hey, Milo." Matthy veegt mijn tranen weg.
Ik kijk hem glazig aan. "Ja, sorry."
Hij duwt me naar een bankje in de hoek en gaat zitten, gevolgd door mij.
Zo zitten we samen op een veels te klein bankje, in de hoek van de wachtkamer.
"Wat is er aan de hand?" Vraagt Matt zachtjes.
Ik haal voor de zoveelste keer mijn schouders op.
"Ik weet het niet, Matt. Ik ben gewoon moe, ik heb teveel aan mijn hoofd en het ging fucking slecht."
Matthy schudt snel zijn hoofd. "Niet waar."
Ik kijk hem weer aan. "Nou, ik dacht het wel."
Matthy schudt weer zijn hoofd, maar dit keer langzaam.
"Weet je wat? Dit wordt vanavond pas uitgezonden, en dan is de winnaar ook pas bekend, dus laten we nu even naar huis gaan, onze rust pakken."
Ik knik. "Dat lijkt me wel fijn, dankjewel, Matt."
Hij pakt mijn pols en trekt me omhoog.
Dan geeft hij me een kusje op mijn wang.
"Had ik al gezegd dat ik trots op je ben?"
Ik schud lachend mijn hoofd. "Nee, nog niet, Matt."
Hij legt zijn hand op mijn rug terwijl we samen naar de auto lopen.
"Ik ben trots op je, mijn lieve ster."

1135 woorden

————
Nee ja nee, niet bepaald trots op dit hoofdstuk.
Gadverdamme, maandag moet ik weer naar school.
Geniet van jullie zondag (of andere dag, als je dit later pas leest), en slaap lekker (of fijne dag😭)
Tot het volgende hoofdstuk💓💓