Somewhere in the crowd

§4 Corvee

Matthy's POV:
Het is vandaag een normaal kantoor dagje.
Ik heb ongelofelijk veel spierpijn van de wedstrijd.
We hebben net een eetwedstrijd opgenomen, en nu zijn we weer aan het werk.
Ik heb niet zoveel te doen, dus ik denk even na.
Zal ik Milo opgeven voor de Voice?
Ik zoek de site op:
Vtm.be/thevoice
Er staat dat ik hem op kan geven, en ik kan kiezen of hij verrast wordt.
Dat lijkt me wel leuk.
Ik klik 'verrassing' aan en ga door met de rest.

Naam: Milo ter Reegen
Leeftijd: 24
Woonplaats: Utrecht

Zo vul ik nog mijn en zijn nummer in, ons adres en ik doe er een filmpje van een zingende Milo.
Ik aarzel of ik het ga versturen.
Met de muis hang ik boven het knopje 'send'.
Wat nou als Milo het helemaal niet leuk vindt?
Ik kijk in het rond waar Milo zit.
Hij zit aan zijn bureau op zijn telefoon te scrollen.
Ik bijt op de binnenkant van mijn lip, maar dan klik ik toch.
Het is alleen maar leuk als hij wint.
Ik voel dat mijn hoofd rood wordt.
Oh, wat ben ik een vreselijke vriend.
Er staat op het scherm;

U ontvangt binnen 24 uur een mailtje!
(Mail in de gaten houden is handig)

Snel klik ik de website weg als Koen aan komt lopen.
"Wat was jij aan het doen?" Vraagt hij lachend.
"Niks." Zeg ik snel. "Geheime dingen."
Koen lacht nog een keer. "Oh, oh, oh." Hij loopt door naar Milo, die zijn telefoon neerlegt en mij kort aankijkt.
Dan begint hij een gesprek met Koen.
Ik moet mijn mail in de gaten houden.
Dat is het enige wat ik in mijn hoofd moet houden.

"Corvee vandaag is Milo en Matthy!" Roept Rob.
Ik sta achter Milo op zijn bureaustoel te leunen, kijkend naar de nieuwe video.
"Prima." Mompel ik, gefocust op de video.
"Nou, enthousiast." Milo kijkt omhoog, naar mij.
Ik kijk naar beneden zodat hij niet mijn neus inkijkt, want dat is nou ook niet zo fris.
(HELP IK LACH ZO HARD ALS IK HIER AAN DENK HAHAHAHA)
"Jaja, ik keek gewoon naar de video." Zeg ik lachend.
Milo richt zijn aandacht weer op het scherm.

"Doei, mannen. Wel opruimen, hè?" Rob steekt zijn hand op.
"Jaja, komt goed." Milo sluit zijn computer af.
"Doei, Rob." Ik steek mijn hand ook op.
Raoul en Koen waren al vertrokken, de andere mensen van het kantoor ook.
Milo en ik zijn alleen op kantoor.
Ik hoor de muziekbox aangaan.
Zo'n Bluetooth geluidje klinkt altijd zo grappig.
Milo staat met zijn telefoon naast de box.
Het is vaak zo dat wij samen corvee hebben, dus we hebben een playlist gemaakt.
"The year of summer" begint te spelen.
Milo begint te lachen en legt zijn telefoon neer.
"KEUKEN!" Schreeuwt hij.
Ik ren naar de keuken en ga aan de 'bar' zitten.
Milo heeft een doekje gepakt en stopt met wat hij doet.
"Moet ik het alleen doen?" Vraagt hij lachend.
Ik stap lachend van de barkruk af en pak ook een doekje.
"Jankerd." Lach ik terwijl ik het doekje over het aanrecht haal.
Milo haalt de vaatwasser leeg en droogt alles af.

Het uurtje gaat zo voorbij, dan anderhalf uur, dan twee uurtjes.
Het kantoor is allang schoon, maar Milo en ik hebben al wel een biertje of 5 op.
"Tappie?" Vraagt Milo lachend, terwijl ik een skittle op mijn neus balanceer.
De skittle valt op de grond en Milo lacht me uit.
"Lul." Ik stop lachend de skittle in mijn mond.
Het is al 23:37, maar we hebben niks door.
Milo gooit een skittle omhoog en vangt hem op met zijn mond.
Vol trots begint hij mee te zingen met een random liedje uit de playlist.
Ik ga op de barkruk zitten en kijk hoe Milo met een bezem aan het dansen is.
"Tappie?" Lach ik.
Milo zingt door en schudt tegelijkertijd zijn hoofd, waardoor ik mijn slokje bier uitspuug.
Milo pakt al zingend een doekje en gooit hem over zijn schouder mijn kant op.
Zelfs als hij dronken is, kan hij goed zingen.
Ik vang het doekje onhandig op en begin het uitgekotste slokje bier op te vegen.
"Kanus- godverdomme." Zegt Milo opeens.
Ik kijk op en leg het doekje weg.
Hij heeft de bezem gebroken.
Ik begin hem keihard uit te lachen.
Milo kan er gelukkig zelf ook wel om lachen.
"Nou ja, we kopen wel een nieuwe." Hij zet de bezem tegen de muur en zet de muziek zachter.
Ik plof neer op de bank, gevolgd door Milo.
Samen zitten we uitgeput en dronken op de bank, op een maandagavond.
"Leuk." Mompelt Milo. "Morgen ben ik brak."
Ik heb de energie niet meer om te lachen en laat mijn hoofd naar achteren vallen. "Leuk, ja."
We blijven een lange tijd stil, maar dan schiet er iets naar boven: we mogen niet autorijden.
"Miel." Mompel ik met een schor stemmetje.
"Hm- wat?" Milo kijkt me vragend aan.
"We mogen niet autorijden." Zeg ik half lachend.
Milo bromt iets terug en laat zich van de bank af glijden, op de grond.
Ik sta met moeite op en strompel naar de kast, waar alle benodigdheden in liggen.
Matrassen, kussens, dekens, paracetamol.
Perfect.
Ik sjouw alles naar de bank, waar ik het tweepersoons matras neergooi, de dekens erop gooi en met het stripje paracetamols neerleg op de bank.
Milo pakt zijn telefoon en zet een wekker.
"Godver, we weten natuurlijk niet hoe laat zij allemaal komen." Mompelt hij.
"Vroeg opstaan, dan." Zeg ik.
Milo bromt weer iets onverstaanbaars, zet een vroeg wekkertje en kruipt onder de dekens.
We hebben geen tandenborstels of pyjama's, dus het moet maar op de oncomfortabele manier.
Als we eindelijk liggen, besef ik me dat we de lichten nog uit moeten doen.
Dat kost veel moeite, want er zijn heel erg veel lichtknopjes.
"Kutzooi." Ik sta op en begin met de lichten van de beneden verdieping.
Dan strompel ik het trappetje op naar de bovenste verdieping.
Daar hoef ik maar één lamp uit te doen.
In het donker ga ik het trappertje af.
Dat gaat natuurlijk fout, als je dronken bent.
Ik beland op mijn reet op de grond en ik hoor Milo heel erg hard lachen.
"Tyfuszooi." Ik sta moeizaam op en gooi mezelf in het matras. "Komt allemaal door die lichten."
Milo komt volgens mij niet meer bij van het lachen.
"Jezus, zeg." Ik geef hem een klein klapje.
Hij komt een beetje bij van het lachen en gaat weer liggen. "Zo- wat een avond." Hij zucht.
Ik sluit mijn ogen. "Ja, nooit meer doen." Zeg ik.
Milo lacht zachtjes. "Volgende week weer corvee."
Ik maak een gek geluidje met mijn lippen.
"Ja, doei. Ouwe zuiperd."
Maar Milo is stil.
De lafaard is in slaap gevallen.
Ik kruip iets dichterbij en val dan ook langzaam in slaap.

1143 woorden

————
Jezus, heb weer het hoofdstuk afgesloten met een slaapje.
Geen slaap lekker dit keer, maar 2 dronken mannetjes HAHAHA
Nouja ik ga me ff voorbereiden voor de maandag😔
TOT HET VOLGENDE HOOFDSTUK🤭🫶🏻