Somewhere in the crowd

§10 Cheesecake

Milo's POV:
We hebben een leuk plekje uitgezocht in het restaurant van het gebouw waar ik net mijn optreden had.
We zitten bij het raam, achterin een hoekje.
Matthy zit tegenover me met zijn vingers op het tafelblad te tikken.
Het is akelig stil. Dat is geen goed teken.
Gelukkig komt er net iemand aanlopen die onze bestellingen vraagt.
"Uh- Matt?" Ik geef hem een tikje op zijn hand.
Hij schudt wakker. "Oh- uh, ik wil wel een biertje, gewoon van de tap." Zegt hij snel.
Ik knik. "Ik ook, dan."
Matthy kijkt me eindelijk aan. "En twee cheesecakes alsjeblieft." Zegt hij dan.
De jongen die onze bestellingen opneemt draait zich om en loopt naar de bar.
Nu kunnen Matt en ik even praten.

"Dus." Begin ik. "Wat nu?"
Matthy laat zachtjes zijn schouders zakken. "Ja..."
Ik kijk naar zijn vingers, die nog steeds op het tafelblad tikken.
"Ik vind het echt niet erg, Matt." Zeg ik zacht.
Hij kijkt langzaam op. "Ik weet niet wat me bezielde, echt waar."
Ik pak voorzichtig zijn hand. "Matt, meende je het?"
Hij kijkt naar onze warme handen, onze vingers die in elkaar gekruld zitten.
"Ja." Zegt hij zachtjes. "Ja, ik meende het."
Ik knik en voel de warmte in me opborrelen.
"Sinds wanneer vind je mij- leuk?" Vraag ik zacht.
Matthy knijpt in mijn hand. "Te lang."
Ik knipper met mijn ogen. Meent hij dit?
Vindt Matthy mij al zo lang leuk, zonder dat ik het doorhad?
We zijn close, ja. Daarom viel het me niet op.
Logeren doen we vaak, knuffelen doen we vaak, maar nu valt het allemaal bij elkaar, als een puzzel.
"Als ik eerlijk ben..." ik knijp nog een keer in zijn warme hand. "Vond ik jou ook al best lang leuk."
Matthy zijn blik licht op. "Echt?"
Ik knik en glimlach.
We blijven een tijdje stil, met onze handen nog steeds in elkaar gekruld.

"Twee bier en twee cheesecake, eet smakelijk."
Matthy schuift een biertje en een cheesecake naar mijn kant van de tafel.
Dan pakt hij zijn eigen glas bier en heft het omhoog.
"Op je winst bij The Voice." Zegt hij lief.
Ik hef ook mijn glas.
We proosten op mij.
Op de vijf stoelen die voor mij gedraaid zijn, op mijn winst bij Sanne, Miss Montreal, op mijn geluk.
Maar stiekem, stiekem proosten we op onze liefde.
Onze liefde die eindelijk tevoorschijn is gekomen.
"Proost." Ik kijk hem in zijn ogen aan.
Zo mooi, alsof ik verdrink in een diepe, blauwe zee.
"Proost." Matthy zijn mondhoek krult omhoog.
Ik kan hem wel nog een keer zoenen, zo blij ben ik.

Het is weer een lange tijd stil.
Lekkere cheesecake, maar de stilte valt me toch wel echt tegen.
Ik kan er niet tegen, eten in stilte.
Alsof iedereen me kan horen kauwen.
"Dus..." zeg ik maar snel. "Houden we het geheim?"
Matthy legt zijn vorkje neer. "Is wel handig. We moeten het ook nog uitzoeken, toch?"
Ik knik langzaam. "We zien het wel."

Het leukste aan Matthy vind ik zijn blik als hij trots op je is.
Hij zit me al de hele tijd aan te staren, met die lieve blik in zijn oogjes.
Als ik er aan denk, moet ik zachtjes glimlachen.
"Wat zit je te lachen?" Matthy drinkt zijn laatste slokje pils op.
"Nee, niks." Ik schuif mijn bordje aan de kant.
Matthy haalt een hand door zijn haar. "Wel."
Ik zucht diep. "Ik vind je zo lief." Zeg ik.
Matthy begint te lachen. Hij lacht me niet uit, hij lacht me toe.
"Je vindt mij lief?" Vraagt hij zacht. "Wat dan?"
Ik zet mijn ellebogen op tafel en kijk hem aan.
"Hoe je kijkt als je trots bent, of hoe je stiekem lacht als ik iets doe." Zeg ik glimlachend.
Matthy zijn wangen worden rood.
"Of als je wangen rood worden." Lach ik.
Matthy ontwijkt oogcontact door naar buiten te kijken. Dat doet hij wel vaker, oogcontact vermijden.
"Wanneer zijn de battles?" Vraagt hij opeens.
Na de blind auditions komen de battles.
De mensen die door zijn gegaan, moeten in groepjes van 3 optreden.
Dan valt er per groepje iemand af.
Zo gaat dat de hele tijd door, totdat er een winnaar is.
Ik moet tussendoor ook alleen zingen, zonder groepje.
"Uh, volgende week." Ik lach. "Logisch, toch? Elke vrijdag is het LIVE."
Matthy lacht terwijl hij nog steeds uit het raam kijkt.
"Ja, vergeten." Zegt hij zachtjes.
Ik denk goed na. Ik kan niet weer hetzelfde liedje gaan zingen, want dat mag niet.
"Ik moet andere liedjes zoeken." Zeg ik.
Matthy kijkt eindelijk op van het raam.
"Zullen we dat thuis doen?" Vraagt hij.
Hij ziet er benauwd uit, alsof hij heel graag weg wil.
"Is goed, ik ga even betalen, loop jij maar alvast naar de auto." Ik trek mijn pinpas tevoorschijn en loop naar de bar.
Matthy maakt de tafel netjes schoon en vertrekt dan naar de auto.
"Gefeliciteerd, trouwens." Zegt de jongen achter de bar.
Ik leg mijn pinpas op het automaat. "Dankjewel."
De jongen lacht naar me terwijl hij een glas afdroogt.
"Fijne dag verder!" Schreeuw ik nog even, voordat ik naar Matt loop.
De jongen glimlacht nog een keer, en dan gaat hij weer door met werken.

De auto staat met zijn neus naar me toe geparkeerd.
Ik zie Matt achter het stuur naar buiten kijken.
Zuchtend stap ik in de auto, met mijn hoofd naar Matt gedraaid.
Er is iets, ik zie het aan hem.
"Matt." Ik leg mijn hand op zijn schouder.
Hij draait langzaam zijn hoofd. "Hm?"
Ik kijk hem bezorgd aan. "Wat is er?"
Matthy zijn ogen vallen bijna dicht.
Hij ook heel erg bleek, zo te zien.
"Matt, ik ga rijden." Ik stap uit, loop om de auto heen en open zijn deur.
Dan help ik hem de auto uit, trek ik de deur aan de andere kant open en help ik hem naar binnen.
Ik neem snel weer plaats achter het stuur.
"Ben je ziek?" Vraag ik, terwijl ik de auto start.
Matthy haalt diep adem, slikt en knikt dan.
"Ik ga je helpen, ja?" Ik trap op het pedaal, maar ik ga niet te snel rijden, voor Matthy.
Straks moet hij nog kosten, ofzo.
In stilte gaan we de weg over, terug naar huis.

"Zo." Ik gooi snel de autosleutels op tafel en pak Matt bij zijn schouders.
Voorzichtig zet ik hem neer op de bank.
Hij doet langzaam zijn schoenen uit, terwijl ik naar de keuken ren op naar paracetamol te zoeken.
"Hebbes." Met het tabletje en een glas water ren ik terug naar de bank.
Matthy heeft zijn handen op zijn knieën, terwijl hij langzaam naar voren en naar achteren wiegt.
Ik zet het glas en het tabletje neer op het tafeltje naast de bank.
"Wil je een paracetamol?" Vraag ik.
Matthy knikt. "Is beter, ja."
Ik overhandig hem het tabletje en kort daarna het glas water.
In één keer schuift hij een paracetamol naar binnen.
Dan geeft hij me het glas terug. "Dankje."
We kijken elkaar kort aan.
Zijn ogen zijn rood, maar zijn gezicht is spierwit.
"Ga even liggen, je bent helemaal wit." Ik leg mijn hand onder zijn rug.
Hij gaat langzaam liggen en duwt zijn hoofd in het kussen dat op de bank ligt.
Ik pak een dekentje van naast de bank en spreid het zachte dekentje over hem heen.
Nog even kijk ik toe.
Ik kijk toe hoe Matthy zijn ogen sluit.
Zijn witte gezichtje in het schemerlicht buiten, zijn benen opgetrokken.
Het gordijn rol ik dicht.
Ik buk naast hem neer en druk zachtjes een kusje op zijn voorhoofd.
Even denk ik een glimlachje op zijn gezicht te zien.
Zijn mondhoek staat inderdaad omhoog gekruld.
Is hij nog wakker?
"Slaap lekker." Fluister ik zachtjes, terwijl ik een hand door zijn haar haal.

1302 woorden

————
Aaah weer met "slaap lekker" geëindigd, maar nu wel ietsje schattiger😔🫶🏻
Morgen heb ik n geschiedenis toets die ik kaulo hard ga verkloten, aangezien ik vandaag pas begonnen ben met leren.
Maarja, ik heb deze week al 3 toetsen gehad.
Ze moeten ff iets minder van me verwachten😚
Tot het volgende hoofdstuk💗💗

AAA JONGENS (sorry als jullie dachten dat er een nieuw hoofdstuk was HAHAHA)
IK HEB EEN 6,5 VOOR GESCHIEDENIS AAAA
nou dat was het doei