Somewhere in the crowd

§8 Zes spelers

Milo's POV:
De Voice of Holland.
Ik ga meedoen met de Voice of Holland, holy shit.
Met mijn ogen wijd open lig ik naar het plafond te staren.
Ik moet nog even verwerken wat er gisteren allemaal is gebeurd.
Nu weet ik in ieder geval waarom Matt zo geheimzinnig deed al die tijd.
"Oh, kut." Ik pak heel snel mijn telefoon.
Ik check mijn agenda.

Matthy wedstrijd, 12:00 verzamelen

Godverdomme, helemaal vergeten.
Ik app Matt voor de zekerheid.

U:
Matt, hoe laat moet ik je ophalen?

Nu hoop ik dat ik snel antwoord krijg, want ik ben al een beetje laat wakker.
Ik krijg gelijk een appje terug, gelukkig.

Matt:
11:45 is prima, neem je voetbal kleren mee, we hebben denk ik een invaller nodig.

Ik haal mijn telefoon van de lader, stap uit bed en begin al lopend te typen.

U:
Isgoed, zie je zo
💋

Voordat ik na kan denken, heb ik het al gestuurd.
Een kusje?!
Godver, godver, godver, hij heeft het gezien.
Waarom stuur ik een kusje?
Jezus, waar ben ik mee bezig?

Ik pak met een soort schuldgevoel mijn voetbalkleren uit de kast.
Ik heb ook een tijdje meegedaan met de Creators, maar of ik goed in voetbal ben?
Nee, niet echt. Hou mij maar bij tennissen.
Ik pas het tenue nog, gelukkig.
Geel staat me best goed, eerlijk.
Met tegenzin stap ik in de auto, waar ik al rijdend even een banaantje eet.
Tijd om te ontbijten had ik niet, dus dan maar dit.

"Hoi." Matthy stapt in met zijn sporttas.
"Hey." Ik start de auto en begin richting de club te rijden. We moeten uit spelen.
Het blijft een lange tijd stil in de auto, terwijl we altijd zo leuk kunnen praten.
Eindelijk begint Matt te praten.
"Sorry, ben een beetje moe." Hij rekt zich uit en kijkt toe hoe ik over de snelweg scheur.
"Aah, ik dacht al." Ik tik snel met mijn vingertoppen op het stuur. "Ik dacht dat je niet wilde praten."
Matt kijkt me vragend aan. "Tuurlijk wel."
Ik haal mijn schouders op. "Ja, je weet maar nooit."
Dit gaat natuurlijk allemaal om die emoji, ik voel het gewoon aan.
Ik had dat kusje ook nooit moeten sturen, kutzooi.
Matthy schuift heen en weer over de stoel.
"Uh- ben je zenuwachtig?" Vraagt hij.
Ik bijt op de binnenkant van mijn lip.
Natuurlijk ben ik zenuwachtig.
"Ja." Zeg ik zacht.
Ik sla de bocht om. In de verte zie ik de club.
"Waarom? Komt wel goed, hoor." Zegt Matt.
Ik haal weer mijn schouders op.
"Ik ben tantoe slecht in voetbal." Mopper ik.
Matthy lacht zachtjes. "Maakt niet uit, we zijn blij dat je weer een keer meedoet, echt waar."
Ik glimlach lichtjes en parkeer de auto.
We stappen uit en lopen richting de kleedkamers.

"Milo, fijn dat je er bij bent." De coach kijkt me aan.
Ik knik kort en kijk om me heen.
Alle ogen zijn op mij gericht.
Rob is er niet, Raoul niet, Koen niet, Glen niet, Frank niet.
Weinig mensen, dus.
"Vandaag gaat het erom dat we samen spelen."
Ik luister naar de preek van de coach.
Het is toch logisch dat we samen spelen?
"Milo, ik zet jou... Linksvoor, bij Matthy." De coach kijkt we afwachtend aan.
"Oh- ja, prima." Mijn blik gaat naar de blondje jongen naast me, die me glimlachend aankijkt.
De coach gaat door met de opstelling, terwijl ik Matt aankijk.
Pas als de coach klaar is, kijk ik weg.
"Dus, jongens, aan het werk." De coach loopt de kleedkamer uit, terwijl iedereen begint met omkleden.
Matthy, ik en een paar anderen hoeven alleen onze scheenbeschermers aan te doen, dus wij zijn al vrij snel klaar.
"Jongens, wij gaan alvast naar het veld." Zegt een van de andere jongens.
Ik en Matt kijken elkaar even aan, maar besluiten dan achter de rest aan te lopen.

Ik heb al een jaar geen voetbal meer aangeraakt.
"Nou, Milo." Matthy speelt de bal naar mij tijdens het overspelen, maar ik kan hem niet eens normaal aannemen.
"Kutzooi, het gaat nu al fout." Zeg ik gestresst.
Matthy vraagt de bal terug en schudt zijn hoofd.
"Milo, niet zo onzeker. Het is gewoon even wennen."
Ik luister naar zijn woorden als ik de bal weer terugkrijg.
Het gaat inderdaad al iets soepeler.
"Zie je?" Matt kijkt me lachend aan.
Ik knik en speel de bal terug.
Zo gaan we een tijdje door, totdat ik het fluitsignaal hoor.
We gaan beginnen.
Ik loop naar de middenlijn, maar ik voel twee armen om mijn middel.
Matt.
"Yo." Ik pak zijn armen vast. "Wat doe jij nou?"
Matthy lacht met zijn hoofd op mijn rug. "Succes."
Ik voel mezelf rood worden. "Jij ook."
Matthy haalt ons uit de positie en loopt naar zijn plekje op het veld: spits.
Naast mij, dus.