The Game Of Fate | Jikook

Bölüm |25|

Merhaba 🌸

Öncelikle bu kadar beklettiğim için özür dilerim...

Çok yoğun zamanlar geçirdim ve bu fice vakit ayıracak rahatlığı bulamadım. Ayrıca kurgu hakkında tam olarak nasıl bir düzeltme yapacağıma da karar veremedim?

Bu yüzden herşeyi bozmak yerine olduğu gibi devam edicem tabi ki mantığa uymayan yerler olabilir, pek aldırmayın, ama elimden geldiğince güzel şeyler ortaya çıkarmaya çalışıcam.

Ayrıca ficin konusunu unutmuş olma ihtimalinize karşı baştan sona kadar olmasa bile en azından son bölümlere bir göz atmanızı tavsiye ederim...

Düzenli bölüm atmaya çalışıcam, sizler yorum attıkça bana bildirim geliyor biliyorsunuz, bu sayede daha çabuk hatırlarım bölüm atacağımı mskmcldş

Güzel okumalar 🫶🏻

.....

Jungkook telefonu apar topar kapattı.

"Evimde ne işin var?"

İki kadın doğruca ona bakıyordu, tabi ki Rose çekingenliğini gizlemiyordu.
Bugün dürüst olma günüydü.

"Bak Jungkook, biliyorum yüzsüzlük yapıp geldim haklısın fakat bilmen gereken şeyler-"

"Senden duyacağım hiçbir şeye inanmam. Şimdi beni ikiletmeden defol git."

Oldukça net sesi kızı susturmaya yetmişti. Fakat bu sefer annesi devreye girdi, kimin tarafında olduğu ise şaşırtıcıydı.

"Jungkook sus ve bir kere insan dinlemeyi öğren."

ve Rose' a döndü.

"Söyle canım, çekinmeden anlat. Sende otur şuraya dinle."

Gözlüklerini gözüne ittirdikten sonra derin bir nefes verip koltuğa oturdu.
Bugün cidden tuhaflaşıyordu.

Ufak bir öksürükten sonra söze başladı,

" Lee o akşam eve gelmedi. Bazı adamlarından bir otelde toplantıda olduğunu öğrendim. Ama içimde bir kuşku vardı, zaten son zamanlarda pek iyi anlaşmıyorduk. Bende oraya gittim, kendim görmek istedim. Gittiğimde yanında bir kadın vardı, beni aldatmıştı."

"Tamam da bize ne bundan? Kendin ettin kendin buldun."

Bayan Jeon'un hızla açılan ağzına fırsat vermeden ekledi Rose,

"Kadın Jimin'e çok benziyordu.
Sorun da bu zaten Jungkook."

Yüzü birden ciddileşti. Doğru mu duymuştu? Eğer öyleyse.....

"Dur ne? Ne şimdi bu nereye varmaya çalışıyosun"

"Diyorum ki annesi olabilir. Ve bu adam bu kadınla pekte iyi şeyler döndürmüyor. Ortada büyük bir kumar var ve bundan bir sürü masum kadın, insanlar zarar görecek. Birşeyler yapmalıyız."

"Annecim bu adam iyice tehlikeli biri haline geldi. Evet Rose hatalar yapmış olabilir ama daha toy, neyin doğru olduğunu bilmiyor. Önemli olan bunun farkına varıp ileriye doğru adımlar atmak."

Kafası allak bullak olan çocuk ne diyeceğini bilmiyordu. İşler tuhaflaştığı kadar ciddileşiyordu da.
Peki Jimin'e ne diyecekti?..

....

"Geldin mi bebeğim?"

"Evet banktayım, seni görebiliyorum."

Birbirlerine el salladıktan sonra kucaklaştı ikili. Jimin bugün iyi görünüyordu. Jungkook'a buluşmayı teklif edende oydu.

"Güzel kokunu o kadar özlemişim ki..."

"Utandırmasan mı Jimin?"

Kıkırdayıp daha da sarmaladı çocuğu

"Tamam tamam. Bu arada...bu senin için."

Tek kaşını kaldırıp gülümserken verdiği çiçek karşısında çocuğun ifadesini bekledi.

"Sen harbi romantikleştin... Ne oldu sana öyle bi haller var."

"Ne yani romantik olmamı illa birşeye mi bağlıyorsun?"

"Evet."

"Haklı tespit."

Sarışın her zaman ki gibiydi. Yine kahkasını salarken etrafa Jungkook ise göz devirip gülümsemişti bu haline.

"Bugün büyük gün Jungkook-ah...
Gel otur şöyle"

Konuşma ciddileşince Jungkook ayağını sallamaya başladı. İşler planladığı gibi giderse kurduğu konuşmayı yapabilirdi..

" Bildiğimiz gibi babamın Kore hükümetinden birçok adamı var. Bu yüzden polis en başından biri işin içinde olmayacak. Eğer onu yok etmek istiyorsak kendimiz halledicez.
Gidip elimizdekileri karakola ifşa edersek sadece kendimizi bu işten kolayca sıyrılacağı için boşuna babamın gözüne sokmuş oluruz.
Benim çok farklı bir fikrim var."

"Neymiş o?"

"Polise kendi kendilerini ifşalamalrını sağlayacağız. Bu öyle bir açık olmalı ki en iyi savcıları bile onları kurtaramiycak. Ama bu kadar büyük bir açığı nasıl bulurum bilmiyorum..."

"Çok büyük bir devlet suçu gibi mesela?"

"Olabilir... Ama böyle birşey var mı araştırmamız gerek."

"Ah! Zaten elimizdekiler onu idam ettirip leşini kargalara yedirtecek kadar güçlü değil mi?! Burda ne için uğraşıyoruz biz şu halimize bak!"

Jungkook sinirli ve bir o kadar da karmaşık duygular içerisindeydi. Ellerinden hiçbir şey gelmiyordu ve bu çok sinir bozucuydu.

"Hey hey hey...sakin ol çiçeğim. Sadece seninle konuşmak istedim çünkü biliyosun, annem hâlâ ortada değil. Ama bunu daha fazla beklemiycem. Gerçekten. Sadece artık tereddüt etmeden olduğum gibi yaşamak istiyorum. Hepimizin güvende olmasını istiyorum. Bunu yapmakta ne kadar geç kalmış olsam da artık bitti, tamam mı?"

Başıyla onayladı küçük oğlan. Sulu gözlerini sildikten sonra burnunu çekti. Bunlar çok fazlaydı ve en büyük sorumluluk Jimin'in üzerine düşüyordu. Belki içindekileri başka zamana saklasa iyi olurdu.

"Peki... Sen nasıl istiyorsan öyle olsun, hep arkanda olacağım. Seni asla yalnız bırakmam biliyosun. Bunun için çok sabrettik."

"O zaman sana bir soru."

"Tabi, sor."

Dibine kadar yaklaşan sarışınla kendini yavaşça geriye çekmeye çalıştı ama olmadı.

"Solucan olsam beni yine de sever miydin"

"Ya Jimin!"

Sarışın eğlenirken Jungkook onu omuzundan pataklamaya başlamıştı.

"Şurda iki dakika ciddi duramıyor musun"

"İyi yaaa. Baksana hakim savcı bişey olsana sen. Ya da şey gel bu suratla yarın mahkeme duvarı olarak işe başla."

"Komik olduğunu düşünüyorsun değil mi"

"Herhalde yani."

Birbirlerine bakarken aynı anda gülmeye başladılar. Jungkook Jimin'in yanaklarına kısa ama hızlı öpücükler kondurmaya başlayınca bu sefer ayağa kalkıp koşturmaya başladılar...

....

Nereden başlasam sevgilim;
Tenine değip ısıtan güneşten mi,
Yoksa saçlarını her esişinde okşayan rüzgardan mı başlasam?

Adımını attığın toprağı mı,
Ya da soluduğun havayı mı daha önce kıskansam?

Belki kucakladığın o hayvanı,
Her gün uğradığın dükkanları?

Benden esirgediğin güzel gözlerinle baktığın onca insanı,
En çokta her gece sarıldığını yorganı...
Hangisinden başlamalıyım sevgilim?

Yine buralarda olmak çok güzel 🥺