kasal
What's done cannot be undone - William Shakespeare
Basa ko sa isang notebook mula sa ataol, malapit ko nang mabuksan lahat ng ataol dito kailan kaya ako pwedeng makalabas mula sa kadiliman ito?.
Tatlong katok ang nag pa gulat mula sa aking malalim na paghahangad. Mula sa siwang na maliit ay nakita ko ang aking hapunan ngayong tanghali.
' anong oras na kaya?'
Parang masyadong maaga ang pag bigay nila ng hapunan ngayon ah.
"Psst! Amethyst may pagdiriwang muli.mukhang ikakasal na ang isa sa mga kapatid mo."
Napaisip ako kung sino sa amin ang ikakasal, ang naabutan ko lang sa aming magkakapatid ay si Dorothy Jane, but she's too young if for the marriage. 'Is it an arranged marriage?'
Lumapit ako sa may pintuan na may mga stickers mula sa hinahatid nila ditong napag lumaan na raw ng mga kapatid ko. Mula sa malaki at ma-kapal na pintuang nakaharang sa amin ni Tracy ay may kaunting siwang mula sa ilalim nito.
Naaalala ko pa noon na dito ako sumisigaw dahil nakagawa ako ng kasalanan. It's just a vase but mom said that it was an antique vase that cost a million dollars.
"Sino sa kapatid ko ang ikakasal? Wag mong sabihin si kuya Anthony?!." and isiping ang panganay ang nag ikakasal ay natuwa ako, hindi ko man sila na-kasama ng matagal alam kong mabait na kapatid sia.
He's the one who talked to me when they started to lock me up here. Iyak pa ako ng iyak noon dahil hindi ko alam ang totoong dahilan kung bakit ako kailangang ikulong dito sa antique. But to my dismay kuya Anthony start to forget me until know one in my family visited me here.
" hindi ang panganay Thyst ung sumunod. Hindi ko alam ang pangalan eh, basta ang pangalawa raw."
'Why would they arrange a marriage for ate Monique?'
"Alam mo ba kung bakit? Tracy please try to know tapos balitaan mo ko dito ha"
"Oo pero hindi ako makakasigurado kung kaya kong makipag palit kay Muriel...kainis yun kala mo matagal ng namamasukan dito e kakasalta lang! Porket apo ni aling Tessie. Pweh!"
"Hoy! Ayusin mo nga yang pinag sasabi mo alam mo ayaw ng kapatid ko sa ganyang ugali, nako pag ako nakalabas dito ilalakad talaga kita kay kuya!" my little hope everyday since i got here.
"Sus Amethyst Caroline dyosa Lizardo, kung alam mo lang ang ugali ng kapatid mo ngayon. Ni hindi marunong makipagkapwa tao, kahit naman first love ko ang kuya mo, i don't want to tolerate this kind of attitude of him!. Ayoko na muna siya pag usapan!"
I giggled from what she said, kuya Anthony is her long term crush. 'kung nakakalabas lang ako edi sana naireto ko na siya.'
I sigh with what I was thinking. Mom and dad visited me once a month they're just giving me my birthday gift. I tried to ask them if i can go outside for just an hour but they refused. They say that people will be afraid of me if they see me.
Napatingin ako sa kawalan pagtapos ng pag uusap namin ni Tracy. She's the only person that start to be friend with me since, lagi raw siyang inaaway ng mga maids namin,naaawa tuloy ako sa kanya pero wala rin naman akong magagawa dahil nakakulong lang ako sa kuwartong ito.
Ang manipis na kurtina ang siyang nagsisilbing liwanag tuwing tanghaling tapat. The color of baby blue lightened the small room. A big round glass in the top of my room looks like i' on a castle. My room is beige in color, a single bed to my right side, lampshade and a small cabinet. It has been my comfort zone for many years. I don't have any mirror with me, even the bathroom doesn't have the mirror, i don't know why.
Kaya ang iniisip ko ay pangit ang mukha ko dahil tinatago nila ako, pero nakita ko na ang repleksyon ko sa salamin noon. 'Hindi naman ako pangit' nakatulugan ko na ang pag iisip kung bakit naka-kulong lang ako dito.
Madilim na nang magising ako,inudjust ko pa ang paningin ko dahil sa kadiliman ng paligid. Iniangat ko ang aking sarili mula sa pag ka-kahiga, tsaka inabot ang switch ng lampshade. Sa munting ilaw na nagmumula sa aking lampshade ay nakita ko sa aking sahig ang isang maliit na papel,bahagya pa itong nakatupi. Iniisip kong dahil sa hangin ay nilipad ito. Sa pag aakala na si Tracy ang nag bigay ay dali dali ko itong binuksan ngunit ganun na lamang ang gulat ko nang makita ang napaka gandang sulat.
'Cursive writing?'
It's not Tracy's handwriting!. The fudge? Who gave me this letter?. Maybe kuya Anthony? Pero hindi na siya guma-gawi dito. The last time is i'm 7 years old!.
" ok Amethyst, hindi naman ito big deal." pag aalo ko pa sa sarili.
'Who are you?'
"Who you ka din! Anong kagaguhan meron yun si tracy? Trip na naman ako."
Maya maya pa ay kumatok ang isang kasambahay at nilagay sa may bukana ang aking pagkain. Nakalagay sa tray ang iba't ibang putahe na hindi ko mapangalanan. May isang slice din ng cake and my favourite beverage! Pag kalapag ng pagkain ay umusal lang ako ng maikling panalangin bago kumain.
Busog na ako kaya naman ibinalik ko na sa tray lahat at nilagay na sa may pintuan. The design is very weird. Basta hindi talaga makikita ang tao sa labas.
Maya maya pa ay kumatok ang isang kasambahay at nilagay sa may bukana ang aking pagkain. Nakalagay sa tray ang iba't ibang putahe na hindi ko mapangalanan. May isang slice din ng cake and my favourite beverage! Pag kalapag ng pagkain ay umusal lang ako ng maikling panalangin bago kumain.
Busog na ako kaya naman ibinalik ko na sa tray lahat at nilagay na sa may pintuan. The design is very weird. Basta hindi talaga makikita ang tao sa labas. They forbade me to see other people. And the worst part is that i don;t know why they're treating me this way.
I'm already at my 20. How do i know? Mom and dad always visit me when my birthday comes and give me a educational gift like a clips on how to read and write and that's the reason why I know how to read and write.
But just like a lit candle in the darkest room, it will vanish at a time.
