Clairvoyant
Morning came and Tracy didn't show herself. I just try to open the last chest and am amazed that it is full of yarns and needles with a cloth that is different from the texture that i'm wearing.
"Amethyst!....shit!"
Mula sa pag kakaupo ay napatayo ako at dali daling pumunta sa malaking pintuan. Where Tracy is behind it. Narinig ko ang malalim niyang pag hinga,ramdam ko ang kapaguran niya na umakyat dito sa mataas na parte ng aming mansyon. Just like Rapunzel she's not allowed to see the world behind the trees.
"May surpresa sila sayo! Shit! Alam kong bawal mo dapat malaman to dahil hindi naman ako kasama sa pamilya niyo pero...sasabihin ko na toh bahala na sila!"
"Ano ba ang sasabihin mo ha? Hindi mo na lang ako deretsuhin kasi, puro ka shit."
"Oy ako lang puwede mag sabi niyan pag narinig ka nila na nag sasalita ng ganyan lagot tayong dalawa!."
"Oo na ano ba kasi ang gusto mong sabihin, hindi ka man lang nagparamdam sa akin kagabi."
May narinig akong mga mabibigat na yapak at ilang mga tawanan. 'Mom and dad is here!'
"Tracy mag tago ka dyan!"
"Putang- ina naman naunahan pa ako! Sige ba-bye!, lakad mo na ako kay bebe Anthony ha!."
Naguguluhan man sa kanyang mga sinasabi ay ramdam ko pa rin ang bilis ng pag tibok ng puso ko. 'What does Tracy mean?' nang marinig ko ang pag kalansing ng mga kandado ay napaatras ako mula sa pintuan at inabangan ang pag dating nila mommy and daddy. Pero ganun na lang ang gulat ko nang makita sila kuya at ate Monique, and not just them! Sa hindi ko mapangalan ang kasiyahan ay nakita ko ang tatlo ko pang kapatid. 'Tracy already describes the features of the three youngest and also the name.'
"Calla?" mula sa likod ni dad ay nakita ko ang maliit na babae,her eyes start to widen and the rest. 'Shit Tracy just tell me their names!, mukang mapapahamak ko pa ang kaibigan ko.' mom and dad start to walk towards me then they hugged me tightly.
Sa sobrang tagal kong nangulila sa kanila i feel home again like when i was on 7 years old girl again. Their eyes are telling me that they're always by my side now. 'But I don't want to expect anything, because I just get hurt in the end.'
"Anak, we're sorry for locking you up here. We're just afraid of what the world will give you. And now is the time to go back to where you wanted to be..."
The silence is too much for me that tears start to run down my face until I can't properly breathe. Kuya Anthony started to walk towards me and hugged me tightly. Ganun din ang ginawa ni ate Monique since sila lang talaga ang nakakakilala saakin. While Calla,Carter and Cody are still standing there and maybe feel overwhelmed because they thought that i'm just in some part of the country, but the truth is i'm just locked up here.
Sa nakabukas na pinto ay nakita kong nakasilip ang isang morenang babae, bahagya pang naka nganga ang kanyang mga bibig. But it just avoids my gaze to her and focuses on my siblings. So this is what it feels like happiness?, home? It's so mixed, that i just want to slap my face hard so that i just woke from a dream, but this is the real world.
"You've grown into such a beautiful girl Amethyst. Your room is still next to me, is that ok with you?"
"Are you kidding me ate? Of course!"
This is the best thing that has ever happened to me in the past 13 years! Now I will really see the world and people! Naalala ko si Tracy, makikita ko na rin siya sa wakas at mailalakad ko na siya kay kuya!
Nag simula na silang mag si-labasan,isa isa pero nanatili ako sa kinatatayuan ko, nilibot kong muli ang aking mata bago ako nag simulang humakbang papunta sa pintuan kung saan magsisimula ang panibago kong buhay. 13 years is long enough to not realized that i'm not like the other people. And I discovered it when I was 16. I thought it was just a dream, but I realized it came from the two people that visit me every now and then. I feel excitement,every time but one day when I hold dad's hand I see something that changed my perspective of him. Yes, I can see the past of my father.
I'm a clairvoyant.
That's what I read while I did my own research in my mini library. May mga pagkakataon din na nananaginip ako ngunit hindi ko kilala ang mga tao. Minsan ko nang sinabi kay tracy ang mga yun at sabi niya'y baka raw past life ko yun, natanong ko din siya about doon at ang sabi niya ay isa ito raw ang buhay ko noon, at na reincarnated lang ako muli. Naguguluhan man ay naniwala ako doon at isinawlang bahala ko na lang ito. Hindi na ko nag tanong kila mommy and daddy tungkol doon dahil baka matakot sila sa akin.
Mula sa nanginginig na tuhod ay humakbang ako palabas ng kuwartong nag silbi kong tahanan sa loob ng labing tatlong taon, hindi ako ignorante sa ibang bagay dahil nasubukan ko kahit papaano na masilayan ang buhay sa labas. Ngunit napakatagal na panahon na simula noong masilayan ko ang labas. Nag kukuwento man si tracy ng maraming bagay ay iba pa rin kapag nakita ko at naramdaman ko.
Nakita kong nag hihintay saakin si Kuya Anthony sa labas ng pintuan ko. Isang masinsin na ngiti ang ginawad niya saakin bago siya nag lahad ng kamay. Nag aalinlangan ako kung aabutin ko ba ito or hindi pero nakakahiya naman kung hindi diba?
"Wag ka mag alala wala kang makikita sa nakaraan ko."
Nagulat ako nang mapagtantong alam niya pla ang kaya kong makita. Mula sa nakaabang niyang mga kamay ay unti unti ko itong inabot.
The warm palm of his hand contrasts my cold hand. Kabado ako aaminin ko, at sinong hindi kakabahan? What would Tracy feel if she already held my brother's hand?. Tiyak ay kikiligin yun, mas marami pa ata siyang kuwento tungkol sa kapatid ko kaysa sa trabaho niya saakin.
Teka nasaan pala yun?
Nilingon ko ang dati kong kuwarto mula sa hagdan, ngunit wala akong nakitang anino doon. Mayne she goes on her secret passage again.
"Kuya puwede mag tanong?"
Basag ko sa katahimikan. Tinignan niya ako tsaka tumango. He utters a 'go ahead' before I ask the question.
"Why would mom and dad take and hide me in that room?Is it because of my abilities?. I'm sorry i just want to know"
"Don't be sorry Amethyst. But I'm afraid to tell you, soon you will know it from mom and dad, just be patient in the meantime." napanatag ako sa sinseridad na binibigay niya saakin. Kaya naman ay tumango na lang ako at nag patuloy sa pag baba. Natatanaw ko na ang pakiwari ko'y kusina namin. Nang igiya ako ni kuya ay doon ko pa lang nakita ang kabuuan ng kusina. He talks to me and tours me around.
Inubos namin ang natitirang oras sa labas ng bahay. Ang malaking hardin ni mommy ang siyang nakapukaw ng atensyon ko. It is built with glasses. Iba't ibang halaman rin ang naroon, hindi ko na matukoy ang karamihan dahil iilan lamang ang nabasa ko sa libro.
"How about that kuya?"
"It's chrysanthemums"
Nag patuloy ako sa pag lilibot habang siya ay nakamasid lang saakin, minsan ay may kausap siya sa telepono pero mabilis lang at maya maya ay nakatingin muli saakin.
Ganito pala ang feeling na may kapatid. Bago pa tuluyang dumilim ay inaya ko na siya na pumasok sa loob, nakakahiya naman kung paaabutin ko ng gabi. Kahit pa na gusto ko pang tumambay doon.
Papasok na kami nang bumusina ang isang sasakyan.
"Arthur!"
Kuya stiff at the sudden call from the guy. It was deep voice, aside from kuya and dad he has to low tone when he call my kuya. Lilingon na sana ako nang pigilan ako ni kuya.
