Biraz olsun sakinledikten sonra birlikte annesinin yanına gittik.
"Annene tam olarak ne oldu Beomgyu?"
"Dün sen beni bıraktıktan sonra ben direk odama girdim. Anneme geldiğimi bağırarak söyledim ama bana cevap vermedi. Bende duymamıştır diye düşünüp odama çıktım. Bir kaç dakika sonra su almak için indiğimde yerde yatıyordu. Bir kaç gündürde iyi olmadığını fark ediyordum. Ben cidden aptalım."
Sesi ağlamaklıydı. Elimle gözlerinin altındaki ıslaklıkları aldım.
"Beomgyu bu yüzden kendini suçlama lütfen!"
Kafasıyla cümlemi onayladı. Annesin yanına gidip elini tuttu.
"Annen çok güzelmiş Beomgyu. Bu tatlı suratı kimden aldığın belli oluyor."
Bir anda kıkırdamaya başladı. Ah Beomgyu keşke seni hep böyle görebilsem...
"Yeonjun sen nasıl geldin buraya?"
"Ah o mu? Uzun hikaye..."
Tüm olayı anlattım. Bana kızmış olacak ki yanıma gelip beni cimcikledi.
"Acıdı Beom!"
"Benim yüzümden arkadaşlarına hatta onu da geçtim Bay Jisung'a neden yalan atıyorsun?"
"Çünkü benim için önemlisin Beomgyu."
Kızgın bir surat takınmaya çalışıyordu ama belliki dediğim şey hoşuna gittiği için arada sırıtıyordu. Yanıma yaklaşıp bana sarıldı.
"Teşekkürler Yeonjun."
"Rica ederim..."
— — — —
Aradan baya bir zaman geçti. Beomgyu annesinin yanında duruyordu. Annesi hala uyanmamıştı. Bu şu anlık normaldi çünkü doktor serumlardan dolayı hemen uyanmaz demişti. Bizimkilere olayları açıkladım ve hastaneye çağırdım. Hastanenin dışına çıkıp bizimkilerin gelmesini bekledim. Birkaç dakika sonra vardılar.
"Seni adi herif! Ödüm koptu derste!"
"Özür dilerim Yuna!"
Gelenler Yuna, Yeji, Soobin, Chaeryeong, Taehyun ve Kai'idi. Söze Taehyun girdi.
"Sizin barıştığınızı bilmiyorduk Yeonjun."
"Size söyleyecektik fakat her şey fazla ani gelişti. Özür dilerim."
Soobin yanıma gelip saçımı okşamaya başladı.
"Hadi Beomgyu'nun yanına gidelim. Şu an onun bize daha çok ihtiyacı vardır."
Hepimiz Soobin'nin bu cümlesini onaylayıp hastaneye girdik. Onları Beomgyu'nun annesinin olduğu odaya götürdüm. İzinlerini alıp önce odaya girdim. Arkası kapıya dönüktü.
"Beomgyu bizimkiler geldi."
"Ah öyle mi? Ne güzel."
Hemen bana doğru döndü. Gözleri yaşlıydı. Elleriyle gözlerini ovuşturmaya başladı.
"Beomgyu! Sana ağlamamanı söylemedim mi?!"
Yanına gidip sıkıca sarıldım. Tam bu esnada bizimkiler içeri girdi.
"Ah Beomgyu ağlıyor musun?"
Kai cidden arkadaşlarına önem veriyordu. Koşarak yanımıza geldi ve o da Beomgyu'ya sarıldı.
— — — —
Aradan belli bir süre geçti.Kai kızları eve götürmek için kızlarla birlikte çıktı. Kalanlar ise odada öylece oturuyorduk.
Soobin bu cümlesinden sonra Beomgyu'ya göz kırptı. Bu birazda olsa Beomgyu'nun gülmesini sağladı. Ardından Taehyun söze girdi.
"Beomgyu lütfen bir şey gerekirse aramaktan çekinme olur mu? Ayrıca annen uyanınca mutlaka beni ara!"
"Emredersiniz!"
"Hadi artık gidelim biz di mi Soobin?!"
"Evet biz gidelim Taehyun!"
"Yeonjun sen burada kal istersen."
"Zaten Beomgyu'yu böyle bir anda bırakmam!"
"Ve bir daha kendi sağlığınla ilgili bizi kandırma Yeonjun!"
Sinsi bir gülüş attım. Beomgyu devam etti.
"İnanın söyledim ama beni dinleyen olmadı..."
Ardından Soobin ve Taehyun'da gitti. Beomgyu kaç kere gitmemi söylesede her seferinde reddettiğim için bir dakkadan sonra pes etti. Gidip dolaptan hastane örtüsü getirdi ve odadaki koltuğa serdi.
"Ne yapıyorsun Beomgyu?"
"Uyuman için seriyorum Yeonjun! Ne olacak başka?"
"E sen nerede uyuyacaksın?"
"Kıvrılırım kenara beni boşver!"
Beomgyu'nun bileğinden tutup koltuğa doğru çektim ve yanına oturdum.
"N- ne yapıyorsun Yeonjun?"
"Bence ikimizde burda uyuyabiliriz Beomgyu? Olmaz mı?"
İlk başta biraz gevelesede ardından kabul etti ve yanıma yattı. Onun o güzel kokusunu içime çekerek uyumaya başladım.
— — — —
ah kendimi durduramıyorum!
Yazdıkça yazıyorum HELP
🫦
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
