𝐈 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐔 ✧ 𝐲𝐞𝐨𝐧𝐠𝐲𝐮, 𝐛𝐞𝐨𝐦𝐣𝐮𝐧

bir ricam olacak...

choi beomgyu

Babası annesinden dahada sert duruyordu. Ürkütücüydü. Babası Yeonjun'u kolundan tutup eve doğru sürüklemeye başladı. Ben ne yapmam gerektiğini tam olarak kavrayamadığım için öylece bakıyordum. Bir anda babası bana doğru döndü.

"Lütfen bizimle gel."

Buda neydi böyle? Resmen biri benimle dalga geçiyordu. Bir anda olan bu sakin tavırlar da neydi böyle? Ne yapabilirdim ki? Peşlerinden gitmeye başladım.

— — — —

Evlerine girdiğimde karşımda genişçe bir salon gördüm. Hadi bunu geçtim eve AYAKKABI ile girdim!

"Beomgyu sana demiştim!"

Yeonjun'un bana kızması şu an çok normaldi. Belkide durumu ben dahada kötüleştirmişimdir? Salondaki uzun koltuğa oturduk ve karşımıza Yeonjun'un anne ve babası geçti.

"Buyrun açıklamanı dinliyoruz Choi Yeonjun."

"Size anlatsam sanki çok şey deyişecek!"

Yeonjun bir anda fazla bağırmıştı.

"Anlamadım?"

"Diyorum ki anlatsamda yine aynı boktan cezaları vermeyecek misiniz?"

Yeonjun'u bileğinden tutup kendime yaklaştırdım. Sesimi alçaltarak konuşmaya başladım.

"Yeonjun kendine gel!"

"Choi Yeonjun sana ceza vermememiz gereken bir şey yapmıyorsun ki. Ayrıca sen diğer çocuklar gibi değilsin Choi Yeonjun. Sen ayrıcalıklısın."

Yeonjun babasının konuşmasının üstüne bir anda lafa girdi.

"Hayır değilim! Bunu artık anlamanız lazım! Ben kimseden ayrıcalıklı değilim! Hatta onlar benden daha ayrıcalıklılar! Size ne zaman dışarı çıkmak, arkadaşlarımla buluşmak istediğimi söylesem her zaman "Hayır Yeonjun! Sen ders çalışmalısın..." diyorsunuz! Bu mu ayrıcalıklı olduğum kısım? Doğru ya benim ders çalışmak için bir sürü imkanım var! Peki hiç sordunuz mu bana? Hayallerimi? Emin olun bu şekilde çalışıp istemediğim bir işi yapmamı sağlayamazsınız! Choi Yeonjun sınıfta 1. olmuşsun okulda neden 2. sin? Peki hiç sınıftaki birinciliğimi kutladınız mı? Hayır! Her zaman daha fazlasını istediniz! Bu yüzden bir daha bana SEN AYRICALIKLISIN DEMEYİN!"

Yeonjun resmen tüm kinini etrafa saçıyordu. Konuşması bittikten sonra üst kata doğru gitmeye başladı. Tam merdivenin ilk basamağındayken bana dönüp şöyle dedi.

"Buraya gelmemiz hataydı. Beomgyu lütfen annenin yanına dön."

Babası ve annesi bana bakmaya başladılar. Annesinin pekte umrunda olmadığım için o uzun koridordan başka bir odaya gitti. Babası bana öylece bakıyordu.

"Bana neden dün Yeonjun'un eve gelmediğini anlatır mısın?"

"Tabi efendim!"

— — — —

Olayı kısaca özetledim. Babası annesi kadar katı değildi. Beni sakince ve içten dinlediğini hissedebiliyordum. Konuşmamı bitirdiğimde bana öylece bakmaya başladı.