𝑀𝑦 𝑙𝑖𝑡𝑡𝑙𝑒 𝑝𝑟𝑒𝑡𝑡𝑦 𝑠𝑡𝑎𝑟//𝑀𝑎𝑥 𝑀𝑎𝑦𝑓𝑖𝑒𝑙𝑑//

𝑷𝒓𝒐𝒍𝒐𝒈

31.08.1985r.

„Wszystko się jakoś ułoży"

Słyszałam to zdanie niezliczoną ilość razy, dlatego tak bardzo go nienawidzę. Zaczynam właśnie pierwszą klasę liceum i to w nowym mieście, strasznie się boję. W poprzedniej szkole byłam cały czas sama jak palec. Zawsze na szarym końcu zapomniana przez każdego. Teraz właśnie mam szansę na to, aby wszystko zmienić. Aby w końcu wyjść ze swojej strefy komfortu i zapoznać się z kimś. W końcu w Hawkins nikt mnie nie zna, czyli nie mam jeszcze tutaj przypiętej łatki samotnika. Tylko czy tym razem uda mi się przełamać moją anty społeczność? W sumie jeżeli nie znajdę żadnych znajomych to nie będę jakoś bardzo tego przeżywać. Lubie swoje towarzystwo, jestem samo wystarczalna. Przyjaźni było mi dane zaznać tylko raz, przez cały jeden rok.

Miała na imię Rose, poznałyśmy się w wakacje 7 lat temu w moim poprzednim mieście, a zaginęła z 6 lat temu. Nigdy jej nie odnaleziono, policja głowiła się nad tą sprawą trzy lata, zawieszając ją później z braku jakiegokolwiek postępu śledztwa.

Już przestałam za nią tęsknić.

Od zaginięcia Rose zaakceptowałam samotność. Po stracie jedynej przyjaciółki stałam się zgorzkniała w obecności ludzi. Byłam dla wszystkich nie miła. Byłam wrogo nastawiona do każdego oprócz mojej rodziny. Gdy każdy w moim wieku przeżywał swoje nastoletnie miłości, to ja wolałam siedzieć w lesie godzinami i rysować, jeździć na deskorolce na skateparku, czy śpiewać głośno w swoim pokoju.

Jednak mała cząstka mnie miała jakąś nadzieję, że może akurat w Hawkins nawiąże z kimś jakieś relacje. Chociaż to jest mniej prawdopodobne niż odnalezienie Rose.

♫♫♫

Cześć kochani!! Witam was w mojej pierwszej książce!! Odrazu was uprzedzam że nigdy jakoś nie pisałam i jestem w tym wszystkim nowa. Więc za ewentualne błędy, głupią fabułę, tragiczność wykonania tej książki i ogólny cringe przepraszam!

Wika<3