Görevim İntikam +18

3.Bölüm- Kimsin sen?

Selamm:)

Sonunda geçmişi okumayı bitirdik!  Bu bölümde günümüzden okumaya başlayacağız ve 2. Başrol karakterimiz ile tanışacağız:)

Ayriyeten tanıtım bölümündeki kesit bu bölümde mevcut olacak.

Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın<3

Keyifli okumalar❣️

🌓

3.Bölüm-Kimsin sen?

1 yıl sonra, günümüz...

Tam önümde, karnına geçirdiğim bilmem kaçıncı tekmeden sonra rutubet kokan odanın duvarına iyice sinmiş, acıdan kıvranan  adama doğru eğildim ve saçından tutarak yüzüme bakmasını sağladım.
"Bak son kez soruyorum, Levent Erdenet nerde?"
Öksürdü ve "Yemin ediyorum bilmiyorum, tanımıyorum öyle birini!"dedi.
"Yalan söyleme lan! Salih Koçarı nerden tanıyorsun o zaman?! Leventin onu vurduğunu nerden biliyorsun?!"
Bişey söylemeden öylece yatmaya devam etti. Bariz belliydi yalan söylediği ama ne ile tehdit edildiyse artık asla konuşmuyordu.

Saçını bıraktım ve doğrulup kapının eşiğinde duran Fırata döndüm.
"Bitirin işini." Tam gidecekken yerde yatan adamın "Dur..." demesi ile durdum.
Ona dönüp 'Ne var?' der gibi bir bakış attım.
"Nerde olduğunu bilmiyorum ama eğer beni öldürmezsen olabileceği bir yeri söylerim."dedi.

"Aferin bak şimdi aynı dileden konuşmaya başladık." dedim ve sert bir sesle devam ettim "Söyle, Levent nerde?"

Tedirginlikle biraz bekledi. Eminim söyleyip söylememek arasında gidip geliyordu. "Bir bina var"diye başladı konuşmaya. "Levent bütün pis işlerini orada yapar. Çok sık gitmez ama adamlarının çoğu orada. Yani onu bulamasan bile orada bulacağın adamlar kesin biliyordur yerini."

Tatmin olduğumu belli eden bir gülümseme ile tekrar arkamı döndüm ve kapıya doğru yöneldim. Fırat'da peşimden geliyordu. Dışarı çıktığımızda "Ne yapalım şimdi?"diye sordu.
"Binanın adressini öğrenin önce."dedim.
"Öğrendikten sonra? Salacak mıyız adamı?"diye sordu.
"Saçmalama, tabiki hayır. Öğrendikten sonra gebertin gitsin pisliği."diye cevap verdim.
"Tamamdır. Siz ne yapacaksınız?"
Fırata ne kadar bana artık siz demesi gerekmediğini söylemiş olsamda ağız alışkanlığından olsa gerek vazgeçemiyordu.
"Eve geçeceğim."dedim.
Kafasını tamamdır der gibi salladı.
Arkamı dönüp arabama bindim ve eve doğru sürdüm.

🌓

Evin önünde durduğumda adamlardan biri bana doğru yaklaştı ve kapımı açtı.
"Hoşgeldiniz Arya Hanım."dedi.
Kafamı bir kere sallayıp girişe doğru yürüdüm. Zile basmamla Hanife ablanın kapıyı açması bir oldu.
"Hoş geldin Arya Kızım."Küçük bir tebessüm ile "Hoşbulduk"dedim ve direk odama çıkmak üzere merdivenlere yöneldim.
"Bir şeyler yemeyecek misin?"
"Yok, teşekkür ederim . Dinleneceğim biraz." diye seslenip odama girdim ve arkamdan kapıyı kapattım.

Kendimi sırt üstü çift kişilik yatağımın üstüne bıraktım ve birazda olsa dinlenebilme umudu ile gözlerimi kapattım. Sabahtan beri ordan oraya koşturmuş ve çok yorulmuştum ama deymişti. Levent denen herifin yerine hiç bu kadar yaklaşmamıştık.

Tam 1 yıldır Babamın ve öğrendiğim üzere Annemin katili olan Levent Erdenetin peşindeydim. Sürekli bana bir şekilde ulaşıyordu ama ben yerini asla tespit edemiyordum. Defalarca benide yakalamaya kalkıştı ama artık eski saf ve masum Arya yoktu. Yerine artık her şeyden haberdar olan, intikam duygusunu her zerresinde hisseden Arya daha doğrusu Astra gelmişti.