Görevim İntikam +18

9.Bölüm- Aşkın illüzyonu

Selammm:)

8. Bölüm kısa olduğundan telafisinin geleceğini Instagram hesabımdan açıklamıştım. İşte telafisi...

Diğer bölümlere göre bir tık daha uzun bir bölüm! (6222 kelime)

Küçük bir bilgilendirme;
🌓=Arya'nın anlatımıyla
🌒= Ayaz'ın anlatımıyla
💫=Yazar'ın anlatımıyla
(İlk kez kullanıldığında altında yazacaktır)

İyi okumalar🫶🏻
Yıldızımızı parlatmayı unutma❣️

🌓

9.Bölüm- Aşkın illüzyonu

"Kim ki bu?"dedi, beni uykumdan uyandıran ince ses. Küçük bir kıza aitti sanırım. "Bilmem,"dedi başka bir ses. İnceydi ama kız değil erkek sesi gibiydi. Aynı ses tekrar konuştu, fakat bu sefer korkulu bir tonda. "Hırsız olabilir mi?!"

Yavaş yavaş gözümü araladığımda karşımda biri kız diğeri erkek olmak üzere iki çocuk duruyordu. Baş ucumda durmuş beni inceliyorlardı. Kaşlarım çatıldığında birer adım geri gittiler. Kapının pervazından Simge belirdi. "Çocuklar!"dedi, kısık bir tonda kızarak. "Çıkın bakayım dışarı! İzinsiz kimsenin odasına girilmez!" Olduğum yerde otur pozisyona geçerken ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Çocuklar odadan çıkarken Simge "Kusura bakmayın Arya Hanım..."dedi, mahcubiyetle. "Önemli değil de, kimdi o çocuklar, Simge?" diye sordum. "Büşra ve Berat, efendim. Size bahsettiğim ikizler, Ayaz beyin kardeşleri."diye, açıkladı Simge.

Tabii ya! Ayaz daha önce söylemişti bugün geleceklerini.

"Haa, ikizler..."dedim olayın farkına varınca. Simge "Kahvaltı hazır olmak üzere, efendim." diye, bilgilendirdi. "Tamam, sağol. Ben geliyorum birazdan." dedim, gülümseyerek. Aynı şekilde gülümseyerek karşılık verdi ve aşağıya indi. Dün gece sağ olsun hafif başım ağrıyordu, uyumakta istiyordum ama kendimi zorlayarak yerimden kalktım, hazırlandım ve aşağıya indim.

Salona girdiğimde karşılaştığım manzara ise sabah sabah içimi açmıştı. Ayaz koltukta oturmuş bir dizine Berat'ı diğerinde Büşra'yı yaslamış ve ikisinide karnından gıdıklıyordu. "Demek odalara izinsiz giriyorsunuz ha?" demişti gülerek. Geldiğimi fark ettiğinde durdu. "Günaydın." dedi yüzündeki silik gülümsemeyle. Bende gülümseyerek "Günaydın." dedim.

Berat lafa atladı. "Sen kimsin?"diye, sordu. Sıcak bir gülümsemeyle yanlarına kadar gittim ve aynı boy'a gelmek için diz çöktüm. "Ben Arya, senin adın ne bakalım?" dedim bilmemezlikten gelerek. "Benim adım Berat, abimin kardeşiyim." dediğinde Ayaz'la beraber güldük. "Vay canına, abinin kardeşi misin? Bu çok değişik bir şeymiş." dedim gülerek. Büşra'ya döndüğümde "Peki ya sen?" diye sordum. "Bende Büşra,"dedi ve Ayaz'a baktı. Sonra geri dönüp "Bende abimin kardeşim." dedi. "Memnun oldum."dedim aynı gülümsemeyle. "Abi?"dedi, Büşra Ayaz'a dönerek. "Efendim prensesim?" dedi Ayaz yumuşacık bir tonla. Kulağına eğildi ve duymayacağımı sanarak "Bu abla kim, neden burda kalıyor?" diye sordu. Ayaz bana bakarak "Eee bu abla..." dedi. Ne diyeceğini düşünmek için uzatarak konuşmuştu. "Benim kız arkadaşım ve bu yüzden burda kalıyor."
"Senin bütün arkadaşların burda mı kalıyor?" diye, sordu bu sefer Büşra. Berat bilmiş bilmiş lafa atlayarak "Hayır, ben biliyorum! Kız arkadaş, arkadaş demek değilmiş! Gelecekteki karın demekmiş!" dedi. Ayaz kaşlarını çatarak Berat'a "Sen nerden biliyorsun bakayım bunu?" diye sordu. "Yiğit abim öğretti! Benimde kız arkadaşım olacakmış büyüyünce, öyle dedi!" dedi Berat.