Benzer

18.bölüm

Yengemi polisler götürmüştü. Amcam ise sarpı zar zor sakinleştirip eve yollamıştı ama sarpı tanıyordum. Rahat durmazdı. Bizimkiler ise benim için çok endişelenmişti. Sarpın içinde  olduğu araba deponun önünden uzaklaşınca bizimkilere döndüm.

Rüya yoktu ve açıkçası nerde diye sormak istemiyordum. Leyayla Ülkü direk bana sarıldıklarında bende onlara sarıldım. Ben gittikten sonra o sinema salonunda ne olmuştu bilmiyordum ama Burda olduklarına göre kavga etmişlerdi.

" sen kötü biri değilsin." Dedi Ülkü. Hayır Ülkü ben kötü biriyim demek istedim ama sustum.
" herkesin içinde biraz kötülük istese de istemese de vardır ama bu bizi saf kötü yapmaz. Bu bizi en kötü yapmaz."

Kızlarla sarılırken bi anda yağızda bize yaklaşıp sarıldı. Sonra Mete ve çağan...
" iyi olmana çok sevindik tuana." Hepimiz birbirimize sarılırken yağız elimi kaldırıp saçlarımı çekmeden yanağıma elini koydu.
" güçlü olduğunu bir kere daha kanıtladın, aferin sana." İkimizde birbirimize gülümsedik.

Hepimiz geri çekildiğimizde çağan beni kendine çekip sarıldı. Bende ona sarıldım.
" çağanla sarp yol boyunca didiştiler. Bi ara ikisini de arabadan atacaktık." Dedi leya. Şaşkınca geri çekildim. Çağana baktım. Göz devirdi.

" tuana." Kaan abi yanımıza geldi.
" amcan aradı. Seni eve bekliyorlarmış. Sarp kötüymüş. Yarın da ifade için karakola gideceğiz. Bugün dinlenmen için izin verdiler."
Kafa salladım.
" o zaman sen beni Amcamlara bırak. Ben gidip sarpla görüşeyim. Sanırım böyle bir durumda yalnız kalması iyi olmaz."

" bencede git." Dedi leya.
"Şuan onu bir sen anlarsın."
Çağana baktım. Kafa salladı. Yanağından öpüp sıkıca sarıldım.
" seninle bir yere gitmek istiyorum. Aradığımda aç tamam mı buluşalım."
Çağan geri çekilip kafa salladı.
" haber vermen yeterli buluşuruz."
Diğerleriyle de vedalaşıp hızlıca Kaan abiyle arabaya ilerledik.

Evin önüne gelir gelmez direk arabadan inip bahçeye girdim. Hızlıca kapıyı çaldım. Amcam açtı. Yüzüne bakmadan içeri girdim. Salona girdiğimde babaannem vardı.
" sarp nerde?"

Yüzümde bir tepki aradı ama yoktu. Açıkçası nasıl hissettikleri umrumda değildi.
" senin odanda." Dediğinde durdum.
" nasıl? Neden girdi oraya?"
Bu evde gelip arada bir sarpla oynadığımda kaldığım bir oda vardı. Yıllardır girmediğim her köşesi annem babam ve çocukluğum olan tek oda..

" bilmiyoruz. Kapıyı da kilitlemiş." Dedi amcam.
Yutkundum. Oraya giremezdim. Amcam da babaannemde bunu biliyorlardı.
" çıkartırım ben."
Hızlıca merdivenlerden çıktım. Odanın kapısının önüne geldim. Kapıya vurdum ama ses gelmedi.

Elimi kapıya koydum. Derin bir nefes aldım.
" sarp benim tuana."
Adım sesleri duydum ama sonra kesildi. Kapının arkasına gelmiş olabilir miydi? İki elimi de kapıya yasladım.

" konuşmak için geldim." Dedim. Derin bir nefes aldım. Kapıya bakıyordum.
" ama bu odaya giremem. Sen çıksan olmaz mı?"
Ses vermedi. Bi süre sessiz kaldım. İstemiyorsa bu odadan çıkmazdı ama burdan konuşabilirdim.

" Ben senden özür dilerim.  Özürlerin artık aramızda Ne kadar etkisi var bilemiyorum ama özür dilerim."
Kapıyı açmasını çok istiyordum ama açmayacağını da biliyordum. Yere çöküp sırtımı kapıya yasladım.

" ben bu büyümek denen şeyi hiç sevmedim. Keşke hep çocuk kalsaydım diyorum bazen ama sonra düşünüyorum. Hangi yaşımda kalmak isterdim? Bebek olarak mı? Yani o çöp kutusunda mı? Yoksa yetimhanede mi? Yada babamlar beni aldıktan sonrası mı? Hepsi kötü zamanlardı ama bazen karar verdiğim bir an oluyor."