RA'C

1.Bölüm : KUZGUN'UN DOĞUŞU

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayınız🫶

Yazılan şarkılarla dinlemenizi öneriyorum🤍

➳Aysel Git Başımdan - Atilla İlhan (ses kaydı)

♪ Black Sabbath - Paranoid ♪

•

1.Bölüm

Dinlediğim ses kaydına karışan pürüzlü duvarın soğuk kıvrımları sırtımı acıtırken aniden gelen titreme hissiyle iyice irkildim. Tüylerim diken diken olurken parmaklarımın ucunda zorlukla tuttuğum telefondan gelen bildirim sesiyle gözlerim telefonumu bulmuştu.

Neredesin?
-Yavuz

Ruhen nerelere uçtuğumdan benim bile haberim yoktu. Fiziken bulunduğum konumda ise burnuma nüfuz eden tanıdık bir koku vardı. Derin bir nefesi ciğerlerime gönderdiğimde gözlerim istemsizce yaşarmaya başlamıştı. Kendimi anında toparlayıp oturduğum yerden kalktım. Elimdeki ses cihazını, yerdeki parkenin etrafındaki çıkıntıyı kaldırıp gizli yerine yerleştirdim. Koyu kırmızı desenleri olan antika halıyı üstüne örterek kapıya ilerledim. Beynimden vücuduma yayılan ağrı sendeleyerek yürümeme sebep olsa da dik durmaya gayret ederek evden ayrıldım.

🐦‍⬛

"Neden haber vermiyorsun nereye gittiğini? Ya başına bir şey gelseydi?" Saatlerdir dinmek bilmeyen ağrıyla kafamı koltuğa bıraktım. "İzin isteyeyim bir de istersen." Verdiği nefesin sesi odada rahatlıkla duyuluyordu.

"Hayır sadece..."

"Sadece?" dedim soru sorarcasına. "Beni mi koruyacaksın?"Onları koruduğun gibi mi? Gözleri benim gözlerim dışında odanın her yerinde gezinmeye başladı. Dudaklarını ıslatıp kısa sakallarını kaşıdı. "Özür dilerim." İleri gittiğimi düşünmüştüm.

Sadece bir an.

"Kahvaltı hazır mı?" Başını sallayıp gözlerini tekrar bana çevirdi. "Odaya mı getirteyim terasa mı hazırlanmasını istersin?" Havaya bir göz gezdirdiğimde yağmur sicimlerinin cama yapıştığını gördüm. "Odaya hazırlat. Kaan geldi mi?" Onaylarcasına başını sallarken telefonunu çıkarıp bir şeylerle uğraştı. Yüzünü asmıştı, bir şey dememi beklediğini anlıyordum.

"Her lafıma takılma, Yavuz." Cevap vermedi, buruk bir gülümsemeyle bana baktı ve mutfağa girdi. Çalışanlara bir şeyler söyledikten sonra odadan ayrıldı.

İki ay.

İki koca ay geçip gitmişti ve ben hala başladığım yerdeydim. Bu durum canımı fazlasıyla sıkmaya başlamıştı. Kendimi toparlayıp işlerime daha da yoğunlaşmam gerekiyordu. Yoğunlaşmalıydım ki başka hiçbir şeyi düşünmek için vaktim kalmasın. Her şeyden önce de, planlarımın ortasında duran o isme ulaşmam gerekiyordu.

Kahvaltı masası hazırlanırken rahat koltuktan vücudumu sarkıtmış öylece çalışanları izliyordum. Camlarla çevrili odada huzur verici yağmur sesleri bana sadece soğuk bir boşluk hissettiriyordu. Masa hazırlandıktan sonra İzumi sıkıca bağlanmış topuzu, çenesinin üstüne taktığı burnunun ucuna uzanan plastik maske, üzerindeki mutfak elbiseleriyle yanıma gelmişti.