Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AYSEL KUZGUN.
♪ Ashes Remain - End Of Me ♪
•
2.Bölüm
Kontrolün elimde olmadığı her saniyeden ölümüne nefret ediyordum. Hayatım boyunca bir düzenim olmuştu. Düzensizliğimin içinde bile bir düzen yaratmayı becerebilmiştim. Yaşadığım zorlu süreçler içinde olsam dahi insanları etkim altına alabiliyor, yaptığım psikolojik baskıyla istediğim herkesi hizaya getirebiliyordum.
Babam dışında.
Babam, küçük evrenimin bir başlangıç fragmanıydı. Her ne kadar hayatıma hükmeden kişinin kendim olduğunu düşünsem de hep onun kontrolü altında olmuştum. Vefatından sonra sırtında taşıdığı yükler yavaş yavaş benim omuzlarıma çökmeye başladığında bel ağrılarını anlayabilecek kadar büyüdüğümü algılayabilmiştim. Belki o bu dünyadan göçüp giderken bile bunları planlıyordu. Belki de en başından beri benden istediği şey buydu.
Son zamanlarda onun önceki yaşamından reenkarne olan gölgesi gibi hissediyordum. Aslında ben tüm Kuzgunların birleşiminden oluşan bir leş yiyiciden fazlası değildim. Hepsinin birer özelliğini çalmış dişi bir Kuzgun silüetiydim, reenkarnasyonun ihanetiydim ben.
Gözüme kestirdiğim adama doğrulttuğum KSR50'nin tetiğinde duran parmaklarım zincirlerini kırarcasına esen soğuk rüzgardan titrerken odaklanmaya çalışıyordum. Boş arazide toplanmış adamları dikkatlice incelerken hedefimi gösteren uzun ince dört kırmızı çizgi onu daha belirgin kılıyordu.
Fahri Oraklı'nın kurduğu örgüt...
Beni başlamadan bitirmeyi düşünebilecek kadar küçük beyinli insanların saçma topluluğu.
Ortak olarak satın aldıkları bu araziyi bir ilaç fabrikası gibi gösterip içinde madde üretimi yapıyor, toplantılarını burada gerçekleştiriyorlardı. Şehir merkezinin kilometrelerce uzağına kurdukları bu örgütü, her ne kadar koruyabildiklerini düşünseler de en ufak planlarından bile haberim olduğunu kimsenin ruhu duymuyordu.
İki ay önce evimde yaratılan katliamın ardından şüphelendiğim ilk örgüt onlara aitti. Bu da planımın başlangıcını Oraklılar üzerinden kurmama yetmişti.
Hedefimi bugünlük sadece 2 kişiden yana kullanmıştım. Namlunun ucu uzak mesafeden Ruhi Peçenek'i kesiyordu. Bu örgütteki en pis işleri yapan, cinayetle hiçbir ilgisi bulunmadığına emin olabileceğim tek kişi oydu. Babamın zamanında onu bu çöplükten haber alabilmek için kullandığını, onunla iş yaptığını biliyordum.
