Het is een 4 maanden geleden. Vier maanden geleden heb jij een einde aan je leven gemaakt. Nog steeds kan ik het niet geloven. Je liet ons achter Calum, je vrienden. We missen je allemaal. We gaan niet verder op tour en raken talloze fans kwijt, we kunnen het gewoon niet. We kunnen niet op het podium gaan staan zonder jou. Je bent een van ons, en we kunnen niet zonder je. Ik ben een aantal weken boos op je geweest. boos dat je dit ons aandeed. Maar die boosheid verplaatste snel naar mezelf. Hoe had ik niet kunnen zien hoe jij je voelde? Hoe had ik niet eerder kunnen inzien hoe het met jou ging? Dat liedje. Ik en Melissa hebben er naar geluisterd. Ik wist nog precies hoe het klonk. Het nummer had me de eerste keer al geraakt.
Je begrafenis is morgen, en we draaien het nummer. We leggen je basgitaar naast je, samen met brieven, om mee te nemen naar je nieuwe leven. Ik weet niet of er een nieuw leven is na de dood. Maar sinds jij weg bent kan ik het alleen maar hopen. Ik hoop ook dat als ik zelf sterf ik je weer kan zien.
Het spijt me dat ik niet veel kan schrijven, maar het enige wat ik voel is leegte.
Ik mis je Calum. Ik mis je heel erg.
Heel veel liefs,
Luke
JE LEEST
Liefs, Melissa
FanfictionLieve Calum, Ik heb je brief gelezen. En je nummer geluisterd. Ik hou ook van jou.. --- Vervolg op Amnesia ~ Calum Hood - #1 / Ik raad je aan die eerst te lezen, maar het kan ook los. WICKEDISGOOD.THAT
