Liefs, Melissa

2

Ik ben er nog steeds. Ik zit hier al 7 uur. Voor mijn gevoel al een hele dag. Ik praat tegen een grafsteen. Een steen waar de naam op staat van mijn beste vriend. Ik kende je al zo lang Calum. Ik kende je zoals niemand je kende. Ik weet gewoon zeker dat jij me alles vertelde. Hetzelfde deed ik bij jou. 'Godverdomme Calum'. Ik huil elke dag. Elk uur. Soms kan ik niet meer stoppen. Soms huil ik de hele dag door tot ik in mijn bed lig. Dan huil ik mezelf in slaap. Ik weet gewoon niet wat ik zonder mijn beste vriend moet. De jongen die met zoveel plezier in het leven stond en dan zichzelf zoiets aandoet. Hij moest wel heel veel van Melissa gehouden hebben. Heel veel.. 'Ik ben bang Calum. Ik zie dat we uit elkaar vallen. Luke is alleen en Ashton is alleen. We zijn niet meer samen. Jij was de lijm die onze groep samenhield. Jij was wat we nodig hadden. We kunnen geen muziek meer maken zonder aan jou te denken. Al onze liedjes zijn deels of helemaal door jou geschreven. Jij gaf net een suggestie wat het liedje liet uitblinken. Wat elke lyric weer anders maakte dan de rest. Alle tonen klonken net anders. Het was jij die dat allemaal verzon.'

Ik begin zachtjes te huilen en ga op mijn zij liggen naast de steen.

'Ik mis je zo'