Het helpt me niet. Luke kan me niet helpen. Het gaat niet werken zo, en ik weet het. Ik kan het niet meer. Ashton weet van niets, de jongen weet niet wat er met me aan de hand is. Misschien is het ook wel beter zo. Ashton heeft niets om zich zorgen over te maken, en als ik weg ben weet Luke dat het niet hun schuld is. Ik haat het om zo te zijn. Ik wil positiever zijn, blijer met mezelf. Blijer met alles wat ik heb bereikt, wat wij als band hebben bereikt. Ik wil trots kunnen zijn op het feit dat ik mensen heb geïnspireerd met mijn muziek. Dat mijn teksten mensen hebben geraakt. Het lukt me alleen niet. Ik weet dat er mensen van onze muziek houden, alleen ik kan het me nog steeds niet voor me zien. Hetzelfde geldt voor Calum's dood. Ik weet dat hij weg is, maar ik kan het me niet beseffen. Elke keer dat ik mijn telefoon aanklik verwacht ik nog steeds dat zijn naam in mijn scherm staat, een berichtje of tweet. Elke keer doet het me meer pijn als ik me realiseer dat die dingen niet meer mogelijk zijn.
Ik zal jouw berichtjes nooit meer binnen krijgen. Ik zal nooit meer een tweet van jou zien. Zuchtend pak ik mijn telefoon en klik mijn eigen Twitter app aan. Ik glimlach zwakjes bij het zien van mijn duizenden meldingen en begin te lezen. De fans hebben het er ook moeilijk mee, maar ze zullen nooit dezelfde pijn voelen als ik. Zij verloren hun idool. Ik verloor mijn beste vriend. Dat is het rare aan gevoel. Je weet niet hoe iemand anders zich voelt. Als jij je arm stoot even hard als iemand anders, en de ander denkt dat hij heel veel pijn heeft en jij vind het meevallen, het is hetzelfde. Het voelt anders. Ik weet niet echt hoe ik dit moet uitleggen, maar misschien voelt iedereen gewoon hetzelfde, en maakt je brein het heel erg. Net zoals je kan doen alsof je heel veel pijn hebt. Mijn pijn is alleen niet overdreven, of nep. Het is echt en het is me vanbinnen aan het opvreten. Ik kan het niet meer aan. Mijn hoofd doet zeer van het nadenken en mijn lichaam van het doorzetten. Ik kan het niet meer. Ik mis hem zo.
JE LEEST
Liefs, Melissa
FanfictionLieve Calum, Ik heb je brief gelezen. En je nummer geluisterd. Ik hou ook van jou.. --- Vervolg op Amnesia ~ Calum Hood - #1 / Ik raad je aan die eerst te lezen, maar het kan ook los. WICKEDISGOOD.THAT