Ik keek naar de telefoon in mijn hand. 11 uur. Ik zit hier al lang, heel lang. Ik weet niet of ik weg wil. Ik wil bij Calum blijven en al mijn momenten met hem terughalen. Ik kende hem zo lang. Zo goed. Ik mis hem zo.
Terwijl ik een traan over mijn wang voel lopen, sluit ik mijn ogen. 'Welterusten Cal'
En dan val ik in slaap
^
^
^
^
^
^
^
Mijn ogen openen langzaam. Ik besef me dat ik op de begraafplaats lig. Ik ga overeind zitten en leg de kiezelstenen naast Calum's graf een beetje goed. Het heeft vannacht geregend maar ik heb er niets van gemerkt. Mijn kleren zijn drijfnat en het voelt koud op mijn huid. Ik sta op en knijp de mouwen van mijn jaar een beetje uit. Kijkend naar Calum's steen voel ik nog meer tranen op mijn al natte gezicht. Ik heb al veel gehuild, maar ik kan niet meer stoppen. Ik glimlach nog even naar de plek waar mijn vriend ligt. Mijn oog valt op het kistje. Ik maak het open. Er liggen tien brieven in. Één daarvan heb ik er gisteravond bijgelegd. Melissa en de jongens hebben al veel geschreven. Ik kijk nog een keer of het kistje op slot zit en als ik zeker ben loop ik een stukje van Calum's graf vandaan.
'Dag Calum. Ik kom snel terug. Ik zal nog meer brieven meenemen.'
JE LEEST
Liefs, Melissa
Fiksi PenggemarLieve Calum, Ik heb je brief gelezen. En je nummer geluisterd. Ik hou ook van jou.. --- Vervolg op Amnesia ~ Calum Hood - #1 / Ik raad je aan die eerst te lezen, maar het kan ook los. WICKEDISGOOD.THAT
