Ik kan het niet meer. Terwijl ik de laatste woorden aan mijn brieven schrijf voel ik een traan over mijn wang glijden. Ik ben ontzettend bang, maar tegelijkertijd weet ik dat ik geen andere keus heb. Het voelt alsof het niet anders kan. Ik leg de brieven op mijn schoot en pak het mesje van het bed. 'Dag allemaal' Ik druk het mesje tegen mijn arm en voel een stekende pijn in mijn huid. Dit is niet goed. Waarom doe ik dit mezelf aan. Ik hoor dit niet te doen. Ik wil niet dood.
Ik druk het mesje nogmaals tegen mijn arm terwijl er een traan over mijn wang glijd. Ik begin zachtjes te snikken. Ik mag Calum niet teleurstellen. Net als ik het mesje voor een laatste keer tegen mijn arm wil drukken vliegt de deur open. Luke. Zijn gezicht schiet van vrolijk naar bezorgd en hij staat in de deuropening verbaasd naar me te kijken
'Het spijt me' snik ik. Luke loopt naar me toe en gaat naast me zitten. Ik huil zachtjes verder terwijl de jongen het mesje uit mijn hand pakt en het op de grond laat vallen. 'Michael waarom doe je dit?'
'Michael?'
Ik keek de jongen huilend aan. Tranen liepen over zijn wangen. 'Het spijt me Luke' de blonde jongen veegt met de palm van zijn hand over zijn wang en glimlacht lichtjes naar me. 'Ik ga je helpen Michael'
Ik knik, nog steeds huilend.
Luke gaat me helpen
JE LEEST
Liefs, Melissa
FanfictionLieve Calum, Ik heb je brief gelezen. En je nummer geluisterd. Ik hou ook van jou.. --- Vervolg op Amnesia ~ Calum Hood - #1 / Ik raad je aan die eerst te lezen, maar het kan ook los. WICKEDISGOOD.THAT
