Saman Sarısı | Altay Bayındır✓

Bölüm on sekiz

Dört ay sonra...

Rüya ile Hayâl arasında

Hayâl ile Hakikat arasında

Yalnız sen varsın!

Gece ile Gündüz arasında

Güneşle Güz arasında

Yalnız sen varsın!

Demiş Ahmet Hamit Tanpınar. Benim için yalnızca Altay vardı, her şeyde her yerde. 

Dört ay boyunca uzaktık fakat bu uzaklık bedenendi.

Altay hep benimleydi. En çok da düşlerimde, hayallerimde. 

Bilgisayar ekranında Altay'ın belirmesiyle yerimde dikleştim. Bugün maç vardı ve konuşmamızda bana verdiği sözleri tutarak çok güzel oynuyordu.

Aylardır maçları bilgisayar ekranından takip ediyordum saatlerimiz uymasa da bunu sorun etmiyordum. Bazen yarı baygın gözlerle bazen ağrılarıma rağmen Altay'ımı izliyordum, bundan şikayetçi değildim.

Dinlenmem gereken saatlerde onu izlemek en büyük ilacımdı.

Beşiktaş derbisiydi bugünkü maç ve 1-0dı, biz yeniyorduk. Uzatma dakikalarında oyun kaleci vuruşuyla başladı. Altay, topu uzun bir şekilde atarken yine asist olacak diye düşündüğüm top gol olmuştu.

Altay, kaleden kaleye gol atmıştı. 

Ben bunun şaşkınlığını yaşarken, yalnız değildim. Takım arkadaşları da, taraftarda en az benim kadar şaşkındı.

Altay, tebrikleri kabul ettikten kendisine yakın olan kameraya doğru geldi kahkaha atarak onu izliyordum.

Kameraya doğru geldi ve elleriyle 'M' işareti yaptı. Gözümden bir damla yaş süzülürken gülümsemeye devam ettim.

Sanki, bir annenin evladıyla gurur duyma anını yaşıyordum, bir çocuğun hayallerindeki oyuncağa kavuşma mutluluğunu yaşıyordum.

Orada olmayı diledim, maç sonu Altay'ın yanına koşup güzel yüzüne öpücükler kondurmayı diledim.

Yıldızlar kadar öpücük kondurmayı diledim.

/////// 

Maç, Altay'ın golüyle 2-0 bitmişti. Şimdi röportaj zamanıydı ondan hemen sonra arayacaktım.

Altay, gözleri kızarık bir şekilde ekranda belirdiğinde kaşlarım çatıldı. Soyunma odasında ağlamış mıydı?

Muhabir golü ve gol sevincini sorduğunda Altay burukça gülümsedi. Gözleri yeniden dolarken muhabiri cevapladı. 

"Bu gol benim kalecilik hayatımdaki ilk golüm, benim için çok özel ve benim için çok özel birine canımın içi nişanlım Melisa'ya armağan ediyorum. Golüm ona şifa getirsin, bir an önce ona kavuşayım."  

Cevabıyla gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Kalbimin en büyük şifa kaynağıydı Altay.

Röportaj sona ererken odamın kapısı açıldı.

"Melisa hayatım, ne yapıyorsun yine bilgisayarla?"

Betül'ün sorusuyla giden Altay'ın peşinden baktım. "Altay'ı izliyordum." Pürüzlü çıkan sesime inat gülümsemeye devam ederek konuştum, "Biliyor musun Betül Altay gol attı hem de benim için! O kadar güzel ve özeldi ki anlatamam!"