yaş farkı.. gxg

15

Medya: benim kerizler (Kaan, Dila)

Derin

Gözümden düşen her yaş onun içindi, bana hem annelik hem babalık yapan adam için. Bu hayatı boyunca sadece bizi düşünen adam için. Babam içindi bu göz yaşları, özlemiştim onu, Onun kokusunu. onun gözlerini, onun saçlarını. Bizi bıraktığı için kızgındım ama ona borçluydum, borçluyduk. Abim, ablam ve ben, bize hem annelik hem babalık yapmıştı, bizim yüzümüzden Annemin yasını bile tutamamıştı. Babam gittiğinden beri hiçbirimiz aile hakında konuşmamıştık. Kimse bu konuda ağzını açmıyordu.

Özellikle abim, zaten buralarda değildi ama babama karşı olan bağı bu konuda daha büyük bir piyondu. İlk zamanlarda neler olduğunu hâla hatırlıyorum. O zamanlar abim lise son sınıftı, ablamda üniversite okuyordu. Ben daha 8.sınıftım. Daha hayatımda ne Derya vardı nede grup. Bütün bir hayatım bok yolundaydı. Abim zaten zorbalık görüyordu, kimse ona ne sevgi ne saygı gösteriyordu. Babam dışında, babam onun için bir yaşam kaynağıydı. Bu kadar karanlık bir yaşamın ortasında küçük bir ışık gibiydi. Bizde vardık ama ona o kadar destek veremiyorduk, ben daha 13 yaşındaydım ablam ise okul, iş derkene eve zor geliyordu. AmaQ abim bizi çok seviyordu.

Bir gün yine evdeydik, babamı işten gelmesini bekliyorduk, ablamın telefonu çaldı, saat 11 civarlarıydı ve babam 10 da eve gelmesi gerekiyordu.

"Ne! Hangi hastane?!" Dedi, abim ile paniğe kapıldık. Ablam o sıra odasına doğru koştu ve kıyafetlerini çıkarmaya başladı ve abime hazırlanmasını söyledi. Beni unutmuş gibiydi, abim bir anda lafa atıldı "nereye? Derin ne olucak?" Ablam bana baktı gözünden küçük bir yaş dökülsede konuşmaya başladı "Derin'i Şirin'e bırakırız, sen hazırlan çabuk." Dedi, kıca bir sessizlik vardı. Babama bir şey mi oldu korkusuyla ağlamaya başladım. Hissetim, ona bir şey olduğunu hissetim. İçimdeki acıyı anlatamazdım o an. Her şey yine başa sarıyordu. Ablam beni kendine çekti ve dışarı çıkarttı, merdivenlerden inmeye başladık. Şirin ablanın evine doğru gittik, beni oraya bıraktılar ve kapıda Şirin ablaya bir şey söylediler. Şirin abla şaşırmış bir şekilde onlara bakıyordu. Ablamlar fazla durmadan gittiler, Şirin abla yanıma geldi ve aç olup olmadığımı sordu, sessizce kafamı iki yana salladım.

Babama bir şey oldu korkusuyla yalnız bırakmışlardı beni. Ya ona bir şey olursa, ya yine yalnız kalırsak. Kafamda bu düşünceler dönüp durdu. Daha çok ağlamak istiyordum.

Ve..

Babam o gece öldü. Trafik kazası geçirmişti..

Ve yine hepimiz yalnız kaldık.

Ağlamak serbest.