Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(İlk defa bir bölümde bu kadar küfür kullanıyorum. Rahatsız olursanız.. Yapabileceğim birşey yok yazdım bile)
☂☂☂☂☂
Uyandığım ilk etraftaki sesleri dinledim. Her zaman olduğu gibi. Sokaktan geçen arabaların ve sokaktaki insanların sesi dışında ses duymayınca gözlerimi açtım. İlk gördüğüm şey karşımdaki Ben'in çalışma masası oldu. İstemsizce yatakta doğruldum. Kendimi çok yorgun hissediyorum. Büyük güç, büyük sorumluluk gerektirir demişler. Sorumluluktan kasıtları acı çekmek ve sessiz kalmak mı? Çünkü güçlü kimi görsem bu durum böyle. Bahsettiğim bu güç sadece süpergüçler değil.
Ayaklarımı yataktan sarkıtıp uyuşuk bir şekilde kalktım ve yine uyuşuk adımlarla odadan çıktım. Mutfağa geldiğimde klaus, allison ve Ben burdaydı ve sohbet ediyorlardı. Ne kadar da çok ve diyorum ben. Selam vermeli miyim? En azından sadece Ben'e selam vereyim.
"Merhaba" dedim mırıldanarak. Duyduklarına eminim. Bana döndüklerinde hepsinin yüzündeki gülümseme büyüdü. Kötü mü görünüyorum acaba? İmkanı yok ben Eleanor Pitts'im. Kötü görünemem. Adımlarımı kahve makinesine yöneltim.
"Günaydın uykucu! Akşam oldu gerçi"
Klausun söyledikleriyle dışarıya bir bakış atıp geri onlara bakmıştım. Güneş batıyordu. Tezgaha oturdum kendime kahve yaparken bir yandan da onlarla konuşuyordum.
"Umarım rahat uyumuşsundur Anor"
"Sağ ol Ben rahat uyudum"
Diğerlerini bilmem ama Ben'e hâlâ hayranım. Çocukluğumdan beri bu durum böyle. Onun tarzına, öğrenmeye açık olmasına..nedenini bilmiyorum sadece onu seviyorum.
"Niye bu kadar uyudun Eleanor? Hasta mısın?" dedi Allison. İsteksizce cevapladım.
"Yorgunum ondandır."
"Yaptığın şey için tekrar teşekkürler Kraliçem."
Ben'in tekrar tekrar ettiği teşekkürler gülümsememe sebep oluyordu. Şimdiki istemsiz gülümsemem gibi. Yüzümdeki gülümseme ona yeterli bir cevap bence.
"Eleanor"
Konuşan allison ile ona baktım. Göz devirme eleanor.
"Ben geçmişte yaptıklarımız için özür dilerim. Akademideki herkes adına. Çocuktuk ve aptalca davrandık. Hayatın bir oyundan ibaret olduğunu falan sanıyorduk."
Duygusal bir konuşmaydı... Duygusal şeyleri sevmem. Ne bu vıcık vıcık ogk. Mükemmel oyunculuğumla gülümseyerek yanıtladım onu.
