KİMSE BİLMEZ

ÇÜNKÜ DOSTUMDU

     ''Yazıldığım özel lisede fen lisesi ve anadolu lisesi aynı binanın içindeydi. İşin aslı, anadolu lisesindeki öğrencilerin daha sosyal olacağını düşündüğüm için oradan bir çevre kurmak istiyordum. Benim okulumdan buraya geçen tek kişiydim ama herkes birbirini tanıyıp anlaşarak gelmişti. Okulun açılmasından birkaç hafta önce bu okulda okuyan birkaç kişiyle tanışmıştık sosyal medyadan, beni tanımaya çalışmışlardı. Çok güzel olduğumu, okulda dikkatli olmamı söyleyenler vardı. Komik olan, bana birbirlerinin isimlerini verip onlardan uzak dur diyorlardı ama aslında hepsi arkadaştı. Beni kendilerine ayırmaya çalışıyorlardı adeta, diğerlerinden saklamak istiyorlardı. Okula yeni yazılmış, olgun bir kadının vücuduna sahip saf bir kız, herkesi heyecanlandırmış olmalıydı. Yaşıtlarıma göre erken değişen fiziğim yüzünden bu kadar dikkat çekmiştim. Zamanla herkes büyüyecekti ama o zamanlar, dokuzların kendi arasında en çok konuştuğu kişiydim. Okulun ilk gününü hatırlıyorum. Etrafta tanıdık kimsenin olmaması hissi kötüydü. İşin aslı, onuncu sınıfların katına bakıp duruyordum. Doğu'yu bulmak istiyordum ama onu ararken karşıma çok başka biri çıkmıştı. Bana kötü biri olduğumu söyleyen, türlü bahanelerle reddettiğim oğlan karşımdaydı. Onunla aynı okulda olacağımızı bilmiyordum, şok olmuştum. Görmemezlikten geldim ve okulun her yerinde Doğu'yu arayarak tüm günümü geçirdim. Belki ilk gün gelmemiştir diyordum kendime, o gün içimde kötü hisler vardı. Sınıfıma uyum sağlayamayacağımı, bu okula ısınamayacağımı düşünüyordum. Benimle aynı sitede oturan bir kız da burada okuyordu, hem de çocukluğundan beri. Bu yüzden okulda herkesi tanıyordu, beni yanına çağırdığında bir arkadaş edineceğimi düşünüp heyecanlanmıştım. Bana okulu tanıttı, gezdirdi ve insanlarla tanıştırdı. Bir yandan mutlu olmuş, bir yandan çekinmiştim. Tamamen yabancı bu insanlar bana garip gelmişti, eski dostlarım gibi değillerdi sanki. Lisenin güzel olacağına olan inancımı kaybetmeyecektim, inanmaya sonuna kadar devam edecektim.''

''Peki sonra ne oldu, Doğu'yu buldun mu? Herhangi bir haber aldın mı?''

Bardağa biraz daha vodka döktü ve bir shot daha attı. Başı dönmeye başlamıştı, zor sabit tuttuğu gözlerinden anlayabiliyordum. 

''O gün çok fazla önemli haber aldım sanırım.'' dedi geveleyerek. ''Ama hiçbiri iyi haberler değildi Melek Hanım. O gece hiç ağlamadığım kadar ağlayacaktım, ama gün içinde bundan habersiz aşık olduğum oğlanı arıyordum. Çok saftım, insanların neden bana bu kadar yakın davrandığını, erkeklerin bana neden okula daha gelmeden yazmaya başladığını anlayamamıştım.''

''Ne haberi aldın Lavinya?'' dedim endişeli bir sesle. Tanrım lütfen, düşündüğüm kadar kötü olmasın, lütfen.

''Sanırım daha az kötü olandan başlamalıyım. Eve girerken ortaokuldaki arkadaş grubumdan bir oğlan inatla beni arıyordu, paniklemiştim. Onu çok sevsem de, beni kolay kolay aramayacağını biliyordum. Bir terslik vardı, ama eve girip kendimi hazırlayana kadar telefonu açmadım. Eve girerken Nazlı karşı daireden fırlayarak çıktı. Sana kötü bir haberim var dedi. Ne olduğunu anlamıştım, ama duymam gerekiyordu. Doğu seni kandırmış olabilir dedi, onu okulda görmüştü. Eski okulumuzda, karşılaşmışlardı. Doğu aslında okul değiştirmemişti, hiçbir zaman aynı okulda olmayacaktık. Lisenin kalan dört yılı boyunca onu hiç göremeyecektim. Üzülmemiş gibi yapmaya çalıştım, ki o an gerçekten kafam çok karışıktı. Çalan telefonu açmak istiyordum ama aldığım bu haber yüzünden hissettiğim kırgınlıkla gözlerim yaşardı. Söylediğin için teşekkür ederim dedim Nazlı'ya ve eve girdim. Telefon inatla çalıyor, beynimi delen bir sesle bana bağırıyordu adeta. Derin bir nefes aldım ve o lanet telefonu açtım Melek Hanım.''

''Arkadaşın sana ne dedi Lavinya?'' Korkuyordum, gerçekten korkuyordum. Lavinya'nın anlatırken bu kadar zorlandığı şeyin ne olduğunu öğrenmekten korkuyordum.